Τουλάχιστον 1.083 κουτιά γεμάτα μπομπίνες με αρνητικά που παρέμεναν για τουλάχιστον σαράντα χρόνια κλειδωμένα σε στούντιο λίγο έξω από το Παρίσι, πήραν το δρόμο για το Λος Άντζελες. Εκεί θα γίνει το τελικό μοντάζ του υλικού της τελευταίας ταινίας του Όρσον Ουέλς, «The Other Side of the Wind», τα γυρίσματα της οποίας είχαν ξεκινήσει στις 23 Αυγούστου 1970 αλλά δεν έφθασαν ποτέ στο μοντάζ.
Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να βρίσκεται μία χαμένη ταινία του Ουέλς από τα πολλά «ημιτελή του έργα» – όπως ο Δον Κιχώτης ( αποσπάσματα του οποίου βρίσκονται διάσπαρτα στην Ευρώπη) μέχρι το «Too Much Johnson», τμήματα του οποίου βρέθηκαν στο Πορτενόνε της βόρειας Ιταλίας. Όμως το «The Other Side of the Wind» έχει μία ιδιαίτερη αξία γιατί πρόθεση του Ουέλες ήταν κάτι σαν καλλιτεχνική παρακαταθήκη – η τελική πράξη ενός σκηνοθέτη που είδε το Χόλιγουντ να αλλάζει γρήγορα ( και να περιθωριοποιείται) διαγράφοντας πολύ γρήγορα τη μνήμη του παρελθόντος.
Και ακριβώς το παρελθόν είναι το θέμα του έργου όπως είχε πει ο ίδιος ο Ουέλς στο ισπανικό περιοδικό για τον κινηματογράφο Dirigido por. Ο Ουέλς αφηγήθηκε την τελευταία ημέρα ενός διάσημου σκηνοθέτη, του J. J. Hannaford, του οποίου την προσωπικότητα είχε δημιουργήσει από ένα σύνολο “χεμινγουεϊανών” ιδεών και προτάσεις από τη ζωή εκείνου που τον ερμήνευσε, δηλαδή του Τζον Χιούστον.
Υπάρχει ωστόσο στην ταινία κάτι πολύ αυτοβιογραφικό, παραδέχτηκε ο Ουέλες όταν είπε ότι ο ήρωας του έργου ήταν «ένας περιπλανώμενος. Τις περισσότερες φορές γύριζε τις ταινίες του μακριά από τα στούντιο της Καλιφόρνιας. Δούλευε στο Χόλιγουντ αλλά γύριζε με την κάμερά του όλον τον κόσμο», εξομολογήθηκε. Ουσιαστικά περιγράφει τον εαυτό του!
Οι λόγοι που δεν έφθασε η συγκεκριμένη ταινία στο μοντάζ, εκτός από την παροιμιώδη σχολαστικότητα και την έλλειψη μεθοδικότητας του Ουέλς ( ο οποίος συνήθιζε να εκπονεί παράλληλα πολλά σχέδια, χωρίς να τελειώνει κανένα), ήταν κατ’ εξοχήν οικονομικοί: πρώτον η οικονομική κρίση που έπληξε τον τότε ιρανό συμπαραγωγό του συνεπεία της πτώσης του Σάχη και επίσης η διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ των κληρονόμων του Ουέλς, της κόρης του Μπεατρίς και της τελευταίας συντρόφου του Ογια Κοντάρ, οι οποίες συχνά προσπάθησαν να εμποδίσουν η μία την άλλη.
Πηγή: Corriere della Sera
