Κάθε φορά που μας κλέβουν, κάθε φορά που κάνουν τα δικά μας, λέμε μεταξύ μας “θα γυρίσει ο τροχός”. Είναι ένας τρόπος να βρούμε δύναμη να συνεχίσουμε να παλεύουμε με την αδικία, με το παρασκήνιο. Πρέπει όμως να δούμε την αλήθεια στα μάτια: Μόνος του ο τροχός, δεν πρόκειται να γυρίσει ποτέ. Το πολύ πολύ να να γυρίζει περισσότερο με το μέρος τους.
Γιατί είναι ο ίδιος τροχός που ο Κουτσοκούμνης με το Κούμα κρατάνε σφικτά εδώ και μια δεκαετία. Δεν τους πτόησαν ούτε οι κατηγορίες Παναγή, ούτε οι φωνές του κόσμου. Τον παρέδωσαν στο Πετρίδη, λίγο στο Ζιβανάρη, μετά στον Ερωτοκρίτου και μετά και πάλι στον Πετρίδη. Αυτοί κρατάνε τον τροχό, αυτοί κάνουν ότι θέλουν και μας λυπεί που θα το παρατηρήσουμε, αλλά κάποιοι στη δική μας πλευρά έχουν βολευτεί με την εικόνα του “αδικημένου” και δεν κάνουν πολλά για να αλλάξει η κατάσταση. Δεν μας αρκεί πλέον να είμαστε περήφανοι για αυτή την ομάδα, το συναίσθημα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Θέλουμε να ξαναδούμε την ΟΜΟΝΟΙΑ βασίλισσα και όσο δεν κάνουμε κάτι, τα ίδια θα βλέπουμε.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να ψάξει συμμαχίες με άλλες ομάδες που υποφέρουν τα ίδια και να ανοίξει σοβαρή διαμάχη. Καιρός να μας βρίσκουν απέναντι τους ΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ. Καιρός για δραστικές αποφάσεις, με οποιεσδήποτε συνέπειες. Αλλιώς του χρόνου το Μάιο θα συζητάμε τα ίδια πράγματα. Μόνο που θα είμαστε σαφώς λιγότεροι, αφού ο κόσμος, όχι μόνο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αλλά και άλλων ομάδων, έχει αηδιάσει και γυρίζει την πλάτη του στη μπόχα.
