Η χρονιά ολοκληρώνεται, όλα τα παιχνίδια που απέμειναν είναι «φωτιά», οι απουσίες στην ΟΜΟΝΟΙΑ αυξάνονται και σίγουρα επηρεάζουν την προσπάθεια της για διάκρισης.
Σε αυτή την καθοριστική καμπή της σεζόν θα ένιωθε πολύ καλύτερα ο προπονητής αν έβλεπε πλειάδα επιλογών σε όλες τις θέσεις. Θα μπορούσε να αποτελέσει για τον Ελλαδίτη κόουτς ένα νέο στοίχημα, να καταφέρει να δώσει ξανά ρόλο σε ποδοσφαιριστές οι οποίοι είναι εδώ και κάποιο διάστημα «εξαφανισμένοι».
Στα άκρα της άμυνας οι Λέτσιακς και Ψάλτης έχουν περιορισμένο χρόνο. Σε ότι αφορά στον Τσέχο, μπορεί να υπάρχει η επιλογή του Σιπριάνο για το αριστερό άκρο της άμυνας πίσω από τον Χαμάς, αν όμως μπορέσει να δώσει ο Γιαν κάτι στον προπονητή, θα μπορούσε ο Αναστασίου να χρησιμοποιήσει τον Σιπριάνο και στα εξτρέμ, θέση στην οποία ποσοτικά έχουμε θέμα. Σε ότι αφορά στον Πάρη, έστω και ανάσες αν μπορέσει να δώσει στον Μάθιους θα ήταν σημαντικό.
Στον χώρο του κέντρου, πέρα από τις τρεις βασικές επιλογές, αυτές των Κούσουλου, Χαράλαμπου και Φουάντ, είναι και οι Φράνσον και Κασάμα. Ο Αφρικανός είναι αυτή τη στιγμή τραυματίας και θα δούμε αν θα επιστρέψει και πότε, ενώ ο Σουηδός μένει στους τελευταίους αγώνες εκτός αποστολής.
Ο Κασάμα έχει ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, με τελευταία του παρουσία εκείνο το πεντάλεπτο κόντρα στην Πάφο στη β’ φάση. Για τον Φράνσον λέγεται και γράφεται ότι αποχωρεί με το τέλος της περιόδου με την τελευταία του συμμετοχή να έχει καταγραφεί στις 25 του Φεβράρη, στη νίκη μας με 2-1 επί του Άρη. Είχε αγωνιστεί ένα 25λεπτο σε εκείνο το ματς.
Είναι και οι μικροί Ανδρέου και Οζλέρ με τον πρώτο να πήρε χρόνο στον τελευταίο αγώνα και τον Ταχτσίν να είναι στην αποστολή στους τελευταίους αγώνες.
Αν ο προπονητής νιώσει ότι μπορεί να υπολογίζει σε περισσότερους παίκτες, αν καταφέρει να δώσει έστω κάποιο ρόλο σε περισσότερο κόσμο στο ρόστερ, τότε θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα σε αυτό το τελευταίο κομμάτι της χρονιάς.
