Ένα ντέρμπι αιωνίων που θα θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια παρακολουθήσαμε το βράδυ του Σαββάτου.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ κατέβηκε στο ΓΣΠ άψυχη, απαθής και εκ του αποτελέσματος ανέτοιμη να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι δεχόμενη μια ήττα-μαχαιριά. Απέναντι σε ένα Αποελ που είχε να κερδίσει ντέρμπι εδώ και πολλούς μήνες και βρίσκεται γενικότερα στη χειρότερη του κατάσταση καταφέραμε να τα κάνουμε όλα λάθος.
Παίκτες χωρίς τσαγανό, μάτι που δεν γυάλιζε και αγωνιστικά δεν καταφέραμε σε κανένα σημείο του αγώνα να επιβληθούμε και να απειλήσουμε.
Στον πάγκο ο κόουτς Αναστασίου επέλεξε να εμφανίσει ξανά το σύστημα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο με τους Σεμέδο και Αλιούμ να κινούνται σε πιο κεντρικό ρόλο πίσω από τον Κακουλλή όμως δεν δούλεψε καθόλου. Και σαν να μην έφτανε αυτό δεν το άλλαξε νωρίς με αποτέλεσμα να δεχθούμε το γκολ στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου.
Δεν ξέρουμε πως να το εξηγήσουμε ειλικρινά… Μια εβδομάδα πριν κόντρα στην Πάφο οι ίδιοι παίκτες μασούσαν σίδερα και νίκησαν μια ομάδα με μπόλικη ποιότητα και χθες το βράδυ δεν κερδίσαμε ούτε μια μονομαχία!
Τα αιώνια ντέρμπι κερδίζονται πρώτα με την ψυχή και μετά με την ποιότητα και εμείς δεν καταθέσαμε ψυχή στο γρασίδι του ΓΣΠ. Ανεξήγητη και ανεπίτρεπτη εμφάνιση σε ένα ντέρμπι απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο μας.
Δίκαιη η ήττα από τον αιώνιο και τώρα θα πρέπει να μαζέψουμε τα κομμάτια μας για τον στόχο του ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία να μπούμε με μεγάλη δυναμική στα πλέι-οφ και θα πρέπει ο κόουτς και οι παίκτες να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να βρουν επιτέλους την πολυπόθητη συνέπεια (που αναφέρει ο Αναστασίου σε κάθε ευκαιρία) και σταθερότητα για να μην χαθεί τελείως η χρονιά…
