Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί, χωρίς κατανάγκη να την ασπαζόμαστε, με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
Τέτοια γράφαμε πέρυσι. Τέτοια και πριν λίγους μήνες όταν το σύνολο του Τόνυ Σαβέβσκι έκανε τους πάντες, ακόμη και αντιπάλους, να υποκλίνονται στη μαγική εικόνα που έβγαζε η ομάδα.
Τι άλλαξε ρε παιδιά από τότε; Επειδή σίγουρα ο Τόνυ δεν άλλαξε. Ή εμπιστεύεσαι ένα άνθρωπο, ή δεν τον εμπιστεύεσαι. Και θα εξηγήσω τι εννοώ.
Οι πλείστοι από εμάς -εάν όχι όλοι-, χαρήκαμε και γεμίσαμε αισιοδοξία με την πρόσληψη του Τόνυ Σαβέβσκι. Και γιατί χαρήκαμε; Επειδή ξέραμε ότι ο Τόνυ είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος, και γιατί είχαμε δει τι μπορούσε να κάνει την τελευταία φορά που πέρασε από τον πάγκο της Ομόνοιας. Και γιατί ίσως όλοι μετανιώσαμε για τον τρόπο που έφυγε -συγγνώμη, που τον διώξαμε- την τελευταία φορά, και ίσως να ήταν αυτή η ευκαιρία για τη λύτρωση του.
Και ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση; Πόσο εύκολα ξεχνούμε. Πόσο εύκολα ξεχνούμε τον άνθρωπο που κατέκτησε το πρωτάθλημα όταν όλοι είχαν ξεγραμμένη την Ομόνοια, και τον ίδιο άνθρωπο που υπό τις οδηγίες του η Ομόνοια έπαιξε το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο των τελευταίων άγονων ετών. Κι ερωτώ ξανά; Τι άλλαξε; Άλλαξε ο Τόνυ; Που πήγε όλη εκείνη η εμπιστοσύνη μας; Χάθηκε επειδή έβαλε τον Μαργκάσα winger; Ή μήπως επειδή δεν έβαλε 5′ πιο νωρίς τον Αλίπιο στα παιχνίδια που κερδίζαμε καθαρά; ‘Η μήπως επειδή χάσαμε από τον Αποέλ, ή μήπως επειδή αποκλειστήκαμε από την Ευρώπη;
Ε λοιπόν από τον Αποέλ χάσαμε κι άλλες φορές, κι από την Ευρώπη αποκλειστήκαμε, άλλα τέτοιο ποδόσφαιρο δεν έπαιξε με κανέναν η Ομόνοια. Με κανέναν. Κι επειδή όπως φαίνεται δε μαθαίνουμε από τα λάθη μας, εγώ θέλω επιτέλους να δω τον Τόνυ να ολοκληρώνει μια ολόκληρη χρονιά στην Ομόνοια, και μετά ας κριθεί για το έργο του από όλους και για όλα.
Ας αλλάξουμε νοοτροπία, και ας σταματήσουμε να διώχνουμε μακρυά από την Ομόνοια όσους νοιάζονται πραγματικά γι’ αυτήν. In Tony we trust.
pangeras
