Αν βρισκόσουνα χθες στο Τσίρειο δεν θα ήξερες με τι να πρωτο-απογοητευτείς! Το γήπεδο που ήταν ανέκαθεν η 2η μας έδρα φιλοξενούσε μόνο κάποιες εκατοντάδες ρομαντικούς που ακόμα πιστεύουν. Και στην απουσία των οργανωμένων οπαδών υπήρχε μια μόνο κοπέλα που πραγματικά φώναζε μόνη της! Μεταξύ αυτής της μικρής παρέας οπαδών υπήρχαν και 11 παίχτες που για κάποιο λόγο φορούσαν φανέλες με τριφύλλι στο στήθος. Και μπροστά από αυτούς υπήρχε ένας προπονητής που έμοιαζε του Καιαφα αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν αυτός. Διότι εγώ τον Κωστάκη που ξέρω, γυαλίζει το μάτι του. Και όταν κάτι δεν πάει καλά λέει αλήθειες. Κι αν η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι 11 είναι απλήρωτοι και δεν παίζουν, πρέπει να βγει να το πει. Αν πάλι αυτοί οι 11 που πιο στατικοί δεν θα μπορούσαν να είναι δεν αποδίδουν διότι δεν ξέρει ο Κωστάκης να τους στήσει και να τους εμπνεύσει πάλι να βγει να το πει και να πάρει την ευθύνη. Και αν πάλι δεν υπάρχει κανένας στη διοίκηση που να μπορεί αυτούς τους 11 να τους φέρει προ των ευθυνών τους, να ζητήσει στήριξη. Αν όμως εβρισκομαστε σε μια κατάσταση λήθαργου όπου μετά από 2 συνεχόμενες ντροπιαστικές ήττες το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δίνουμε ανάλυση του παιχνιδιού και εν ολιγης να λέμε πως δυστυχώς αυτά μπορεί η φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ, τότε είναι ίσως πιο φρόνιμο να πάμε σπίτια μας πριν εξαφανιστεί και αυτή η μικρή παρέα οπαδών που βρέθηκε σήμερα στο Τσίρειο. Αυτοί που εζησαν εποχές όπου μετά από ένα στραβό αποτέλεσμα η ομάδα ταρακουνιόταν συνθέμελα και αμέσως γίνονταν διορθωτικές κινήσεις. Θα μπορούσα να συγχωρήσω τα όποια κακά αποτελέσματα αν έβλεπα πως τουλάχιστον αυτή η διοίκηση έχει πλάνο στο οικονομικό. Κάτι οικονομικά μοντέλα που θα προσπαθούσαμε να εφαρμοσουμε και φαίνεται πως έμειναν στο συρτάρι. Δυστυχώς το μόνο ρεαλιστικό πλάνο που βλέπω εγώ είναι να παίζει ποδόσφαιρο η ομάδα για να είναι ο κόσμος κοντά. Με αυτά τα αποτελέσματα όμως τα προβλήματα θα είναι αλυσιδωτά.
Με εκτίμηση,
Γιώργος
