Η φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ χρειάζεται δουλειά. Κατ’ ακρίβεια χρειάζεται πολλή δουλειά για να δείξει τα στοιχεία που περιμένει να δει ο κόσμος της. Αυτά που παλαιότερα περιγράφονταν με μια πιασάρικη έκφραση «να έχει υπομονή και επιμονή στο παιχνίδι της».
Γράφει ο Λίμπερο
Τίποτα δεν γίνεται από την μία μέρα στην άλλη. Η φετινή ομάδα, όπως και η περσινή, (η προπέρσινη και πάει λέγοντας για μερικά χρόνια), κτίζεται κάθε χρόνο από το μηδέν. Αυτό στερεί από την ομάδα την ομοιογένεια της και δεν επιτρέπει την δημιουργία κορμού στην πρώτη ομάδα.
Ευθύνη για αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να ρίξουμε στον σημερινό προπονητή, ούτε και στο παρών συμβούλιο στην ολότητα του. Κάποιοι όμως πρέπει να ευθύνονται για αυτό, που τα τελευταία χρόνια μας έχει υποβιβάσει σε ρόλο κομπάρσου. Ευθύνη έχει η ίδια η ΟΜΟΝΟΙΑ. Το Σωματείο, η νοοτροπία, οι Διοικήσεις του, το οικοδόμημα ολόκληρο. Μας αφορά όλους.
Από την σημερινή ΟΜΟΝΟΙΑ λείπει η αύρα και η αίγλη του παρελθόντος. Αυτά τα στοιχεία που αποκτώνται με κόπο και μόχθο μέσα στο πέρασμα των ετών. Καταλήγω λοιπών πως φέτος, πρέπει από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο οπαδό της ομάδας, να κοιτάξουμε μπροστά, να αλλάξουμε τακτική και να επενδύσουμε τους κόπους μας σε σταθερά, προσεγμένα βήματα.
Ούτε μεγάλος ενθουσιασμός, ούτε μεγάλη απογοήτευση. Το τεχνικό επιτελείο καλείται να βελτιώνει συνεχώς τις αδυναμίες που παρουσιάζονται και να παρουσιάσει σε βάθος χρόνου ένα ανταγωνιστικό σύνολο που θα κτυπάει τίτλους. Η Διοίκηση οφείλει και είναι υποχρεωμένη να διορθώσει τα κακώς έχοντα του παρελθόντος, να κτίσει σε γερές βάσεις τις σχέσεις με τον κόσμο της ομάδας και να βοηθήσει στην ανάκαμψη του οικοδομήματος. Για τον κόσμο δεν χρειάζεται να πω κάτι. Αν οι προαναφερθέντες κάνουν τα βασικά απαραίτητα, αυτός θα είναι σύμμαχος σε κάθε τους βήμα.
