Το Ευρωπαϊκό ταξίδι ήταν σύντομο. Ύστερα από μία τριετία συνεχούς παρουσίας σε ομίλους, η ΟΜΟΝΟΙΑ θα συμβιβαστεί φέτος με κάτι πολύ λιγότερο.
Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι τα πράγματα θα ήταν δύσκολα όμως η ομάδα έδειξε να το θέλει πολύ, να το πιστεύει και σίγουρα μπορούσε να προχωρήσει.
Ο αποκλεισμός από μία καλή ομάδα όπως η Μίτζιλαντ ήταν, ρεαλιστικά, το σενάριο με τις περισσότερες πιθανότητες. Ωστόσο ο τρόπος που ήρθε είναι ενοχλητικός. Βρήκαμε χθες βράδυ απέναντι μας έναν διαιτητή, ο οποίος με μία του και μόνο απόφαση μας καταδίκασε.
Και το τελικό 5-1 είναι βαρύ, είναι όμως και φυσιολογικό έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας. Ενδεχομένως να ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα, μέσα από τη διαχείρηση που θα γινόταν, αν δεν δεχόμασταν γκολ στο τέλος του ημιχρόνου.
Μέχρι τη στιγμή του πέναλτι και της κόκκινης πάντως η ΟΜΟΝΟΙΑ πατούσε πολύ καλά στο γήπεδο και αυτό που φαινόταν είναι πως σίγουρα θα δημιουργούσε στην επίθεση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι πρώτες δύο καλές φάσεις στην αναμέτρηση ήταν στην περιοχή της Μίτζιλαντ.
Ότι έγινε στη συνέχεια είναι ένα καλό μάθημα, ότι στο ποδόσφαιρο θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τα πάντα. Κρίμα που τελειώνει έτσι το φετινό Ευρωπαϊκό όνειρο.
Τώρα η δουλειά πρέπει να γίνει για να καταγράψουμε και του χρόνου Ευρωπαϊκή συμμετοχή και να δώσουμε συνέχεια. Μπαίνουμε πλέον στο πρωτάθλημα θέλοντας να το κατακτήσουμε.
