Οι αντιδράσεις για την αποχώρηση του Κωστάκη ποικίλουν. Καμία διάθεση δεν έχω να ασχοληθώ με το τι λέει ο καθένας και τι είδους κριτική του ασκεί. Και για να μην μακρηγορώ, ο Κώστας Καϊάφας, ανεξάρτητα από την προπονητική του πορεία στην ΟΜΟΝΟΙΑ, παραμένει ο τελευταίος μεγάλος και άξιος αρχηγός. Βοήθησαν και οι επόμενοι βέβαια σ’ αυτό. Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται να λεχθεί, οπόταν πάμε παρακάτω.
Τα μελοδραματικά του τύπου “πώς κατάντησε έτσι η ΟΜΟΝΟΙΑ”, ή “εμείς που κάποτε μπαίναμε στο γήπεδο και οι αντίπαλοι παρακαλούσαν να μην δεχτούν πάνω από τρία” είναι πάντα για την παρηγοριά μας μετά από ένα κακό αποτέλεσμα. Κι εγώ το κάνω. Όλοι μας το κάνουμε. Και τώρα τι;
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που αφιερώνω λίγο χρόνο για να αρθρογραφήσω. Το ότι νιώθω πως ο κύκλος θα επαναληφθεί για πολλοστή φορά. Το ότι θα νιώθω ένοχος εαν δεν προσπαθήσω να το εμποδίσω να συμβεί. Ποιός θα διαβάσει βέβαια τι γράφω, ποιός θα συμφωνήσει και ποιος θα το αναπαράξει; Ίσως στην τελική να είναι απλά ένας τρόπος να βγάλω ένα βάρος από μέσα μου. Ας είναι.
Είμαστε όλοι κουρασμένοι να βλέπουμε την Ομάδα μας να παραπαίει ως αποτέλεσμα των ερασιτεχνικών χειρισμών της διοίκησης. Της εκάστοτε διοίκησης βέβαια, διότι κανείς μέχρι σήμερα δεν έδειξε να καταλαβαίνει ότι το ποδόσφαιρο παίζεται από επαγγελματίες. Και δεν εννοώ μόνο στο χορτάρι. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως τα στελέχη του Διοικητικού Συμβουλίου αφιερώνουν πολλές ώρες στην την ΟΜΟΝΟΙΑ, στερούνται ώρες με την οικογένειά τους και μπλά μπλά μπλά. Και ΝΑΙ αγαπούν την ΟΜΟΝΟΙΑ όπως οι περισσότεροι από μας.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ! Το σωματείο πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει να λειτουργεί βασισμένο σε μια πιο επαγγελματικά προσανατολισμένη υποδομή. Η αρχή έγινε με το τμήμα μάρκετινγκ, συμφωνώ. Αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ! Πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να οραματιζόμαστε την ΟΜΟΝΟΙΑ. Αυτό σημαίνει να την σχεδιάζουμε όχι για τον επόμενο ένα χρόνο, αλλά για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Οι ποδοσφαιριστές είναι δεδομένο πως θα έρχονται και θα φεύγουν. Αυτό γίνεται άλλωστε σε όλες τις ομάδες του κόσμου. Το ζητούμενο είναι να γίνεται σωστή επιλογή τους, να λαμβάνονται όριμες αποφάσεις, μετά από σοβαρό scouting. Πρέπει να γινεται σχεδόν άψογη διαχείριση των οικονομικών πόρων του Σωματείου. Μας τα έχουν κάνει… φεγγάρια με την οικονομική περισυλλογή και τα κριτήρια και πάλι βλέπουμε ένα Μεντύ ή ένα Εζέ, τους οποίους υποτείθεται παρακολουθούσαν για μήνες, να έρχονται και να μην μπορούν να προσφέρουν ούτε καν σαν αλλαγές. Και άντε να τους λύσεις τα συμβόλαια και να τους αποζημιώσεις για να φέρεις αντικαταστάτες.
Εγώ ρε όταν πρέπει να αγοράσω καινούριο κινητό και έχω ένα περιορισμένο budget, θα ψάξω μέχρι και το τελευταίο forum στο διαδίκτυο για να καταλήξω στην καλύτερη αγορά! Στην ΟΜΟΝΟΙΑ πότε θα γίνει αυτό; Ή μήπως όταν δεν είναι δικά σου τα λεφτά δεν σε νοιάζει και τόσο; Ίσως είναι αυτό. Ίσως και να καραβιδιάζονται κιόλας εκεί μέσα…
Η ουσία είναι όμως ότι ο κόσμος έχει απηυδήσει. Και μπορεί οι διάφορες συζητήσεις να μας αποπροσανατολίζουν κάθε μέρα—εδώ φέρουν μεγάλη ευθύνη τα υποκινούμενα ΜΜΕ—αλλά κάποτε θα αντιδράσει. Και για να προλάβω πολλούς, η αντίδραση αυτή θα είναι μια μεγάλη ΑΠΑΘΕΙΑ. Και μηπως αγγίξει κάποιους αυτό, θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Στην κυπριακή κιόλας για να σχηματίσετε καλύτερη εικόνα: “-Έλα ρε εν να πάμε μάππαν με το αποέλ; -Όι ρε βαρκούμαι αφού πάλε εν να φάμε ΤΡΙΑ. Εν να πάω να το δω σε κανένα κκαφέ σαν παίζω πιλότταν”. Και το τραγικό είναι ότι αυτό έχουμε ήδη αρχίσει να το ζούμε και να το συνηθίζουμε.
Τώρα όμως τι; Τι πρέπει να κάνει η Διοίκηση; Η απάντηση είναι απλή. Δεν πρέπει να φέρουν προπονητή για 6 μήνες, ούτε για ένα χρόνο επειδή “γνωρίζει την κυπριακή πραγματικότητα”. Κουραστήκαμε! Για μια φορά ας ΜΗΝ περιορίσουν τις επιλογές τους σ’ αυτούς που τους προτείνουν οι managers. Πρέπει επιτέλους κάποιος να ψάξει στο παζάρι σωστά! Ας πάρει και δύο και τρεις βδομάδες. Να βρεί έναν άνθρωπο με όραμα, που να έχει φιλοδοξίες και να θέλει να πετύχει κάτι.
Και τεχνικό διευθυντή; Τι πιο ευχάριστο για ένα προπονητή από το να έχει κάποιον επαγγελματία που να εμπιστεύεται (και όχι το διοικητικό συμβούλιο λόγου χάρη), ο οποίος να τον βοηθά στα μεταγραφικά; Αυτό σημαίνει μοιρασμένη δουλειά, υψηλότερο επίπεδο εξειδίκευσης και επομένως πιο μεγάλα ποσοστά επιτυχίας. Ύλη πρώτης δημοτικού!
Ο πανικός βλαπτει. Οι ΒΙΑΣΤΙΚΕΣ και ΠΡΟΣΚΑΙΡΕΣ λύσεις εξίσου. Εμείς οι απέξω το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να παρακολουθούμε στενά και να ασκούμε καλόπιστη αλλά έντονη κριτική. Αφού ούτως ή άλλως μέλη δεν γινόμαστε…
ΓΧ
