Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
Aγαπητοί φίλαθλοι της Ομόνοιας χαίρεται,
Μέχρι πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Ως πότε θα βλέπουμε μια ομάδα που στο όνομα προκαλούσε συναισθήματα φόβου να ξεπέφτει και η κατρακύλα να μην έχει τελειωμό; Όλοι έχουν σαν μοναδική ευχή να ξυπνήσουμε από αυτό τον εφιάλτη που ζούμε κάθε μέρα μας προκαλεί απελπισία κάθε σαββατοκυρίακο αλλά μάταια. .
Ας τα πάρουμε από την αρχή. .Ξεκινάμε με τις καλύτερες φιλοδοξίες των τελευταίων χρόνων , ακούμε φράσεις που μόνο και μόνο στο άκουσμα τους κάνει το κάθε αγνό Ομονοιάτη να ελπίζει στην αρχή επικών χρόνων. «Αυτή είναι η Ομόνοια είναι η καλύτερη Ομόνοια από τη μέρα που ήρθα » είπε χαρακτηριστικά ένας παίκτης. «Φέτος έχουμε πίστη για κάτι καλύτερο από άλλες χρονιές,να προχωρήσουμε παραπέρα» είπε ένας άλλος ποδοσφαιριστής. Η χρονιά ξεκίνησε με το όνειρο της πρόκρισης στους ομίλους, αλλά μόνο όνειρο απατηλό ήταν όπως φάνηκε στη συνέχεια..
Ο κόσμος δε μασάει και στηρίζει δυναμικά την ομάδα. Ο κόσμος αναλαμβάνει να σηκώσει την ομάδα στους ώμους του για να βρίσκεται εκεί που της αξίζει. Έχοντας μείνει με μοναδικό στόχο τις εγχώριες διοργανώσεις, ξεκινούμε το πρωτάθλημα για να αποδείξουμε πως κακώς κάποιοι βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα. Πρώτη αγωνιστική με την ΑΟΑΝ. Το παιγνίδι κυλά παθητικά και τα πρώτα μουρμουρητά ακούγονται από τους φιλάθλους. Ένα ξέσπασμα διαρκείας φέρνει 5 γκολ και σωρεία ευκαιριών και όλοι πιστεύουν πως φέτος τίποτα δεν μας σταματά, κι ας τα κάναμε μαντάρα πάλι στην Ευρώπη.
Συνέχεια ως φιλοξενούμενοι στο σκοτεινό χωριό. Να μην περιαυτολογούμε , το παιγνίδι ήταν καθαρά δικό μας, φτάνει να το διαχειριζόμασταν σωστά. Προηγηθήκαμε και μια πρώτη ανακούφιση πως θα κερδίσουμε επιτέλους στο δασάκι ήρθε για να φύγει στη συνέχεια. Ευκαιρίες για να τελειώσουμε το παιγνίδι που δεν γίνονται γκολ,η μπάλα τιμωρεί με τη βοήθεια των ταλαντούχου τερματοφύλακα μας και χάνουμε έτσι τους πρώτους βαθμούς. Ο κόσμος είναι ΠΑΛΙ εκεί στο πλευρό ,τίποτε δεν έγινε είμαστε στη δεύτερη αγωνιστική, σιγά το πράγμα. .
Από τη Τρίτη αγωνιστική και μετά ξεκινά το θέατρο του παραλόγου. .
Παιγνίδι με την Αεκ, ευκαιρίες που δεν χάνονται, η «κακιά» στιγμή για το τερματοφύλακα και φεύγουμε με την ήττα. Ο προπονητής της Αεκ είπε ότι να κερδίζεις μια ομάδα που είναι η καλύτερη στο γήπεδο και η καλύτερη στη Κύπρο είναι ότι το καλύτερο. Καθησυχάζονται όλοι αφού έτυχαν αναγνώρισης και πάμε παρακάτω..
Στο επόμενο παιγνίδι αλλάζει ο τερματοφύλακας και όλοι λέμε ευτυχώς γιατί είναι αχάπαρος. Προηγούμαστε, παίρνουμε τα πάνω μας, επαναπαυόμαστε, αφήνουμε τον αντίπαλο να κάνει παιγνίδι, κάνουμε ατομικά λάθη ενός ερασιτέχνη, φαουλ για την αελ και ισοφάριση. Ευκαιρίες για να πάρουμε τους 3 πόντους, οι διαιτητές παίζουν το ρόλο τους και όλοι λένε για τη διαιτησία, παραμερίζοντας το γεγονός ότι μια Ομόνοια πρέπει και οφείλει να νικήσει κάθε παράγοντα στο γήπεδο. Φταίνε οι διαιτητές ,ενώ τα πρώτα σημάδια αδυναμίας φαίνονται. Ηρεμία λένε στο κόσμο. .
Με το αποελ η ομάδα πετά , ο ένας παίκτης καλύτερος από τον άλλο, η μπάλα όμως δεν μπαίνει στα δίκτυα και χάνουμε ένα ντέρμπι που αν κερδιζόταν θα μας έκανε άλλη ομάδα στο γήπεδο.Ομόνοια αρέσεις αλλά από γκολ δεν. .
