Mόνο προβληματισμό αλλά και μεγάλη ανασφάλεια και ανησυχία προκαλεί σε όλους μας αυτό που παρακολουθήσαμε χθες βράδυ από την ΟΜΟΝΟΙΑ. Μπορεί η ομάδα να επέστρεψε στις νίκες ύστερα από ένα και πλέον μήνα, όμως η εμφάνιση ήταν απογοητευτική.
Μηδέν δημιουργικότητα, παιδαριώδη λάθη στην άμυνα, καθόλου θέληση και πάθος συνέθεσαν μία παρουσία πολύ πολύ κακή. Χωρίς τον Σωφρόνη Αυγουστή στο πάγκο η ΟΜΟΝΟΙΑ μπήκε στο παιχνίδι για να ελέγξει το ρυθμό, όμως όσο περνούσε ο χρόνος, ο Ολυμπιακός ανέβαζε τις στροφές του. Και μπορεί στο πρώτο ημίχρονο να ήταν κάπως ισορροπημένο το παιχνίδι, χωρίς βέβαια ευκαιρίες, και με την ΟΜΟΝΟΙΑ να σκοράρει με ωραία ατομική ενέργεια του Λοΐζου, ωστόσο στο δεύτερο μέρος οι μαυροπράσινοι μας έκλεισαν στη περιοχή μας.
Δεν μπορούσαμε να ανταλλάξουμε 3 μπαλιές, δίναμε συνεχώς τη μπάλα στους αντιπάλους μας και το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσει μεγάλες ευκαιρίες ο Ολυμπιακός για να ισοφαρίσει.
Σε ατομικό επίπεδο οι μόνοι που μπορούμε να πούμε πως διασώθηκαν είναι, ο Λοΐζου με το γκολ που σημείωσε, ο Κούσουλος ο οποίος σε άλλο ένα παιχνίδι ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο και ο Μπεσέντιν ο οποίος πάλευε μόνος του μπροστά.
Το ντεμπούτο του Τατζούρι Σράντι δεν συνοδεύτηκε με κάτι ιδιαίτερο, αν και μέσα από κάποιες του κινήσεις φαίνεται ποδοσφαιριστής καλός.
Οι υπόλοιποι παίρνουν βαθμό απροβίβαστο. Θα σταθούμε ωστόσο στην άμυνα μας. Δεν νοείται ομάδα η οποία θέλει να λέει πως κυνηγά διακρίσεις να παρουσιάζει αυτή την εικόνα στα μετόπισθεν της. Και είναι δεδομένο πως το πρόβλημα θα το κουβαλήσουμε μέχρι το τέλος της χρονιάς, οπότε πρέπει ο Αυγουστή να βρει τρόπο να σουλουπώσει την κατάσταση εκεί πίσω.
Τώρα έχουμε να περιμένουμε τους δύο διαδοχικούς αγώνες με το Αποέλ. Πρώτα για το πρωτάθλημα και μετά για το κύπελλο. Θέλουμε η ομάδα να πάει για δύο νίκες για να σώσει λίγο από το χαμένο φετινό της γόητρο. Όμως πραγματικά δεν δείχνει ότι μπορεί. Μακάρι να μας διαψεύσει…
