Η ΟΜΟΝΟΙΑ στερείται χαρακτήρα. Στερείται ποδοσφαιριστών με δυνατή προσωπικότητα. Στερείται ηγέτη στον αγωνιστικό χώρο. Μάλλον στερείται σήμερα και προπονητή που να κάνει πράγματα αυτονόητα ώστε να μπορεί να κερδίζει όταν προηγείται με 2-0. Είναι ακατανόητο αυτό που παρακολουθήσαμε χθες βράδυ. Είναι επίσης ακατανόητο το πως αυτή η ομάδα είναι σήμερα αγωνιστικά λειψή.
Με μοναδική ουσιαστική απουσία τον Μπασιρού η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν παθητική σε ολόκληρο τον αγώνα. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Αν κρίνει κάποιος τα παιχνίδια που έδωσε η ομάδα, με τον Ρέκνταλ στον πάγκο, η εξαίρεση ήταν εκείνο το πρώτο του ματς με τη Δόξα. Στα υπόλοιπα η ομάδα ήταν υποδεέστερη των αντιπάλων της.
Υπήραν ελαφρυντικά μέχρι ενός σημείου. Σήμερα απλά αποδεχόμαστε τη μοίρα μας. Ο Ρέκνταλ αδυνατεί να αλλάξει την εικόνα μας σε ένα χρονικό σημείο καθοριστικό αφού σε λίγες μέρες αρχίζει η δεύτερη φάση του πρωταθλήματος.
Κολλήσαμε με τον Νικόλα αριστερό μπακ, τον Φράνσον δεξί εξτρέμ, έχουμε ξεζουμίσει κάποιους παίκτες, ενώ περιθωριοποιήσαμε άλλους που σίγουρα θα χρειαστούν στο τελείωμα της σεζόν. Η ΟΜΟΝΟΙΑ στερείται σήμερα αγωνιστικής ταυτότητας και ενώ έχει μπροστά της τα πιο σπουδαία παιχνίδια που θα κρίνουν τη σεζόν δείχνει παντελώς αναξιόπιστη.
