Έξι μήνες άντεξε μακριά από την αγαπημένη του Ομόνοια ο Αντρέ Σκέμπρι. Μετά από ένα μικρό πέρασμα από την FSV Frankfurt, όπου τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενε, ο Μαλτέζος επιθετικός επέστρεψε στο σπίτι του πιο αποφασισμένος και πιο διψασμένος από ποτέ, για να ολοκληρώσει τη δουλειά που ξεκίνησε πριν αναχωρήσει για τη Γερμανία.
Συνέντευξη στον Α.Βιολάρη – “Η Σημερινή” 31/05/2015
Η κατάκτηση ενός τίτλου με τη φανέλα της Ομόνοιας είναι ένας πολυπόθητος στόχος για τον ίδιο. Μιλώντας στη «Σ» ο Σκέμπρι δηλώνει με σιγουριά ότι οι τίτλοι θα έρθουν. Αυτό που τον καίει περισσότερο, και αποτελεί τον μεγάλο στόχο και όνειρο για τον ίδιο, είναι η είσοδος στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Πριν φτάσουμε όμως στο σήμερα και τους μεγάλους στόχους τού αύριο, ο Αντρέ Σκέμπρι μάς μίλησε για τους δύσκολους μήνες που πέρασε στη Γερμανία και για την εύκολη, όπως τη χαρακτηρίζει, απόφασή του να φορέσει ξανά το «τριφύλλι» στο στήθος.
«Ήθελα να πάω πίσω στη Γερμανία για να δοκιμάσω γι’ ακόμη μια φορά την τύχη μου. Ήταν μια ευκαιρία για εμένα μετά την πολύ καλή χρονιά που είχαμε με την Ομόνοια να πάω σε ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη. Δυστυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ αρνητικά. Δεν έπαιζα στη θέση μου και από τακτικής άποψης δεν μπορούσα να αφομοιώσω το σύστημα του προπονητή. Βρέθηκα να παίζω αριστερό χαφ αντί στο φτερό ή δεύτερος επιθετικός. Γενικά τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενα. Δεν κατάφερα να προσαρμοστώ στην καθημερινότητα, στη ζωή της πόλης όπου έμενα και κάπως έτσι έκλεισε αυτό το κεφάλαιο και επέστρεψα πίσω στην Ομόνοια».
Ήταν εύκολη η απόφαση να επιστρέψεις στην Ομόνοια;
«Από τις πιο εύκολες αποφάσεις που είχα να πάρω. Είχα προτάσεις από την Ελλάδα και από άλλες ομάδες του εξωτερικού και πρέπει να ομολογήσω ότι κάποιες από αυτές ήταν καλύτερες (οικονομικά). Αλλά για εμένα η Ομόνοια ήταν η μόνη μου επιλογή, για να βρω ξανά τον εαυτό μου».
Σκόραρες, μάλιστα, στο πρώτο σου παιχνίδι. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
«Ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα να επιστρέψω και να σκοράρω στο πρώτο μου παιχνίδι. Ήταν κάτι όμορφο».
Είπες στο παρελθόν ότι νιώθεις τυχερός που αγωνίζεσαι σε μια ομάδα όπως η Ομόνοια. Νιώθεις και λίγο άτυχος για το ότι είσαι στην ομάδα στη δυσκολότερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου, λόγω του οικονομικού;
«Για να είμαι ειλικρινής, γενικότερα δεν μπορώ να νιώθω τυχερός για κάποιους σταθμούς στην καριέρα μου. Ίσως να είμαι μαύρη γάτα (γέλια). Πήγα στη Φερεντσβάρος, που είχε πολύ σοβαρά (οικονομικά) προβλήματα, έφυγα για να πάω στον Ολυμπιακό Βόλου και δύο μήνες μετά η ομάδα έπεσε στη β’ κατηγορία (για τα στημένα). Και στην Ομόνοια υπάρχουν οικονομικά προβλήματα. Όπου πάω, κάτι συμβαίνει. Το γεγονός όμως ότι επέστρεψα εδώ γνωρίζοντας πως τα πράγματα δεν είναι τέλεια, δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η επιθυμία μου να έρθω πίσω στην Ομόνοια. Πιστεύω ότι έχω προσφέρει κάποια πράγματα στην ομάδα, θα μπορούσα όμως να προσφέρω περισσότερα. Όπως πιστεύω ότι έχω ακόμα περιθώρια βελτίωσης και μπορώ να προσφέρω ακόμα περισσότερα».
