Πάμε κάποια χρόνια πίσω, όχι πολλά. Ήταν 9 Φεβρουαρίου 2020. Η ΟΜΟΝΟΙΑ ήθελε νίκη για να ανέβει στην κορυφή της βαθμολογίας, στην πρώτη χρονιά του Χένινγκ Μπεργκ στην ομάδα. Ήμασταν το μεγάλο φαβορί και έτοιμοι να πανηγυρίσουμε την άνοδο μας στην πρώτη θέση της βαθμολογίας.
O Xριστόφορος Χριστοφή κρεμάει τον Παντιλιμόν για να ανοίξει το σκορ. Παγωμάρα στο ΓΣΠ. Ο Ματ ισοφάρισε με πέναλτι και είχαμε ένα 20 λεπτό να το γυρίσουμε. Ο Μαρκόφσκι όμως σκοράρει με πέναλτι και τέλος. Ψυχρολουσία.
Ήταν μεν μία εντυπωσιακή χρονιά για την ΟΜΟΝΟΙΑ, όμως εκείνο το παιχνίδι μένει αξέχαστο διότι πατήσαμε, σε ένα γεμάτο ενθουσιασμό ΓΣΠ και χωρίς να το περιμένουμε, την μπανανόφλουδα.
Λίγο η υποτίμηση του αντιπάλου, λίγο η σιγουριά μας, θεωρώντας ότι στο γήπεδό μας δεν γινόταν να μην κερδίσουμε, έφεραν ήττα από έναν Εθνικό που ήταν προτελευταίος τη στιγμή της διακοπής λόγω πανδημίας εκείνη τη χρονιά.
Αυτά είναι τα παιχνίδια που χρειάζονται απόλυτη σοβαρότητα.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ αύριο έχει τον πρώτο λόγο. Αυτό όμως δεν λέει απολύτως τίποτα. Ο αντίπαλος μας θα έρθει στη Λευκωσία για να μας κάνει ζημιά, για να αποκομίσει βαθμολογικό όφελος. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Είμαστε καλύτερη ομάδα, πιο ποιοτική, έχουμε στόχο το πρωτάθλημα φέτος και πρέπει να το επιβεβαιώσουμε αύριο. Είναι ματς στο οποίο πρέπει να επιβληθούμε, πρέπει να είμαστε ουσιαστικοί και το κυριότερο… δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμίσουμε το παιχνίδι.
Έχουμε άλλωστε και πιο πρόσφατο παράδειγμα. Όταν η ΟΜΟΝΟΙΑ, δύο χρόνια ακριβώς μετά εκείνη την ήττα (7/2/22) έσπαζε τα δοκάρια και ο Εθνικός με Ντούρις και Βοϊτκόφσκι έβρισκε γκολ για να φύγει με 0-2 από το ΓΣΠ.
Οπότε τα φαβορί επιβεβαιώνουν τον τίτλο τους μόνο εντός των 4ων γραμμών του γηπέδου.
