Το χθεσινοβραδινό αποτέλεσμα δεν ήταν ανώμαλη προσγείωση, αλλά προσγείωση στην φετινή πραγματικότητα.
Μπορεί τα τελευταία αποτελέσματα να προκάλεσαν σε όλους το αίσθημα της ελπίδας, θεωρώντας πως θα μπορούσε η ΟΜΟΝΟΙΑ να πετύχει κάτι στο πρωτάθλημα, όμως για κάποιον που βλέπει και κρίνει με ρεαλισμό τα πράγματα δεν ήταν έτσι.
Η ομάδα κουβαλά αδυναμίες τις οποίες προσπάθησε να καμουφλάρει κάπως ο Αναστασίου με τον ερχομό του. Τα κατάφερε μεν, όχι όμως για να την μεταμορφώσει.
Η σεζόν μπήκε ήδη στο τελικό της στάδιο. Κακά τα ψέματα είναι πολύ δύσκολο να πλασαριστούμε σε θέση Ευρώπης, όμως την τέταρτη θέση πρεπει τουλάχιστον να την κρατήσουμε διότι ίσως αποδειχεί προνομιούχα. Και βεβαίως είναι και το κύπελλο το οποίο για να κατακτήσουμε ξανά θα πρεπει να κάνουμε αγωνιστική υπέρβαση.
Όποτε στην παρούσα φάση το ζητούμενο είναι να συνεχίσουμε την προσπάθεια για βελτίωση, η σταθερότητα η οποία αγνοείται πρεπει επίσης να ισχύσει έστω και στο τέλος και να βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι.
Κι όπου μας βγάλει στο τέλος, με την επόμενη σεζόν να είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού όλων. Ο Νταμπράουσκας πήρε το πρώτο δείγμα. Θα λέγαμε οτι ήταν χρήσιμο αυτό που ειδε χθες. Ήταν εικόνα μέσα από την οποία βγήκαν κάποια συμπεράσματα.
Και βεβαιως μαζί με τον Αναστασίου να αρχίσουν νωρίς τον σχεδιασμό για να δημιουργήσουν την ομάδα που θα μπορέσει να ανταγωνιστεί του χρόνου για τον τίτλο του πρωταθλητή.