Το γεγονός ότι επέστρεψες, παρά τις γνωστές οικονομικές δυσκολίες, φανερώνει το πόσο ξεχωριστό είναι αυτό το κλαμπ και ο κόσμος του.
«Αυτό είναι αλήθεια. Είναι ένας ξεχωριστός σύλλογος. Κάτι περισσότερο από μια ομάδα. Η Ομόνοια είναι μια τεράστια οικογένεια, όπου ο καθένας έχει όλους τους υπόλοιπους να τον στηρίζουν».
Φαντάζομαι πως ένας τίτλος είναι κάτι που θέλεις να κατακτήσεις με τη φανέλα της Ομόνοιας.
«Είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσω κάποιον τίτλο με την Ομόνοια. Αυτό που πραγματικά θέλω να πετύχω με αυτόν τον σύλλογο, είναι να πάρουμε μια μέρα την ομάδα στους ομίλους του Γιουρόπα ή του Τσάμπιονς Λιγκ».
Μιλώντας για τίτλους, πιστεύεις ότι η Ομόνοια θα μπορούσε φέτος να κερδίσει ένα από τα δύο τρόπαια;
«Ίσως. Δεν είναι αυτό το θέμα όμως. Ακόμα και αν δεν κερδίσαμε κάποιο τίτλο, ακόμα και αν αποκλειστήκαμε με τον τρόπο που αποκλειστήκαμε από την Ευρώπη, θεωρώ ότι η χρονιά ήταν πετυχημένη. Είναι γνωστά κάποια προβλήματα που υπήρξαν στην ομάδα, όπως και οι πολλές αλλαγές που έγιναν στο ρόστερ. Ακόμα και έτσι, θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, αλλά σε κάποια παιχνίδια όπου η ομάδα έδινε τον καλύτερό της εαυτό, υπήρχε κάποιος που μας έκανε πιο δύσκολη τη ζωή για να κερδίσουμε. Ήταν επιπλέον δυσκολία για εμάς. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι θεωρώ πως ήταν πετυχημένη χρονιά».
Πέρσι η Ομόνοια έφτασε πιο κοντά από ποτέ στου ομίλους. Τι να περιμένουμε φέτος;
«Παρακολουθούσα το παιχνίδι με την Ντιναμό. Ήμουν έκπληκτος με κάποιες αποφάσεις του διαιτητή. Η ζωή, όμως, συνεχίζεται. Θα πρέπει να βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο σαν ομάδα, να επιστρέψουμε πιο δυνατοί και να μπορούμε να κερδίσουμε ακόμα και τα διαιτητικά λάθη. Θεωρώ πως το ότι θα ξεκινήσουμε από τον 1ο γύρο είναι θετικό. Αν καταφέρουμε να προχωρήσουμε μέχρι τα πλέι-οφ, η ομάδα θα είναι έτοιμη και δεμένη από τα πολλά παιχνίδια για να διεκδικήσει τον μεγάλο στόχο. Σε αυτό το επίπεδο, όμως, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η τύχη. Θέλεις και την τύχη με το μέρος σου, τόσο στην κλήρωση, όσο και στο γήπεδο. Αν έχουμε λίγη τύχη, θα τα καταφέρουμε».
Καϊάφας… όπως Φέργκιουσον!
Μας είπες ότι στη Γερμανία δεν έπαιζες στη θέση σου. Πού νιώθεις πιο άνετα να αγωνίζεσαι;
«Μου αρέσει να παίζω σαν κεντρικός επιθετικός ή σαν δεύτερος επιθετικός. Μου αρέσει να είμαι κοντά στην αντίπαλη εστία. Σαν ακραίος επιθετικός πρέπει να επιστρέφω και πίσω να βοηθήσω, να αμυνθώ, σπαταλώ δυνάμεις. Οπότε, ναι, πιστεύω ότι είμαι πιο επικίνδυνος στην αντίπαλη περιοχή, σαν πρώτος ή δεύτερος επιθετικός».
Φαντάζομαι είναι δύσκολη απόφαση για τον Καϊάφα να επιλέξει ποιος θα παίξει στην κορυφή, όταν στην ομάδα έχει δύο σκόρερ όπως εσύ και ο Ποτέ.
«Σίγουρα. Δεν είναι εύκολο. Αλλά αυτό κάνει μια καλή ομάδα. Όταν ένας προπονητής έχει δύσκολο έργο να επιλέξει μεταξύ δύο ή περισσότερων παικτών, τότε αυτό είναι καλό για την ομάδα».
