Ο Λευτέρης Ντανοβασίλης γράφει για τον – άγνωστο – Γιόνι Χάιμες, στον οποίο χρωστάει πολλά η Ντάρμσταντ.
Από το FourFourTwo by Gazzetta.gr
Όταν δίνεις μάχη για τη ζωή, πρέπει από κάπου να πιαστείς και να βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις. Είτε στα αγαπημένα σου πρόσωπα, είτε στην ίδια τη ζωή, είτε ακόμη και στην αγαπημένη σου ομάδα. Η Ντάρμσταντ έχει κάνει ένα μικρό θαύμα τα τελευταία χρόνια, όμως υπάρχει ένας άνθρωπος, στον οποίο χρωστάει τα περισσότερα.
Ο Γιόνι Χάιμες αποτελεί τον αφανή ήρωα των Lilien. Και, δυστυχώς, δεν είναι πλέον μαζί μας σε αυτόν τον κόσμο. Από πολύ μικρός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το όνειρο του τένις (ήταν στο νούμερο 24 στην ηλικία του στην Γερμανία), καθώς ο καρκίνος του χτύπησε την πόρτα. Μπήκε στο χειρουργείο στα 14 του για αφαίρεση όγκου από τον εγκέφαλο και όπως λέει και ίδιος όταν ξύπνησε δε θυμόταν τα πρόσωπα που έβλεπε μπροστά του.
Ο καρκίνος επέστρεφε ξανά και ξανά. Ο Γιόνι, όμως, έβρισκε πάντα τη δύναμη να παλέψει. Η επόμενη φορά που μπήκε στο χειρουργείο ήταν για επέμβαση στη σπονδυλική στήλη, χάνοντας την ικανότητα να περπατήσει. Εκτός από την οικογένεια και τους φίλους του, υπήρξε ακόμη μία σχέση, που ίσως τον βοήθησε περισσότερο. Διότι, το να μπορείς να εμπνέεις, τελικά είναι εκείνο που σε δίνει τη μεγαλύτερη δύναμη. «Όταν βλέπω τους Lilien να παλεύουν κάθε εβδομάδα και να τα δίνουν όλα, τότε μου δίνουν και μένα κίνητρο. Αγαπάω τόσο πολύ την Ντάρμσταντ, που δεν υπάρχουν λόγια να το εκφράσω», είχε πει ο ίδιος.
Όποτε η υγεία του το επέτρεψε, βρισκόταν στις εξέδρες του Böllenfalltor, για να παρακολουθήσει την αγαπημένη του Ντάρμσταντ, που τότε δεν είχε καμία σχέση με το σήμερα. Στον δρόμο προς την άνοδο οι Lilien είχαν βρεθεί τη σεζόν 2013-14 στα μπαράζ της ανόδου από την 3η στη 2η κατηγορία. Αντίπαλός του ήταν η Αρμίνια Μπίλεφελντ, που στο πρώτο ματς τους είχε κερδίσει με 3-1 στην έδρα τους. Το όνειρο της ανόδου έμοιαζε να έχει σβήσει.
Πριν τον επαναληπτικό, που εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο συναρπαστικούς στην ιστορία των μπαράζ, ο τεχνικός Ντιρκ Σούστερ αποφάσισε να προσπαθήσει κάτι καινούριο, για να εμπνεύσει τους παίκτες του. Ο Χάιμες είχε ιδρύσει ένα ίδρυμα κατά του καρκίνου των παιδιών, το οποίο μεταξύ άλλων είχε φτιάξει κάποια βραχιόλια για πούλημα. Ο Σούστερ τον είχε γνωρίσει και είχε αγοράσει κάποια από αυτά.
Το μότο του Γιόνι ήταν απλό, αλλά δυνατό: «Πρέπει να παλέψεις. Τίποτα δεν έχει τελειώσει». «Κοιτάξτε τα βραχιόλια αν έχετε αμφιβολίες», είπε Σούστερ στους παίκτες του. «Αν ο Γιόνι μπορεί να παλέψει τον καρκίνο, τότε μπορούμε κι εμείς να κερδίσουμε ένα παιχνίδι». Το απίστευτο έγινε και η Ντάρμσταντ κέρδισε στην παράταση με 4-2 την Αρμίνια, για να βρεθεί στην 2η κατηγορία. Το παραπάνω μότο ήταν πλέον και του συλλόγου. Ο Μάρκο Ζάιλερ, μάλιστα, δεν έβγαζε ποτέ αυτό το βραχιόλι, μέχρι να κάνει το επόμενο βήμα, που ήταν ένα τατού με τα λόγια έμπνευσης, που σύμφωνα με τον ίδιο τον άλλαξαν πάρα πολύ.
