Δυστυχώς έχουμε φτάσει στο σημείο να βαριόμαστε ακόμη και να διαμαρτυρηθούμε. Δεν έχουμε καν τις δυνάμεις να ξαναπούμε τα χιλιοειπωμένα. Χθες ο κόσμος στις κερκίδες ήταν λιγοστός για τα στάνταρτς της Ομόνοιας και δυστυχώς με τέτοια πορεία θα λιγοστεύει. Ο μικρός μου ανιψιός μου είπε χαρακτηριστικά «Εντάξει θείε, και η ισοπαλία είναι καλή» τη στιγμή που με θυμάμαι μικρό στις κερκίδες να κλαίω όποτε η ομάδα μου δεν νικούσε. Δυστυχώς όμως τη νοοτροπία του loser και την ανοχή στα κακά αποτελέσματα την χτίζουμε από μόνοι μας.
Είχα στείλει και πέρσι στην ιστοσελίδα σας μύνημα επισημαίνοντας το πόσο επικίνδυνο είναι να θέτεις ως στόχο την οικονομική σωτηρία και τη νίκη απλά στο επόμενο παιχνίδι. Είχα αναφέρει πόσο καταστροφικό είναι να μην θέτεις στόχους για τους οποίους όλο το οικοδόμημα της όμαδας να δουλεύει και να κυνηγά! Έχουμε αποσυντονίσει όλη την ομάδα, από τους παίχτες μέχρι ακόμα και τους φιλάθλους. Και γι’ αυτό την κύρια ευθύνη τη φέρει η διοίκηση. Όλοι οι άλλοι (προπονητές, παίχτες, κλπ) είναι υπαλλήλοι; αυτοί έχουν την ευθύνη να τους δείχνουν τι περιμένουμε από αυτούς και τι πρέπει να πετύχουν.
Και τέλος, για να μην μακρηγορήσω, σας κάνω μια θερμή παράκληση: ΜΗΝ ΞΑΝΑΒΑΛΕΤΕ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΤΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΙΚΗΣΕΙ!!! Πραγματικά κάθε φορά που μπαίνει ο ύμνος μετά από τραγικές εμφανίσεις και αρνητικά αποτελέσματα νοιώθω πως κοροϊδεύουμε τον κόσμο! Νοιώθω πως έχουμε ρίξει τόσο χαμηλά τον πήχη που μετά από αυτή την ξεφτίλα θα πρέπει να τραγουδήσουμε τον ύμνο και να πάμε σπίτια μας. Φτάνει πια! Έχουμε Ομονοιάτικη περηφάνια και πρέπει να την σεβαστείτε. Δείξτε στον κόσμο ότι και εσείς σαν διοίκηση είσαστε θυμωμένοι και δεν ανέχεστε τέτοιες εμφανίσεις. Όποιος δεν μπορεί, σπίτι του!
Με εκτίμηση,
Γιώργος