Πώς είναι ο Καϊάφας σαν προπονητής;
«Ξέρω ποιος ήταν ο Καϊάφας σαν ποδοσφαιριστής. Δεν χρειάζεται να πω κάτι εγώ. Σαν προπονητής είναι πολύ καλός, τα πάει πολύ καλά με τους παίκτες. Αυτό φαίνεται από την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο, αλλά και από την απόδοση των παικτών ξεχωριστά. Αυτήν τη στιγμή η ομάδα δουλεύει σωστά και ελπίζω σύντομα να μπορέσουμε κι εμείς να δώσουμε κάτι πίσω στον κόουτς για όσα έχει κάνει για τον σύλλογο».
Πέρσι, άλλαξες τρεις προπονητές στην Ομόνοια. Είναι σίγουρα πιο εύκολο να έχεις έναν προπονητή.
«Ο κανόνας λέει πως όταν υπάρχει σταθερότητα στον πάγκο, υπάρχουν και περισσότερες πιθανότητες να πετύχεις. Κλασικό παράδειγμα αυτό του Άλεξ Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όταν μια ομάδα βρει τον κατάλληλο προπονητή, πιστεύω ότι πρέπει να τον κρατήσει για χρόνια. Δεν μπορείς κάθε χρόνο να αλλάζεις ένα, δύο ή τρεις προπονητές. Έτσι θα βελτιώνεται και η ομάδα από χρόνο σε χρόνο».
Μπορεί ο Καϊάφας να γίνει ο Φέργκιουσον της Ομόνοιας;
«Γιατί όχι. Δεν εξαρτάται από εμένα, αλλά από τον πρόεδρο (γέλια)».
«Αν ήμουν Βραζιλιάνος…»
Η οικογένεια Σκέμπρι θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει μια θέση στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες. Δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος άλλη οικογένεια στον ποδοσφαιρικό πλανήτη που να έχουν εκπροσωπηθεί στην εθνική ομάδα της χώρας τους από τρεις διαφορετικές γενεές, φορώντας μάλιστα το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Όπως έγινε δηλαδή με τον παππού του Αντρέ (Σαλβίνου), τον πατέρα του (Έρικ) και πιο πρόσφατα με τον ίδιο. Πώς νιώθει ο ίδιος;
«Πολύ περήφανος. Κάθε φορά που κάποιος ποδοσφαιριστής παίζει για την Εθνική πρέπει να νιώθει περήφανος, πόσω μάλλον όταν είναι αρχηγός ή όταν έχει πίσω του αυτήν τη παράδοση. Είναι πολύ μεγάλη τιμή για την οικογένειά μου να υπηρετεί για τρεις συνεχόμενες γενεές την εθνική ομάδα και μάλιστα από το πόστο του αρχηγού. Φυσικά αυτήν τη στιγμή δεν είμαι ο πρώτος αρχηγός. Φόρεσα πάντως το περιβραχιόνιο στο πρόσφατο παιχνίδι με τη Γεωργία».
Νιώθεις ότι εκπληρώθηκαν τα ποδοσφαιρικά σου όνειρα;
«Είναι όνειρο για κάθε παιδί να παίξει μπάλα σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι ακόμα πιο δύσκολο για κάποιον ποδοσφαιριστή από τη Μάλτα, όπου το ποδόσφαιρο δεν είναι επαγγελματικό, να καταφέρει να φύγει από τη χώρα και να πάει να παίξει στο εξωτερικό. Εγώ ήμουν τυχερός που τα κατάφερα. Είμαι χαρούμενος για όσα πέτυχα και πιστεύω πως έχω χρόνια μπροστά μου για να βελτιωθώ και να πετύχω περισσότερα. Πιστεύω πως αν είχα γεννηθεί κάπου αλλού και όχι στη Μάλτα, θα είχα περισσότερες ευκαιρίες. Σε κάποιες περιπτώσεις έκλεισαν πόρτες γιατί η καταγωγή μου είναι από τη Μάλτα. Είχα προβλήματα με το διαβατήριό μου, με την άδεια εργασίας σε κάποιες χώρες. Στα 24 μου, για παράδειγμα, είχα πετύχει 17 γκολ σε μια χρονιά (με Φερεντσβάρος), είχα προτάσεις για να παίξω σε υψηλότερο επίπεδο, αλλά για κάποιους λόγους έπρεπε να περιμένω μέχρι το τέλος Αυγούστου για να έρθει κάποια επίσημη πρόταση. Ίσως τότε να είχα κακούς μάνατζερ (γέλια). Αν ήμουν Βραζιλιάνος ή αν είχα ένα άλλο διαβατήριο, τότε θα πήγαινα σίγουρα σε ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα».
