Σε ένα ματς με εξαιρετικό ρυθμό, πολλές φάσεις μπροστά στις δύο εστίες αλλά και με πολλές διαιτητικές ανορθογραφίες η απόδοση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είχε θετικό πρόσημο, αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι παίξαμε για 62 λεπτά με παίκτη λιγότερο.
Πικρία μας αφήνει μόνο το γεγονός ότι δεν μπορέσαμε να πάρουμε τη νίκη σε ένα παιχνίδι όπου κοιτάξαμε τον αντίπαλο μας στα ίσα παρά το γεγονός ότι παίζαμε με δέκα.
Σε γενικές γραμμές μέχρι το 28′ και την φάση της αποβολής το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο, φτιάξαμε καλές φάσεις με Λοίζου, Χάμπο και Γιόβετιτς ενώ η μεγάλη ευκαιρία ανήκε στην ΑΕΚ με το τετ-α-τετ του Φαράζ.
Μετά την αποβολή όμως δεν άλλαξε δραματικά η εικόνα του αγώνα και μέχρι το ημίχρονο απειλήσαμε μια φορά εμείς με Κουλιμπαλί και μια η ΑΕΚ με Καμπρέρα.
Στην επανάληψη δώσαμε χώρο στον αντίπαλο μας και απειληθήκαμε μόνο σε μια φάση μέχρι το 70′(στο δοκάρι του Καμπρέρα).
Η αλλαγή του Λοΐζου με τον Ντιουνκού αρχικά δεν αντιμετωπίστηκε με καλό μάτι από όλους μας όμως στο τελευταίο 20λεπτο οι Μασούρας και Ντιουνκού έδωσαν πολλές δυνάμεις από δεξιά και δημιούργησαν φάσεις. Χαρακτηριστικό ότι ο Μασούρας βρέθηκε δύο φορές σε θέση βολής στην περιοχή όμως το σουτ του σταμάτησε σε σώμα αμυντικού ενώ η κεφαλιά του από εξαιρετικά πλεονεκτική θέση πέρασε έξω.
Σε γενικές γραμμές η διαχείριση του αγώνα με την ιδιαιτερότητα της αποβολή από το ημίωρο κρίνεται ικανοποιητική όμως επειδή πρόκειται για ημιτελικούς η δουλειά δεν τελείωσε. Περιμέναμε ίσως περισσότερα πράγματα από τον Αλιούμ προς το τέλος για να απειλήσουμε στην κόντρα όμως από την στιγμή που κρατήσαμε το μηδέν όλα θα κριθούν στην Αρένα.
Σε μια εβδομάδα θα πρέπει να παρουσιαστούμε ακόμη πιο σοβαροί και να πάρουμε την πρόκριση για τον τελικό. Αρνητικό το γεγονός ότι χάνουμε τον Στεπίνσκι για τα ματς με Απόλλωνα στο πρωτάθλημα και στον επαναληπτικό ενώ στο δελτίο των τραυματιών μπήκε και ο Μάριτς.
