Η άμυνα είναι αυτή που δίνει τίτλου λένε. Το είδαμε κι εμείς αυτό. Το ζήσαμε προ διετίας. Δεν ήταν μόνο ο Φάμπι επί εποχής Μπεργκ. Ήταν και ο κορυφαίος Λέτσιακς, ήταν κι ο εξαιρετικός Σέχου, ήταν και η σταθερότατη τριπλέτα Λούφτνερ-Χούμποτσαν-Λανγκ.
Σήμερα βλέπεις τους αμυντικούς και είναι σαν να παρακολουθείς συγκρουόμενα σε πανηγύρι. Ένας Λανγκ ο οποίος είναι κίνδυνος με τη μπάλα στα πόδια, δημιουργεί γενικότερη ανασφάλεια στα μετόπισθεν, ένας Λέτσιακς σκιά του εαυτού του, χθες ήταν η σειρά του Μάθιους να ετοιμάσει γκολ στον αντίπαλο, αντέδρασε όμως σωστά ο Φαμπιάνο ενώ το δεύτερο γκολ του Άρη ήταν δώρο Μίλετιτς και άτσαλο μαρκάρισμα τη στιγμή που ο επιθετικός τελείωνε τη φάση, από τον Λανγκ.
Και το πράγμα πάει σερί. Μάλιστα γύρισε πρόσφατα ο Φερέρα, πριν αποδεσμευτεί, να κάνει επίκληση στα παιχνίδια στα οποία δεν δεχθήκαμε γκολ. Αν είναι δυνατόν. Εμείς που δεν είμαστε προπονητές, απλά παρακολουθούμε ποδόσφαιρο, το είχαμε εντοπίσει, το είχαμε γράψει, σε ότι αφορά στην άμυνα μας.
Η μεταγραφική τελείωσε, να διορθωθεί κάτι σήμερα δεν γίνεται αφού ο προγραμματισμό Ιανουαρίου δεν περιελάμβανε αμυντικό και τώρα η δυσκολία του Αυγουστή είναι να βρει τον τρόπο να μας σουλουπώσει πίσω. Μόνο με τον Γιούστε μπορεί να γίνει κάτι. Ας είναι…
