Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» ο Γιώργος Κατίδης, αναφέρθηκε στον περιβόητο ναζιστικό χαιρετισμό του, στο γκολ που σημείωσε επί της Βέροιας, τονίζοντας πως δεν ήξερε πως είναι ναζιστικός χαιρετισμός, ενώ για την τιμωρία του με τον ισόβιο αποκλεισμό του από όλες τις Εθνικές, δήλωσε πως λιποθύμησε και συμπλήρωσε πως η κοινωνία τελικά δεν συγχωρεί ούτε τους 20χρονους
Για το πώς ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο:
Από τότε που με θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με μπάλα. Από τον Άγιο Λουκά Γιαννιτσών.
Για το τι συνέβη τις πρώτες μέρες μετά από εκείνο το βράδυ:
Δεν θέλω να το συζητάω και δεν έβγαινα έξω στο χωριό. Με σταματούσαν παιδιά, μου έλεγαν μπράβο ρε μάγκα καλά τους έκανες. Ήμουν βλάκας, όχι μάγκας. Έκανα κάτι που δεν πίστευα.
Για τα παιδικά του χρόνια:
Ήξερα ότι θα φύγω από το σπίτι. Όχι τόσο γρήγορα τελικά. Το έλεγα στην μάνα μου. Έχω αρρώστια με τα τατουάζ. Στα 15 μου το πρώτο. Τα υπόλοιπα έγιναν απότομα.
Για την περσινή χρονιά:
Υπήρχε βαρύ κλίμα στην ΑΕΚ. Από ποδοσφαιριστές, μέχρι υπαλλήλους. Δεν βοήθησε αυτό. Ο κόσμος φώναζε και με το δίκιο του.
Για τις αποδοκιμασίες που είχε γνωρίσει από τον κόσμο:
Υπήρχε μια κακή στιγμή, όταν βγήκα αλλαγή και ο κόσμος με αποδοκίμασε. Ενοχλούσε τον κόσμο τα τατουάζ και το μαλλί. Όταν δεν πάνε καλά, φταίνε όλα.
Για το παιχνίδι με τη Βέροια:
Έχω πολλά να πω. Μπήκα στο 30 στο ματς με την Βέροια. Τραυματίστηκε ένας συμπαίκτης, λέω είναι ευκαιρία. Έχουμε φτάσει στο 88′, το σκορ 1-1. Και βάζω το πόδι μου σε ένα σουτ και μπαίνει το γκολ. Πολύ ωραία στιγμή. Μέχρι τον πανηγυρισμό όλα τέλεια. 20.000 κόσμος μαζί μου πανηγύριζε.
Για τον πανηγυρισμό:
Σηκώνω το χέρι γιατί θεωρώ και φωνάζω εγέρθητω. Έχω σώσει την ομάδα και με το γκολ μου μένει στην κατηγορία, θεωρώ ότι ο κόσμος πρέπει να σηκωθεί και να προσκυνήσει.
Για το τι σημαίνει για τον ίδιο η κίνηση αυτή:
Για μένα δεν έχει κανένα πολιτικό περιεχόμενο. Είχα δει την Χρυσή Αυγή με το εγέρθητω και απαιτεί από τον κόσμο να σηκωθεί. Δεν είναι υπέρ μου αυτό… Κάποιοι το σατίριζαν και από εκεί το αντέγραψα.
Για τα σχολικά του χρόνια:
Βασικά, σταμάτησα το σχολείο στην 2α Γυμνασίου! Έχω τελειώσει το λύκειο, αλλά εικονικά. Μόνο προσευχή έκανα και πήγαινα για προπόνηση. Δεν μπορείς να ακολουθήσεις και τους δύο δρόμους. Από την πρώτη λυκείου ήμουν σε νυχτερινό. Δεν είχα πατήσει ποτέ εκεί. Δεν είχα γνωρίζει τους καθηγητές.Δεν ήξερα ότι είναι ναζιστικός χαιρετισμός. Μέχρι που μου είπαν. Έκανα μαθήματα ιστορίας. Το χρωστούσα στον εαυτό μου. Πρόσφατα είδα και το Αμέρικαν Χίστορι, η αγαπημένη του ταινία. Δεν κάνω σύγκριση. Είχε κάνει επιλογές ο πρωταγωνιστής. Δεν ήξερα εγώ…
Για τον πανηγυρισμό και τις ιδεολογικές προεκτάσεις του:
Δεν είχα μπλέξει ποτέ σε τέτοια εγώ. Είμαι μακριά από αυτές τις ιδέες. Δεν έχουν να κάνουν τα πιστεύω, έρχομαι από προσφυγική οικογένεια. Δεν είμαι ναζιστής. Η μητέρα μου είναι η τελευταία γυναίκα του πατέρα μου, υπάρχουν άλλα 4 αδέρφια. Γνωρίζω τα δύο. Ο ένας ζει στο Πουέρτο Ρίκο. Ο πατέρας μου στην Αμερική. Δεν τον έχω γνωρίσει. Η μητέρα μου με πήρε και φύγαμε. Η μητέρα μου δεν ξαναπαντρεύτηκε. Αφοσιώθηκε σε μένα. Όταν έφτασα στο σπίτι, ντρεπόμουν να ανοίξω την πόρτα. Ήταν σε τραγική κατάσταση. Προσπαθούσα να την κάνω να γελάσει, τις είπα ότι ήξερες γιατί δεν θέλω να έρθεις στο γήπεδο. Όλοι ζούσαν ένα πανικό στα αποδυτήρια. Διάλεγα να πω ένα από τα ψέματα που μου έλεγαν να πως ως δικαιολογία. Ζητώ συγνώμη που τα είπα.
Για την αντίδραση του Λίνεν:
Ο Λίνεν ήρθε την στιγμή που έκλαιγα. Με έπιασε από τον γιακά και με ρώτησε αν είμαι ναζιστής. Του απάντησα ότι δεν είμαι. Αμέσως είπε ότι θέλει να κάνει δήλωση. Τον ευχαριστώ αν και δεν είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Πλήγωσα τον κόσμο, δικαιολογημένα. Ομάδα προσφύγων, τους έφερα άσχημες μνήμες. Σαν εφιάλτης ήταν. Υπήρξε στιγμή που ευχήθηκα να μην έχω βάλει εκείνο το γκολ. Έκανα τατουάζ την ημερομηνία, δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μου ζητάνε να βγω φωτογραφία και ρωτούν αν είσαι ναζιστής. Από αντίδραση ρωτώ, αν με έχει πρότυπο.
Για την τιμωρία του:
Λιποθύμησα στο χωριό όταν έμαθα τον ισόβιο αποκλεισμό από όλες τις εθνικές. Και έπεσα κάτω. Δεν το έχω πιστέψει. Ήμουν αρχηγός της ομάδας και μου το στέρησαν και το στέρησα και εγώ από τον εαυτό μου. Με όλα τα παιδιά από την ΑΕΚ έχω πολύ καλές σχέσεις. Και με ξένους. Η άγνοια μπορεί να είναι και καταστροφική. Η κοινωνία τελικά δεν συγχωρεί ούτε τους 20χρονους τελικά».
Περισσότερες ειδήσεις στο pamesports.gr
