Μπαλάρα η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έπαιξε κι ας ήταν καλύτερη από τον αντίπαλο της. Ντέρμπι ήταν άλλωστε και σπανίως σε αυτά μια ομάδα επιβάλλει πλήρως το ρυθμό της. Όταν όμως η ΟΜΟΝΟΙΑ που κατέβηκε με υπηρεσιακό προπονητή, αγωνιστικά προβλήματα, κακή ψυχολογία και με όλες τις προβλέψεις εναντίων της, ήτα καλύτερη από τον πρωτοπόρο, είναι βέβαιο πως τόσο καιρό αδικούσε τον εαυτό της.
Δεν περιμέναμε το αιώνιο για να καταλάβουμε πως παρά τις συγκεκριμένες αδυναμίες του ρόστερ, υπάρχει ποιότητα. Φαινόταν εδώ και καιρό, απλά επιβεβαιώθηκε. Οι παίκτες της ομάδας μας τόσο καιρό έμεναν πολύ πίσω από τις δυνατότητες τους, τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό επίπεδο. Με αποτέλεσμα να χάσουν βαθμούς σε αγώνες με χωριά, να μην πάρουν τρίποντα σε ντέρμπι που ήταν καλύτεροι και να τρέχουν από μακριά τους πρώτους.
Είναι για πολύ περισσότερα η ΟΜΟΝΟΙΑ και πλέον το ξέρουν όλοι. Τι πρέπει να κάνουν οι παίκτες για να το βλέπουμε κάθε εβδομάδα; Καταρχάς να σταματήσουν να συμβιβάζονται με τη μετριότητα. Η ισοπαλία σε ένα ματς που είμαστε καλύτεροι, δεν μπορεί ούτε για αστείο να χαρακτηριστεί καλό αποτέλεσμα. Όταν αποβάλουν από το μυαλό τους την σκέψη πως “είναι ΟΚ να μένουμε πίσω γιατί…” οποιοδήποτε κι αν είναι το γιατί, θα πιέσουν πιο εύκολα τον εαυτό τους να συγκεντρωθεί. Θα καταλάβουν όλοι πως δεν αρκούν κάποιες καλές εμφανίσεις. Χρειάζεται συνέπεια και συνέχεια.
