Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
2010 η Ομόνοια ύστερα από μια χρονιά γεμάτη σασπένς και έπειτα από οχτώ επικές ανατροπές πετυχαίνει το ποθούμενο. Πανηγυρίζει πρωτάθλημα μετά από εφτά ολόκληρα χρόνια. Τα λεφτά που ξοδεύτηκαν αφειδώλευτα τα τελευταία δυο χρόνια δείχνουν να πιάνουν τόπο. Ντελίριο ενθουσιασμού επικρατεί σε κάθε ομονοιάτικο σπίτι, ο λαός ξεχύνεται στους δρόμους, διοίκηση και προπονητής απολαμβάνουν το νέκταρ της επιτυχίας. Όλοι είναι στους εφτά ουρανούς. Το μέλλον προμηνύεται ευοίωνο, καθώς μπροστά μας ορθώνεται η πρόκληση της ευρωπαϊκής υπέρβασης.
Δύο χρόνια μόλις μετά, τίποτα δεν δείχνει να ομοιάζει με αυτή την ειδυλλιακή κατάσταση που περιέγραψα πιο πάνω. Τα χρέη έχουν καταστεί, μάλλον, μη διαχειρίσιμα. Η ευρωπαϊκή υπέρβαση δεν επιτεύχθηκε ποτέ, αν και χάθηκε δυο φορές η είσοδος σε ομίλους στα σημεία. Παίκτες κλειδιά αποχώρησαν προκειμένου να εξοικονομηθούν χρήματα και να συμβαδίσει η Ομόνοια με τα οικονομικά κριτήρια. Στις εγχώριες διοργανώσεις θα αρκεστεί με την κατάκτηση δύο κυπέλλων (κάθε τίτλος που εμπλουτίζει την πράσινη τροπαιοθήκη αναντίλεκτα είναι σημαντικός, όμως να μην μας διαφεύγει ότι πρωταρχικοί στόχοι είναι πάντοτε η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η μακρά ευρωπαϊκή πορεία). Υπόνοιες, κατηγορίες, μεμψιμοιρίες συνθέτουν το μωσαϊκό της παρακμής, αγωνιστικής, οικονομικής, ιδεολογικής, ψυχολογικής.
Τι έπεται όμως; Ποια είναι η επόμενη μέρα; Να πετάξουμε λευκή πετσέτα; Φυσικά όχι. Δεν συνάδει ούτε με τη φιλοσοφία της Ομόνοιας ούτε της Αριστεράς τέτοια αντιμετώπιση. Ριψάσπιδες δεν υπήρξαμε ποτέ. Πάντα έτοιμοι για αγώνες, για πάλη ακόμη και αν ο Ποσειδώνας διάκειται αρνητικά απέναντί μας. Τις φουρτούνες που μας φέρνει ποτέ δεν φοβηθήκαμε. Υπάρχει πρόταση για εταιρεία λαϊκής βάσης που θα μας επιτρέψει σύμφωνα με το σκεπτικό της να ξεγλιστρήσουμε από αυτό τον οικονομικό στραγγαλισμό και να ατενίσουμε το μέλλον με μεγαλύτερη σιγουριά. Δεν ξέρω ακριβώς τις οικονομικές παραμέτρους της πρότασης αυτής και πόσα χρήματα θα εισρεύσουν στο σωματείο. Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι μια τέτοια πρόταση θα είναι σοβαρή, προσοδοφόρα και δεν θα θίγει τον αριστερό, λαϊκό χαρακτήρα του σωματείου μας.
