Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί, χωρίς κατανάγκη να την ασπαζόμαστε, με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο)
Αγαπημένα μου αδέφια ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ,
Θα ήθελα στα γρήγορα να προχωρίσω σε μία ανάλυση κάποιων δεδομένων που έχουμε μπροστά
μας εν όψη της επερχόμενης σεζόν. Κατ’ αρχήν, ο προγραμματισμός κατά γενική ομολογία,
τουλάχιστον προς το παρόν, φαίνεται να ξεπερνά τις προσδοκίες, τυρουμένων βεβαία των φετινών
δεδομένων. Δεν θα μπώ στον κόπο να αναλύσω γιατί είμαι ευχαριστημένος με το πιο πάνω θέμα
αφού έχει αναλυθεί πάμπολλες φορές από τα ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΑ σάιτ ήδη.
Το δεύτερο θέμα που θα ήθελα να θίξω εν ολίγοις είναι αυτό του προπονητή και του επιτελείου
του. Πρώτα από όλα θα ήθελα να υποδείξω κάποια σχετικά πράγματα περί του θέματος
επαγγελματισμός-φανέλλα-φυλαργυρία (σχιερετούμεν Γεώργιε). Θέλω να εκφράσω την αντίθεσή
μου με κάποιες από τις απόψεις που εξέφρασαν για αυτό το θέμα ορισμένες από τις πράσινες
σελίδες. Από πότε φίλοι μου, είναι κριτήριο η αγάπη προς την ομάδα? Πέραν του ότι αυτό οθεί
κάποιον στην υπερπροσπάθεια για το καλό του συνόλου, σε αντίθεση με το τι είναι διατεθημένος
να κάνει ένας μισθοφόρος (σχιερετούμεν Γεώργιε) βέβαια. Δεν αντιλέγω, η εργατικότητα και η
επιθυμία για επιτυχία, η όρεξη για δουλειά και ανιδιοτέλεια είναι στοιχεία σπάνια τη σήμερον
ημέρα στο εμπορικό ποδόσφαιρο που ζούμε. Είναι όμως αρκετά? Άμα δεν τον κατέχεις το
αντικείμενο, πολύ απλά δεν κατέχεις! Αυτα τα λέω κατά πρώτο λόγο για να αποφύγουμε την τυφλη
εμπιστοσύνη στον όποιονδληποτε απλά και μόνο επειδή είναι ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ. Γιατί πολύ απλά
είδαμε ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ και ομονοιάτες να έρχονται και να απέρχονται και να μας οδηγούν στο
σημερινό άπατο πηγάδι. Κατά δέυτερο, εάν θέλουμε πραγματική αλλαγή στην ομάδα, πρέπει να
ξεκινήσουμε τα πράγματα με κάπως πιο ψυχρή λογική. Ναι μεν, θα ήταν θετικότατο να
στελεχώνεται η ομάδα με άτομα των οποίων το παρελθόν και ποιόν να δείχνουν προς τα πιο πάνω
στοιχεία που έθιξα, πρέπει πάνο από όλα προτερεότητα μας να είναι η ικάνότητα. Ιδαλιώς
χαμηλώνουμε τον πύχι της μεγάλης ομάδας από μόνοι μας! Φιλότιμος ο Αλαμπί! Κάμνει μας?? ΌΧΙ
βέβαια!
Πέραν όμως της αποφυγής πλήρους εμπιστοσύνης σε άτομα μη επρακώς καταρτισμένα, υπάρχει
μια σειρά πρόσφατων γεγονότων και δεδομένων τα οποία μας δείχνουν ποιός είναι ο δρόμος που
πρέπει πλέον να ακολουθήσουμε: αυτός της επιγυλακτικής υπομονής. Κατ’ αρχάς, έχουμε το
δεδομένο των απέραντων χρεών που κακά τα ψέματα, μέχρις ότου βρεθεί ένα πλάνο
απεξαρτητοποίησης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την ττενέκκα, τους κουμπαράδες και τη ζητιανιά στους
φιλάθλους της, η φιλότιμη προσπάθεια μείωσης του μπάτζετ δεν αρκεί για να σβηστούν τα χρέη
Και όμως, ακόμα και πλάνο που θα επιφέρει σταθερά ΚΕΡΔΗ στην ομάδα, πρέπει να έχουμε
υπόψην μας ότι εάν δεν εξαλειφθεί το χρέος ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, γιατί πραγματική σωτηρία της
ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα είναι η εξεύρεση των μηχανισμών εκείνων που θα της επιτρέψουν να βαδίσει σε πιο
σίγουρα μονοπάτια στο μέλλον, μακρυά από εραστιχενισμούς, δικτατορίες λεφτάδων και
κομμάτων, το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας θα είναι παρόμοιο με αυτό που χτίζει ο Κωστάκης
τώρα. Άρα, οι όποιες μελλόντικές ενέργειες του οικοδομήματος ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να γίνονται με
γνώμονα ότι το αγωνιστικό είναι μέχρι νεοτέρας η τελευταία μας έγνοια. Με αυτό στο νού, εγώ
προσωπικά του χρόνου θα περάσω την λιγότερο αγχώδεις σεζόν από τότε που παρακολουθώ την
ΟΜΟΝΟΙΑ. Αρχικά, με την φασιστική ανάληψη καθηκόντων από τους σημερινούς διοικούντες,
περίμενα τα χειρότερα από αυτούς. Εν αντιθέση, το ότι ο μέχρι στιγμής προγρμματισμός είναι πέρα
για πέρα ικανοποιητικός με κάνει να αισιοδοξώ ότι το μέλλον είναι καλύτερο από όσο περίμενα.