Περίπου έναν χρόνο αργότερα, η Ντάρμσταντ πανηγύριζε την άνοδο στην Bundesliga και κανένας δεν μπορούσε να το πιστέψει! Στη φιέστα, όλη η πόλη έδωσε το παρών. Ήταν κάτι ασυνήθιστο. Ο Χάιμες, φυσικά, δε θα μπορούσε να λείψει. «Χωρίς τον Γιόνι δε θα ήμασταν εδώ! Ξέρουμε ότι πρέπει να παλέψει περισσότερο από όλους μας. Εμείς πρέπει να παλεύουμε για 90’ στον αγωνιστικό χώρο και ο Γιόνι 24 ώρες το 24ωρο για τη ζωή του. Μας έχει διδάξει πολλά», είπε ο αρχηγός Σούλου. «Ελπίζω να εκπληρώσαμε μέρος των ονείρων του. Αυτό το παιδί μας βοήθησε να γράψουμε ιστορία».
Ξαφνικά, ο Γιόνι βρέθηκε στη σκηνή, όπου οι παίκτες πανηγύριζαν και τραγουδούσαν. Τον αγκάλιασαν όχι απλά σαν να ήταν ένας από αυτούς, αλλά σαν να ήταν ο ηγέτης τους. Του χρωστούσαν πάρα πολλά. «Ήθελα να πάω πίσω από τη σκηνή και να δώσω τα συγχαρητήριά μου στους παίκτες και στον προπονητή. Βρέθηκα, όμως, στη σκηνή. Όταν είσαι σε αναπηρικό καροτσάκι είναι δύσκολο να τους εμποδίσεις», είχε αποκαλύψει με χιούμορ ο ίδιος. Ξαφνικά, περίπου 15.000 οπαδοί μαζί με τους παίκτες άρχισαν να τραγουδούν για εκείνον το «You’ll never walk alone»…
«Μας έδειξε τον δρόμο. Και ακολουθήσαμε πιστά στο μονοπάτι του», όπως είπε συγκινημένος και ο Στροχ-Ένγκελ. Πλέον, οι παίκτες γνωρίζουν ότι δε θα μπορεί να τους βλέπει, καθώς σε ηλικία 26 ετών έχασε τελικά τη μάχη… Η πηγή έμπνευσης των Lilien, που βρίσκονται σε πένθος, όμως, δεν έχει στερέψει. «Θα τιμήσουμε τις αξίες του Γιόνι και θα συνεχίσουμε να ζούμε με αυτές», τόνισε ο Ντρικ Σούστερ. Η κληρονομιά που αφήνει είναι σίγουρα πολύ μεγαλύτερη από ό,τι και ο ίδιος πίστευε.
Liebe Freundinnen und Freunde,ein Lieblingssatz von Jonathan war “Es ist erst vorbei, wenn es vorbei ist!” Gestern…
Posted by Jonathan Heimes on Tuesday, 8 March 2016
Διότι, και η Ντάρμσταντ τον βοήθησε να κάνει γνωστό το ίδρυμά του, βοηθώντας και άλλους που το έχουν ανάγκη. «Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βοηθάς άρρωστους ανθρώπους. Η ζωή είναι να δίνεις και να παίρνεις. Θέλω να δώσω κάτι πίσω», είχε πει σε συνέντευξή του στην Offenbach-Post. «Η Ντάρμσταντ θρηνεί τον πιο θαρραλέο οπαδό της», έγραψε η Welt. Ο Γιόνι ενέπνευσε όσο κανένας άλλος και βρήκε στους Lilien το ιδανικό «ταίριασμα». Δύο πλευρές, που χρειάζονταν βοήθεια και έμπνευση βρήκαν η μία την άλλη. Και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό.
Μέχρι και βιβλίο έχει βγει για τα κατορθώματα των Lilien. Φυσικά, ο τίτλος δε θα μπορούσε να είναι άλλος από το «Das Wunder von Darmstadt», «Το θαύμα της Ντάρμσταντ». Ένας από τους αφανείς ήρωες αυτής της πορείας ήταν και ο Γιόνι. Και τώρα, οι παίκτες του Σούστερ έχουν ένα έξτρα κίνητρο για να παραμείνουν στην Bundesliga: να το κάνουν, τιμώντας τη μνήμη του… Άλλωστε, όπως έγραψε και το επίσημο site του συλλόγου: «Ο Γιόνι έγινε σύμβολο της χαράς της ζωής. Της πάλης. Σε ευχαριστούμε για όλα».
