Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί, χωρίς κατανάγκη να την ασπαζόμαστε, με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
Είναι κάποιες στιγμές που εμείς οι άνθρωποι όταν είμαστε μόνοι μας σκεφτόμαστε διάφορα, φιλοσοφούμε τον κόσμο έρχεται η μία σκέψη μετά την άλλη, συνομιλούμε με τον εαυτό μας εκατοντάδες ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Όπως είναι φυσικό εμείς οι ομονοιάτες δεν περνά μέρα που να μην περάσει η ομάδα απ΄ το μυαλό μας. Με ποια ενδεκάδα θα παίξουμε το Σαββατοκύριακο, ποιοι θα απουσιάζουν, θα περάσουμε τα κριτήρια κτλ. Τα ερωτήματα αυτά μπορούν να είναι πάρα πολύ φυσιολογικά για κάθε υποστηρικτή της ομάδας του όμως αυτό που πέτυχε ο κόσμος της Ομόνοιας δεν είναι καθόλου φυσιολογικό, είναι υπερφυσικό και μπορεί να συγκαταλέγεται στις φιλοσοφικές σκέψεις κάθε ανθρώπου. Αν βρίσκονταν οι άλλοι στη θέση μας θα περίμεναν βασανιστικά το τέλος τους.
Έχουμε πανηγυρίσει νίκες, τρόπαια αλλά πιστεύω το αποκορύφωμα η πιο μεγάλη συγκίνηση και η πιο μεγάλη περηφάνια ήταν για όλους μας φέτος. Είμαι βέβαιος τώρα πια, μπορεί κάποιες φορές να το έλεγα χωρίς να το πιστεύω και πολύ, όμως τώρα είμαι απόλυτα σίγουρος. Η ομάδα μας η Ομόνοια δεν είναι απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι θρησκεία, είναι η πίστη μας τίποτα σ΄ αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να μας χαρίσει τόσα έντονα αισθήματα. Όπως είπε και ο μεγάλος Νίκος Χαραλάμπους «όταν είσαι άνθρωπος της Ομόνοιας άνθρωπος του λαού βγαίνουν όλα μέσα από το πετσί σου μέσα από τη ψυχή σου, μέσα από τη καρδιά σου. Ζούμε και αναπνέουμε για την Ομόνοια γι΄ αυτή τη μεγάλη ιδέα, είναι τιμή και ευλογία σε όσους είναι με την Ομόνοια» Πραγματικά είναι τιμή και ευλογία που είμαστε με την Ομόνοια και αν έχουμε και άλλη ζωή πάλι με την Ομόνοια θα είμαστε.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η ομάδα μας φορούσε ένα κοστούμι που δεν βάδιζε με τις αρχές της. Δεν της αρμόζουν ακριβές μετεγγραφές, παχουλλά συμβόλαια, παίχτες αστέρια και να γίνονται διάφορα για το θεαθήναι και μόνο. Ο ομάδα πρέπει να παίζει για την ιστορία της και για τον κόσμο της. Ίσως αυτές οι οικονομικές δυσκολίες είναι ένα γερό χαστούκι ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη και το σίγουρο είναι ότι ήρθαμε πιο κοντά. Χρειάζεται υπομονή και είμαι βέβαιος ότι κάποτε θα νικήσουμε αυτή την οικονομική κρίση που ταλανίζει το σωματείο μας γιατί όπως είπα η Ομόνοια είναι κάτι το υπερφυσικό, δεν είναι κάτι φυσικό για να πεθάνει.
Λ.Κ.