Είμαστε τόσους βαθμούς πίσω και ο κόσμος είναι εδώ και το πιστεύει. . Καλή εμφάνιση με την ανόρθωση αλλά πάλι άσχημο αποτέλεσμα. Φταίει η διαιτησία!
ΕΜΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, λέει η 9. Νίκη με την Ένωση και ξαναγινόμαστε ομαδάρα!!
Δόξα – Ομόνοια . Η ομάδα δείχνει τις πραγματικές τις αδυναμίες αλλά με πέναλτι φτάνει στο γκολ. Και στα 90 λεπτά η αδιαφορία της ομάδας φαινόταν ξεκάθαρα, με την επίθεση να δείχνει ανικανότητα, και την άμυνα να σβήνει μηχανές. Η αριστερή πλευρά του Σκαραμοτσίνο ήταν «ένα παναΐρι», ενώ η άμυνα με πρωταγωνιστή τον Αλαμπί αυτοσχεδίαζε. Πάλι δεχόμαστε γκολ στο 10000. Ο κόσμος απηυδισμένος αλλά ακόμα στηρίζει!
Ομόνοια- Αλκή. Ευκαιρία για γκολ. ΤΙΠΟΤΑ. Οι παίκτες δείχνουν ανίκανοι να σηκώσουν το βάρος της φανέλας ενώ είναι εμφανές πως τίποτα δεν θυμίζει Ομόνοια αφού χάνουμε κάθε προσωπική μονομαχία.Τα άκρα μας είναι ευάλωτα,η άμυνα απο το πρώτο λεπτό επίφοβη,η επίθεση ανύπαρκτη και το κέντρο χωρίς δύναμη. Οι παίκτες δείχνουν τις λιγοστές ικανότητες τους και ο κόσμος γεμίζει πίκρα. Στο τέλος κερδίζουμε, αλλά στο γήπεδο φαίνονται το πόσο ομαδούλα είμαστε. . Φτάνουμε στη τελευταία αγωνιστική.Παιγνίδι με τον απόλλωνα. Προηγούμαστε ,όλοι ελπίζουν σε μια νίκη της ομάδας μας,αλλά παρόλ’ αυτά υπάρχουν ασυνεννοησίες στην άμυνα.Ο Αλαμπί κάνει τα δικά του και καταφέρνει από το πουθενά να πάρει την άγουσα για τα αποδυτήρια ακόμα και αν ήταν αυστηρή η απόφαση. Η Ομόνοια θα τα καταφέρει λένε πολλοί ονειροπόλοι. Για μια ακόμη φορά ο Σκαραμουτσίνο αδυνατεί να μαρκάρει το παίκτη του,τον χάνει και δεν τον ακολουθά και δεχόμαστε το γκολ. Συνεχίζουμε «δυνατά» ,ενώ συγκεκριμένοι παίκτες δείχνουν ότι απλά παίζουν για τη πάρτι τους. Ο Σκαραμουτσίνο απλά γεμίζει τη θέση και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ταλαντούχος δεύτερος τερματοφύλακας μετά απο σουτ που καταλήγει εξαρχείς στην αγκαλιά του καταφέρνει να τη βάλει στα δίκτυα. Χάιλάιτ της βραδιάς το πέναλτι που κερδίζουμε και το χάνει ο Φρέντυ.Και ερχόμαστε και διερωτούμαστε…Οι παίκτες είναι ανίκανοι…Μέχρι που θα πάμε με τον Αλαμπί στην άμυνα και το Σκαραμοτσίνο ?Λάθη παιδαριώδη,λάθη ασυγχώρητα,λάθη που δείχνουν καθαρή ανικανότητα να υποστηρίξουν τη θέση τους. Χωρίς να φταίει ο Τονυ, γιατι ακόμη παίζουν Αλαμπί και Σκαραμοτσίνο;Δεν είναι καλύτερα να έχω ανάλογα αποτελέσματα αλλά με άτομα που προέρχονται από τη καρδιά της ομάδας κι ας είναι νεαρά και άπειρα?Δεν είπαμε ολοκληρωτική αλλαγή εντεκάδας, αλλά γιατί ακόμα κάποιοι συγκεκριμένοι παίζουν στο γήπεδο και δείχνουν τόση αναισθησία; Όσοι δεν αξίζουν να είναι εδώ να φύγουν χωρίς δεύτερη σκέψη, και κρίμα που το λέω αλλα δεν είναι μόνο ένας. Η επίθεση μας πότε θα πάρει μπρος;Αφού βλέπουμε ανικανότητα από τον Άλβες και τα ψυχολογικά του Φρέντυ,γιατί να μην παίξει ο υποσχόμενος από πολλούς Μάριος Δημητρίου κι ας είναι μικρός και άπειρος? ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ; ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΟΜΑΔΟΥΛΑ; Όλοι αρρώστησαν και έπαθαν ζημιά αλλά οι μισθοφόροι το βιολί τους. Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙΚΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ,ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΜΟΝΟΙΑ!
Δ.Γ
