Δυσκολευόμαστε πραγματικά να το πιστέψουμε και να το χωνέψουμε, το πως και γιατί, αυτό που “χτίστηκε” με κόπο και μόχθο κατάφεραμε να το γκρεμίσουμε μέσα σε δύο αγωνιστικές χρονιές, οι οποίες τα αποτελέσματα τους και όχι μόνο αποτυπώνουν την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα μας.
Όλοι ανέμεναν ότι μετά την κατάκτηση μιας πρώτης θέσης, την κατάκτηση του πρωταθλήματος, του κυπέλλου, αλλά και η παρουσία της ομάδας μας στην Ευρώπη για τρεις συνεχόμενες χρονιές θα μας έβγαλε πιο δυνατούς, αντί αυτού όμως βλέπουμε μια ομάδα που τα τελευταία δύο χρόνια παλεύει με τα κύμματα και μας δείχνει τον χειρότερο της εαυτό, χειρότερο κι απ’ αυτόν που έδειχνε στα πέτρινα χρόνια.
Μετά την κατάκτηση του κυπέλλου, τη νίκη επί της Γκεντ και την είσοδο στους ομίλους, όλα τα προβλήματα και τα λάθη που έγιναν κρύφτηκαν κάτω από το χαλί και δυστυχώς αυτά βγήκαν ξανά στην επιφάνεια κατά την διάρκεια της σεζόν.
Ανάλυση για την φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μπορούμε να κάνουμε η εικόνα στο γήπεδο μιλά από μόνη της. Σε 25 αγωνιστικές είναι μετρημένα τα παιχνίδια που η ομάδα έπαιξε ωραία μπάλα, στα πλείστα παρουσιάστηκε, χωρίς πάθος, χωρίς φαντασία και χωρίς δυνάμεις με παίκτες που δεν μπορούν ούτε τα βασικά να κάνουν και μια διοίκηση που κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της.
Είναι γεγονός ότι είτε έρθει φέτος η κατάκτηση του κυπέλλου, είτε όχι, είτε μπούμε εξάδα, είτε όχι θα πρέπει στο οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να γίνουν ριζικές αλλαγές. Αυτοί που έφεραν την ομάδα εδώ που την έφεραν θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις που επιβάλλονται για να αλλάξει επιτέλους το κλίμα.
Οι επιτυχίες είναι εκεί γραμμένες, επικροτούμε αυτούς που κατάφεραν να βγάλουν από τα αδιέξοδα την ΟΜΟΝΟΙΑ, επικροτούμε αυτούς που μας έδωσαν την χαρά να δούμε την ομάδα να μπαίνει στον χάρτh της Ευρώπης, όμως είναι καιρός να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από πρόσκαιρες επιτυχίες και τα επιτεύγματα του παρελθόντος.
