Η Παλμύρα είναι πόλη της κεντρικής Συρίας, ηλικίας 2.000 και πλέον ετών, που περιλαμβάνεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
H πόλη ανακαταλήφθηκε τον Μάρτιο του 2016 από τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις έπειτα από μια επιχείρηση 20 ημερών κατά της τζιχαντιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος που είχε καταλάβει το έδαφος αυτό από τον Μάιο του 2015.
Πριν από την έναρξη της σύγκρουσης στη Συρία το 2011, περισσότεροι από 150.000 τουρίστες επισκέπτονταν αυτή την όαση της ερήμου, σε απόσταση 210 χλμ. βορειοανατολικά της Δαμασκού.
https://www.youtube.com/watch?v=n96N_F2XHsg
Αρχαία ευημερούσα πόλη
Η Παλμύρα, αναφέρεται για πρώτη φορά στα αρχεία της αρχαίας πόλης Μάρι τη 2η χιλιετία π.Χ., σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Unesco. Ήταν μια όαση για τα καραβάνια όταν τέθηκε υπό ρωμαϊκό έλεγχο στο πρώτο μισό του 1ου αιώνα και αποτέλεσε τμήμα της ρωμαϊκής επαρχίας της Συρίας.
Η Παλμύρα (Πόλη των φοινίκων) –της οποίας η επίσημη ονομασία στη Συρία είναι Ταντμόρ (Πόλη των χουρμάδων)– έγινε σιγά σιγά μια ακμάζουσα πόλη πάνω στο δρόμο που συνέδεε την Περσία, την Ινδία και την Κίνα με τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, χάρη στο εμπόριο των μπαχαριών και των αρωμάτων, του μεταξιού και του ελεφαντόδοντου της ανατολής, των αγαλμάτων και της επεξεργασίας του γυαλιού της Φοινίκης.
Χρυσή εποχή
Το 129, η Παλμύρα κηρύχθηκε ελεύθερη πόλη από τον ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό και γνωρίζει τη χρυσή εποχή της τον 2ο αιώνα μ.Χ..
Η πόλη ήταν “χτισμένη σύμφωνα με το δυτικό πολεοδομικό σχέδιο: μια αγορά, μεγάλοι δρόμοι, ένα θέατρο, ναοί, θα μπορούσε να συγκριθεί με τη Ρώμη”, εξηγούσε τον Μάιο του 2105 η Μαριέλ Πικ, επικεφαλής του τμήματος Ανατολικών Αρχαιοτήτων στο μουσείο του Λούβρου.
“Ένα από τα χαρακτηριστικά της Παλμύρας είναι τα μεγάλα ταφικά μνημεία που αποτελούνταν από ορόφους, μέσα στους οποίους τοποθετούνταν οι σαρκοφάγοι”, υπογράμμιζε.
Η βασίλισσα Ζηνοβία
Η ευημερία της πόλης κορυφώθηκε τον 3ο αιώνα, την εποχή της βασίλισσας Ζηνοβίας, η οποία αψήφησε τον ρωμαίο αυτοκράτορα.
Το 267 μ.Χ. ο άραβας κυβερνήτης της Παλμύρας Οδαίναδος δολοφονείται μυστηριωδώς. Η σύζυγός του Ζηνοβία αναλαμβάνει την εξουσία.
Ωθούμενη από την επιθυμία της για ελευθερία και δόξα, καταλαμβάνει τη Συρία το 270, εισβάλλει στην Αίγυπτο και στέλνει τις στρατιωτικές δυνάμεις της έως τον Βόσπορο, πριν ανατραπεί το 272 από τον αυτοκράτορα Αυρηλιανό.
Η φυλακή, σύμβολο καταστολής
Την εποχή του Χαφέζ αλ-‘Ασαντ, πατέρα του σημερινού προέδρου Μπασάρ αλ-‘Ασαντ , η φυλακή της Παλμύρας γίνεται δυστυχώς γνωστή για τη σφαγή εκατοντάδων κρατουμένων από το καθεστώς το 1980.
Πολιτικοί κρατούμενοι σάπιζαν και βασανίζονταν επί χρόνια πριν το καθεστώς στείλει εκεί ανυπότακτους και λιποτάκτες με την έναρξη της εξέγερσης.
Όταν κατέλαβε την πόλη, το ΙΚ ανατίναξε τη φυλακή της Παλμύρας. Η εξόριστη αντιπολίτευση, εχθρική τόσο με τη Δαμασκό όσο και με το ΙΚ, λυπάται για την καταστροφή αυτού του “συμβόλου του τρόμου των ‘Ασαντ”.
https://www.youtube.com/watch?v=GQmcr9zXcCk
Καταστροφές
Από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο του 2015, το ΙΚ θεωρεί ειδωλολατρία τα αγάλματα που παριστάνουν ανθρώπους και ζώα, καταστρέφει το άγαλμα του Λέοντα της Αθηνάς, ένα μοναδικό έργο ύψους τριών και πλέον μέτρων, ενώ μετατρέπει το μουσείο σε δικαστήριο και φυλακή.
Το ΙΚ καταστρέφει με εκρηκτικά δύο από τους ωραιότερους ναούς της Παλμύρας, αυτούς του Μπελ και του Βααλ Σαμίν, μετά καταστρέφει πασίγνωστους επιτάφιους πύργους της πόλης, μοναδικούς στον κόσμο, πριν καταστρέψει την Αψίδα του Θριάμβου της πόλης.
Οι τζιχαντιστές εκτελούν τον πρώην επικεφαλής των Αρχαιοτήτων της πόλης, τον 82χρονο Χάλεντ αλ-‘Ασαντ, και στη συνέχεια ακρωτηριάζουν το πτώμα του.
Τον Ιούνιο του 2016, ο επικεφαλής του μεγαλύτερου γερμανικού πολιτικού ιδρύματος δήλωσε ότι κυβερνητικοί στρατιώτες διέπρατταν λεηλασίες στην Παλμύρα, την οποία ανακατέλαβε τον Μάρτιο ο στρατός με την υποστήριξη της Ρωσίας και των δυνάμεων της Χεζμπολάχ του Λιβάνου
