Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί, χωρίς κατανάγκη να την ασπαζόμαστε, με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
Φώναξα με τη ψυχή μου για χρόνια όλα τα συνθήματα κατά του «προδότη» Κώστα Μαλέκου, του οποίου ποδοσφαιρικό μεγαλείο ακόμη θαυμάζω από το youtube και ας ήξερα ότι ο άνθρωπος αυτός είναι αθώος λόγω ιδιοσυγκρασίας για το θέσουμε κομψά. Φώναξα και τα συνθήματα κατά του Στάθη και τα ευχαριστήθηκα σχεδόν όσο του Μαλέκου, και ας ήξερα ότι ήταν η επίσημη Ομόνοια που απεφάνθη ότι είναι ξοφλημένος και τον πέταξε για ανακύκλωση στον κάδο του ΑΠΟΕΛ. Αυτό δεν πρόκειται να το κάνω για τον Εφραίμ που σημαία δεν υπήρξε ποτέ και με την μεταγραφή του κλώτσησε μακριά αυτήν την προοπτική.
Συμμερίζομαι πλήρως την απογοήτευση όσων θεωρούν απαράδεχτο να σου δίνεται η ευκαιρία να γίνεις σημαία της Ομόνοιας και εσύ να την κλοτσάς με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Αλλά, εδώ όμως θα πρέπει να εξετάσουμε και πως συμπεριφέρθηκε η Ομόνοια στις σημαίες της τα τελευταία χρόνια.
Ο Κωστάκης ο Καιάφας, ο νυν προπονητής θα έχει πολλά να πει για το πως τον πέταξαν μόλις μυρίστηκαν λίγο από το δανεικό όπως αποδείχτηκε χρήμα του Μιλτή. Μόνο κάτι «αλήτες» στη Θύρα 9 τον «έκλαψαν» και υποχρέωσαν και του υπόλοιπους μας να χειροκροτήσουμε όσο πιο δυνατά μπορούσαμε για να καλύψουμε την ενοχή μας που τον βλέπαμε να σβήνει ποδοσφαιρικά στην Αλκή. Η άλλη περίπτωση σημαίας είναι ακόμη πιο πρόσφατη, και ακούει στο όνομα Νούνο Ασίς. Χωρίς τρόπαια και τις μεγάλες επιτυχίες ο Νούνο ήταν στα ποδοσφαιρικά του γεράματα ο φυσικός αρχηγός και ας δεν πήρε το περιβραχιόνιο. Συνδέθηκε όσο λίγοι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα με τους οπαδούς και γύριζε αυτός ο ξένος τους λαϊκούς καφενέδες για να μαζευτούν χρήματα να πληρωθούν τα γ@μισι@τικα που μας άφησε ο Μιλτής. Τον διώξαμε επικαλούμενοι τα χρόνια του και την αφραγκία μας. Δεν του κάναμε καν πρόταση. Υποστείλαμε τη σημαία του ψυχρά και επαγγελματικά.
Άλλες δύο περιπτώσεις σημαίας είναι τόσο ο Ηλίας Χαραλάμπους, όσο και ο Μιχάλης Κωνσταντίνου. Να το συνοδεύσομε στην ποδοσφαιρική του συνταξιοδότηση μας ζήτησε ο Μιχαλάκης το καλοκαίρι που μας πέρασε και εμείς αρνηθήκαμε, ψυχρά και επαγγελματικά. Ακούγεται ότι το ίδιο μας το ζήτησε φέτος και ο Ηλίας. Την ίδια επαγγελματική τύχη φαίνεται πως επιφυλάσσουμε και για το Λεάντρο που είχε την ατυχία να τραυματιστεί.
Αυτά βλέπει και ο Εφραίμ και αν και μικρός δεν είναι χαζός. Κατάλαβε ότι στην Ομόνοια δεν προοριζόταν για σημαία, αλλά για μάρτυρας. Για μια καριέρα με μπόλικη μουρμούρα για τα τρόπαια και επιτυχίες που δύσκολα θα έρθουν σε μια ομάδα που η παράγκα τη γελοιοποιεί και που φέτος στα play off θύμισε κάτι από τον Ηθικό Άχνας για όσους μπορούν να καταλάβουν. Πέτρινα χρόνια με αλλαγές στο ρόστερ και σε προπονητές. Χρονιές που στα μέσα τους όχι μόνο δεν θα έχεις πληρωθεί αλλά σαν αρχηγός θα σου ζητούν να το πεις και στους λεγεωνάριους ότι εδώ είναι η Ομόνοια και ότι θα έπρεπε να πληρώνεται για να φωράται τη φανέλα. Και αν συμβεί και ξελασπώσουμε και δεν τον έχουμε ανάγκη ή αρνηθεί μια από τις μειώσεις στις απολαβές που θα του γίνει, τότε ψυχρά και επαγγελματικά θα τον στείλουμε σε κάποια ομάδα να κολλήσει τα τελευταία του ένσημα και τον κόσμο να χειροκροτεί για να καλύψει την αχαριστία.
Αυτά πρέπει να είχε κατά νου ο Γιώργος όταν μας έλεγε ψυχρά και επαγγελματικά αντίο.
Γιώργος
