Σήμερα μετά το παιχνίδι με την Αελ, ένας φίλος με ρώτησε: «Είμαστε πιο αισιόδοξοι τώρα για το μέλλον της ομάδας»; Του είπα: «Πιο αισιόδοξοι δεν ξέρω, πιο απαιτητικοί ναι!». Ήταν η πρώτη φορά μετά τα παιχνίδια στην Ευρώπη που η ΟΜΟΝΟΙΑ φανέρωσε στοιχεία που όλοι θέλουμε να βλέπουμε: κίνηση στο παιχνίδι, καλή κυκλοφορία της μπάλας, συνεχές pressing, λειτουργικό κέντρο, μα πάνω απ’ όλα πάθος και δίψα για τη νίκη.
Αυτή η ΟΜΟΝΟΙΑ αν είχε λίγο πάθος και θέληση παραπάνω στα 2 προηγούμενα παιχνίδια με Αγία Νάπα και Απόλλωνα, ίσως στο επόμενο παιχνίδι με τον «αιώνιο» να παιζόταν η πρωτιά στη βαθμολογία. Δεν χρειάζεται να έχεις μπάτζετ 10 εκατομμυρίων για να διεκδικήσεις πρωτάθλημα στην Κύπρο. Με καλές και προσεγμένες επιλογές παικτών, σωστή τακτική, αλλά και πάθος και πίστη στο στόχο, η ομάδα μπορεί. Και πόσο μάλλον όταν αυτή η ομάδα φέρει μαζί της χιλιάδες πιστούς οπαδούς, που είναι συνεχώς δίπλα της, σε κάθε παιχνίδι, και την στηρίζουν όχι σαν ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά σαν ιδέα! Αυτή η ομάδα μπορεί και επιβάλλεται να έχει στόχο το πρωτάθλημα, κι ας μην το πάρει. Λίγο παραπάνω μέχρι τώρα να το πιστεύαμε θα ήμασταν 2οι ή ακόμα και πρώτοι. Γι’ αυτό σας παρακαλώ, σταματήστε να επικαλείστε τις οικονομικές μας δυσκολίες όποτε έχουμε στραβό αποτέλεσμα. Τι σχέση έχουν οι οικονομικές δυσκολίες με τα ντροπιαστικά αποτελέσματα στα 2 τελευταία παιχνίδια;
Στην ΟΜΟΝΟΙΑ παίζουν όσοι θέλουν και μπορούν. Όσοι έχουν όρεξη να τρέχουν 90 λεπτά σε κάθε αγώνα. Ο Καϊάφας θα πρέπει να το κατάλαβε πολύ καλά αυτό ψες: βγάλτε στο γήπεδο τσαμπουκά και ο κόσμος θα σας στηρίζει αιώνια. Αυτό ακριβώς περιμένουμε και την επόμενη εβδομάδα. Μην τολμήσετε να τον φοβηθείτε, ούτε καν να τον σεβαστείτε (αυτό το λάθος το έκανε ο Σαβέφσκι). Εμείς θα γεμίσουμε τη βόρεια και θα σας στηρίξουμε!
Με εκτίμηση,
Γιώργος
