Η ισοπαλία στο «ΑΕΚ Αρένα» δεν ήταν απλά ακόμα ένα χαμένο δίποντο. Ήταν η συνέχεια μιας ανησυχητικής πορείας, που πλέον δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η ΟΜΟΝΟΙΑ συμπλήρωσε 32 αγώνες στο πρωτάθλημα με απόδοση που θυμίζει… καρδιογράφημα, και τα στατιστικά δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες.
Από την έναρξη του πρωταθλήματος —αν εξαιρέσουμε την καλή εικόνα που παρουσίασε στα ευρωπαϊκά προκριματικά— η ομάδα παλεύει με τη σταθερότητα και, τις περισσότερες φορές, βγαίνει χαμένη.
Τα 36 γκολ παθητικό συνολικά, εκ των οποίων τα 20 έχουν δεχτεί στα τελευταία 13 ματς, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Μόλις μία νίκη στα επτά τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος. Αν αυτά τα νούμερα δεν αποτελούν προειδοποιητικό καμπανάκι, τότε μιλάμε για καμπάνα κανονική.
Αγώνα με αγώνα, βλέπουμε μια ομάδα που αδυνατεί να διατηρήσει το μηδέν στην άμυνα, που δεν μπορεί να διαχειριστεί το προβάδισμα όταν το πάρει, και που δείχνει εμφανή προβλήματα σε συγκέντρωση και ψυχολογία.
Η ευθύνη για την κατάσταση βαραίνει όλους, τεχνικό επιτελείο, ποδοσφαιριστές, διοίκηση και όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, οφείλουν τώρα —έστω και τώρα— να κάνουν την αυτοκριτική τους και να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις.
Οι στόχοι που έχουν απομείνει είναι μετρημένοι, αλλά δεν έχουν χαθεί. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει μπροστά της τέσσερις κομβικούς αγώνες στο πρωτάθλημα και δύο ή τρεις στο κύπελλο. Εκεί πρέπει να δείξει αν μπορεί ακόμα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να παλέψει με ό,τι της έχει απομείνει και να τους διεκδικήσει μέχρι τέλους.
