Προς Διοικητικό Συμβούλιο Ομόνοιας Λευκωσίας
Κύριοι,
Δυστυχώς με την νέα σας κίνηση μας έχετε αποδείξει ξανά ότι όλες οι κινήσεις που γίνονται, γίνονται χωρίς να προηγείται σκέψη και σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης (των Ομονοιατών).
Δηλαδή, το τηλεφώνημα που πήρα χθες από την κοπέλα που μου εξήγησε το νέο σχέδιο 2+1, δεν μπορούσε να γίνει πριν την ανακοίνωση του σχεδίου, ούτως ώστε να πάρετε μια ιδέα των αντιδράσεων του κόσμου και να προβείτε σε διορθώσεις – όπως και κάνατε – πριν να το ανακοινώσετε?
Εγώ, είμαι κάτοχος της ΙΔΙΑΣ κάρτας διαρκείας PREMIUM από το 2000. Τότε που αγόραζαν εισιτήριο διαρκείας περίπου 1,000 άτομα και σε κάθε αγώνα έπρεπε να μαλώνουμε με τον κόσμο για να σηκωθεί από την θέση μας και να κάτσουμε. Αν αμφισβητεί κάποιος αυτό που λέω, έχω φυλαγμένες ΟΛΕΣ τις κάρτες διαρκείας που αγόρασα και τις επισυνάπτω σε φωτογραφία. Μάλιστα κάποιες χρονιές που οικονομικά μπορούσα, είχα δύο θέσεις και σε κάθε αγώνα προσκαλούσα και κάποιον φίλο να έρθει μαζί μου για παρέα – και δεν ήταν πάντα Ομονοιάτες.
Δίπλα μου κάθεται ο Σωτήρης με τα παιδιά του, Ο Δημήτρης με όλη του την οικογένεια, ο Σάββας με τον πατέρα του και τον κουμπάρο του, ο κουμπάρος μου ο Αντώνης, ο φίλος μου ο Ανδρέας που έπιασε την δέυτερη θέση που είχα όταν πια δεν μπορούσα να αγοράζω και τις δύο. Τα παιδιά του Δημήτρη και του Σωτήρη, όταν τους γνώρισα, ήταν του δημοτικού και κάποια αγέννητα. Σήμερα, κάποιοι είναι στρατιώτες, άλλοι στο λύκειο και οι «νέοι» στο δημοτικό. Νιώθω ότι αυτά τα παιδιά τα γνωρίζω μια ζωή, κι ας τα έβλεπα μόνο στους εντός έδρας αγώνες της ομάδας μας. Δεκατέσσερα χρόνια είναι αυτά.
Το καλοκαίρι, ο φίλος μου ο Αντρέας, είχε τρεχάματα για τον γάμο του και δεν βρήκε χρόνο να ανανεώσει την θέση του. Την τελευταία μέρα ανανεώσεων μου τηλεφώνησε αγωνιώντας και με παρακάλεσε να του ανανεώσω την θέση – διότι ο ίδιος ήταν εκτός Λευκωσίας για τον γάμο – μήπως και την χάσει. Αυτή είναι η σημασία της θέσης PREMIUM για τους περισσότερους κατόχους τους. Είναι πλέον μέρος της ζωής τους. Δεν είναι απλά μια θέση που βλέπουν ποδόσφαιρο και δεν πειράζει αν του χρόνου κάτσουμε αλλού.
Από την θέση μου έζησα όλες τις χαρές και λύπες που μου πρόσφερε η ομάδα μου όλα αυτά τα χρόνια. Πρωταθλήματα, προκρίσεις, ήττες δίκαιες αλλά και άδικες, ευρωπαϊκά! Η θέση μου είναι μέρος της ζωής μου και, ομολογώ ότι δεν μου αρέσει να βλέπω ποδόσφαιρο από άλλη θέση. Δεν είναι μόνο αυτό, όμως. Είναι και η σχέση που ανάπτυξα με τους «γείτονες» μου, η οποία πέρα από φιλική, προχώρησε και σε επαγγελματική σε κάποιες περιστάσεις. Μπορείτε να καταλάβετε αυτά που σας γράφω? Ίσως αν δεν καθόσασταν στα boxes και ερχόσασταν να αναμειχθήτε λίγο με τον κόσμο να μπορούσατε.
Γι’ αυτό με πείραξε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ο εκβιαστικός τρόπος που θέσατε την αγορά του σχεδίου 2+1. Και επειδή η κοπέλα που μου τηλεφώνησε χθες προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν χάνουμε την θέση μας αν δεν μπορούμε να αγοράσουμε το σχέδιο ως τις 15 Ιανουαρίου, παραθέτω το απόσπασμα της ανακοίνωσης σας που το λέει:
Τα PREMIUM εισιτήρια διαρκείας θα πωλούνται αποκλειστικά και μόνο με το σχέδιο 2+1 και όχι ξεχωριστά για μία σεζόν. Σε περίπτωση που οι θέσεις PREMIUM δεν διατεθούν με το Σχέδιο 2+1, θα παραμείνουν κενές.
• Οι υφιστάμενοι κάτοχοι εισιτηρίου διαρκείας PREMIUM, θα έχουν κρατημένη τη θέση τους μέχρι τις 15 Ιανουαρίου 2014, για να τους δοθεί το περιθώριο να ανανεώσουν και να ενταχθούν στο σχέδιο 2+1.
• Από τις 16 Ιανουαρίου 2015, όλες οι PREMIUM θέσεις που θα παραμείνουν ελεύθερες, θα τεθούν στη διάθεση όλου του κόσμου της ομάδας μας.
Δεν μπορείτε κύριοι να μου θέτετε όρο ότι αν δεν έχω τα εννιακόσια ευρώ ως τις 15 Ιανουαρίου θα μου πάρετε – με το έτσι θέλω – ένα κομμάτι της ζωής μου. Δεν το δέχομαι και δεν πρόκειται να το αφήσω να γίνει. Θα το παλέψω και όπου βγεί, διότι θέλω να είμαι στην θέση μου για άλλα 15 χρόνια και να βλέπω την ομάδα μου να μου προσφέρει όλα τα συναισθήματα που είναι το πιπέρι της ζωής – χαρά, λύπη, θυμό, απογοήτευση. αγωνία.
Φιλικά,
Σ.Π.
Μέλος Α.Σ.Ο.Λ.
Κάτοχος κάρτας διαρκείας για 14 χρόνια
