Απομένει άλλη μια αγωνιστική, ενώ τρεις ομάδες έχουν μαθηματικές πιθανότητες για το πρωτάθλημα, αλλά όλοι ξέρουν τον πρωταθλητή. Αντί να συζητούμε για μπάλα, συζητούμε για διαιτητικά λάθη, αφού έχουμε αποδεχθεί το παρασκήνιο σαν δεδομένο. Αύριο γίνεται τελικός κυπέλλου σε ένα γήπεδο που χωράει 10.000 κόσμο και δεν έχει ακόμα σημειωθεί sold out. Το ερώτημα είναι οι αρμόδιοι παίρνουν τα μηνύματα; Κι αν τα παίρνουν, τους νοιάζει;
Ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στο ποδόσφαιρο και το “θα είναι πια αργά” έχει περάσει εδώ και καιρό. Πολλοί αηδιάζουν που τους αδικούν, άλλοι δεν θέλουν πια να ευνοούνται, σχεδόν όλοι αντιλαμβάνονται πως το πρωτάθλημα μας έχει καταντήσει η χαρά των bookies στην Ασία. Νοιάζεται τελικά κανείς, ή το παραδάκι να ρέει άφθονο και όλα είναι ΟΚ; Αυτό είναι τελικά το επίπεδο του αθλητισμού που θέλουμε και επιδιώκουμε;