Δεν έχω λόγο να υποψιάζομαι το αντίθετο όσον αφορά το τελευταίο σημείο. Η έκταση, όμως, της οικονομικής κρίσης που άγγιξε αναπόδραστα και το χώρο του ποδοσφαίρου, θεωρώ ότι θέτει εν αμφιβόλω την επιτυχία τέτοιου εγχειρήματος. Να μείνουν, τότε, τα πράγματα ως έχουν ευελπιστώντας σε καλύτερες μέρες που θα μας επιτρέψουν σιγά-σιγά να βελτιώσουμε τα του οίκου μας; Οι οικονομικές απαιτήσεις τρέχουν, από ρευστό στεγνώσαμε και η αγωνιστική μας παρουσία σε συνάρτηση με τον πολύ υψηλό ανταγωνισμό (με οικονομικά εύρωστο ΑΠΟΕΛ, με αναδυόμενη ΑΕΛ κ.ά.) είναι νωθρή. Ο κίνδυνος να μεταφέρουμε τη ζημιά αυξανόμενη από χρόνο σε χρόνο, μέχρι που θα έρθει η ώρα της επίσημης και τελεσίδικης χρεοκοπίας είναι κάτι περισσότερο από ορατός. Ας μην λησμονούμε το παράδειγμα της Ρέιντζερς. Σκοπός μου δεν είναι να καταδείξω ότι όλα είναι μαύρα και άραχλα ούτε να επιτείνω και να ενισχύσω την ήδη υφισταμένη σύγχυση και οργή. Αντίθετα, πιστεύω ότι υπάρχει λύση. Για μένα η μόνη πραχτική, οικονομικά βιώσιμη, λειτουργική και εφαρμόσιμη λύση είναι η στροφή στις ακαδημίες μας.
Το κρίνω ως επιτακτική ανάγκη. Ένας μειωμένος και εξορθολογισμένος προϋπολογισμός βασισμένος σε ένα κράμα έμπειρων, όχι υψηλά αμειβόμενων, όμως, ποδοσφαιριστών και νεαρών φερέλπιδων από τις ακαδημίες, θα μας επιτρέψει αφενός να παράγουμε πλεόνασμα και αφετέρου να διατηρήσουμε ένα αξιοπρεπώς ανταγωνιστικό σύνολο. Μπορεί κάλλιστα να είναι, για παράδειγμα, ένα πλάνο πενταετίας με το οποίο η Ομόνοια θα μπορέσει να καλύψει την τεράστια οικονομική ζημιά και ταυτόχρονα μέσα από αυτή τη διαδικασία να ανδρωθούν ποδοσφαιρικά δικά μας παιδιά, τα οποία θα είναι μια τεράστια επένδυση για το μέλλον και παράλληλα θα έχουν μεταπωλητική αξία.
Πιστεύω ακράδαντα ότι οι οπαδοί της Ομόνοιας, αν εφαρμοστεί τέτοιο σχέδιο, θα σταθούν αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια γιατί θα δουν ότι στην άκρη της σήραγγας αχνοφέγγει φως. Θα εκτιμήσουν αυτή την τεράστια προσπάθεια που θα γίνει που στόχο έχει την οικονομική εξυγίανση του σωματείου, την κάλυψη του χαμένου εδάφους σε όλα τα μέτωπα και ταυτόχρονα την παραγωγή δικών μας ταλέντων, που θα σηματοδοτήσουν τη χάραξη μια νέας εποποιίας, μιας νέας πράσινης αυτοκρατορίας. Δεν θα κοιτάξουν το δέντρο, να διατηρήσουν υψηλό προϋπολογισμό, με την ελπίδα ενός θαύματος αλλά με κίνδυνο περαιτέρω επιδείνωσης των πραγμάτων, αλλά το δάσος, δηλ. την αναδιοργάνωση με στόχο τη μετάβαση στη νέα χρυσή εποχή της Ομόνοιας.
Παράλληλα μειωμένος προϋπολογισμός δεν σημαίνει απαραίτητα και μειωμένες απαιτήσεις. Το παράδειγμα της ΑΕΛ είναι πολύ χαρακτηριστικό. Καταληκτικά χαιρετίζω την απόφαση της διοίκησης να αναθέσει τα ηνία της ομάδας στον Τόνι Σαβέφσκι. Είναι από τους λίγους που θα μπορούσαν να μετουσιώσουν αυτή τη φιλοσοφία -της επάνδρωσης της ομάδας με φερέλπιδες νέους από την ακαδημία διατηρώντας ταυτόχρονα ένα ανταγωνιστικό, ποιοτικό σύνολο, ικανό να παίξει σπουδαίο ποδόσφαιρο- σε πράξη. Οφείλουμε να δώσουμε απλόχερα τη στήριξή μας στον νέο προπονητή μας και να μην γκρινιάξουμε με την πρώτη αποτυχία αλλά να τον αφήσουμε απερίσπαστο να παραγάγει έργο.
CON-CON-RDIA