Και αυτό είναι το κλειδί όσο αφορά το αγωνιστικό μέλλον της ομάδας μας. Δεν αναμένουμε, δεν
προσμένουμε, δεν απαιτούμε τίποτε περισσότερο από φιλοτιμία, προσπάθεια και σεβασμό στο
ψωμί και το χέρι που ταίζει αυτούς που στα επόμενα δύσκολα χρόνια θα φοράνε το τιμημένο
τρυφίλλι στο στήθος. Χωρίς καθόλου πίεση προς μια ομάδα που ξέρουμε ότι είναι περιορισμένων
δυνατοτήτων ως προς το να πρωταγονιστεί με την έννοια που την συνήθισε η ιστορία της μόνο
αισιοδοξία μπορούμε να αποκτήσουμε μελλοντικα. Το είδαμε ιδιοίς όμασι τα προηγούμενα χρόνια.
Τα παραφουσκομένα μυαλά και οι υπέρμετρες προσδοκίες από μια ΟΜΟΝΟΙΑ κάτω των
αναλογιών που αρμόζουν στο μέγεθος της και των δημιοθργημένων προσδοκιών έφεραν την
κατήφεια, την υπερμεγέθυνση της κάθε αποτυχίας με αποτέλεσμα τις μεγαλύτερες των
επιπτώσεων.
Σε συνέχεια των πια πάνο, είδαμε καθαρά τις επιπτώσεις. Πρόωρες και βεβιασμένες αποφάσεις
που έφεραν τη ομάδα σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα. Και φτάννω στο ζητούμενο των πιο πάνω
επιχειρημάτων που έχει να κάνει με την στήριξη στον Αιώνιο Καπιτάνο. Ίσως να μην είναι ο
καλύτερος προπονητής που πέρασε από την ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία χρόνια. Συγκεκριμένα, είμουν
φανατικά υπέρ του Τόνυ Σαβέβσκυ, ίσως σε μεγαλύτερο σημείο του επιτρεπόμενου, πράγμα που
που με ώθησε στην απόλυτη απαξίωση της υπόλοιπης σεζόν όταν ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ αποδεσμεύτηκε για
να μπουν τα διαχρονικά διοικητικά λάθη κάτω από το χαλί. Εδώ να πώ ένα σχιερετούμεν Μυλωνά
που σου έφταιξεν ο Τόνυ, η ΘΥΡΑ 9, το τριφύλλι.νετ και το κηφήνες για τις δικές σου αποτυχίες και
που οι επιτυχίες του ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΛΑΟΥ με το πέρασμα των κρητιρίων είναι δικό σου επίτευγμα,
ΔΕΙΛΕ (αγγληστί COWARD). Εφόσον λοιπόν, η προηγούμενη διοίκηση των δειλών έδιωξε αυτόν που
προηγουμένως έλεγε πως ήταν ο κατάλληλος για ανοικοδόμηση της ποδοσφαιρικής ομάδας, ο
Κωστάκης μας είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την ηλεκτρική καρέκλα στην προκειμένη. Ξέρετε,
στην Κύπρο της παρράγκας, των στημένων, των μιλλοσφοντζιησμάτων, των κομματοκρατούμενων
σωματείων, η ποδοσφαιρική ανάλυση στο επίπεδο που το κάνουμε σε συζητήσεις για ευρωπαϊκά
πρωταθλήματα δεν χωρά και πολλά πολλά. Ικανότητες όπως το ‘έχει μάτι’, λόγου χάρη, λίγο μετρά
στην Κύπρο. Ο προπονητής θέτει κάποια κριτήρια για απόκτηση παικτών στις θέσεις που θέλει, οι
μανατζαρέοι προτείνουν παίχτες, η διοίκηση θέτει τα οικονομικά πλαίσια και στο τέλος αποφασίζει
προπονητής. Γι’ αυτό πάντα λέμε να κρατάμε πισινή στις μεταγραφές. Δεν υπάρχουν οι σίγουρες
λύσεις καθώς για σωστό scouting στην Κύπρο, ούτε λόγος. Μήπως ο Μπάγεβιτς δεν έχει μάτι για
παίκτες? Τι είδαμε στη μεταγραφική που ήταν προπονητής? Τίποτε αξιόλογο. Ο Λάρκου αντιθέτως
σε πολύ λίγους παίχτες έπεσε έξω. Ο Σαβέβσκυ που λέγαμε πως είναι ιδανικός στο να αναδυκνύει
ταλέντα τι έφερε? Οπόταν βλέπουμε ότι τα ποδοσφαιρικά στάνταρ στην Κύπρο και οι παραμέτροι
που έχουμε να λάβουμε υπόψην μας είναι πολύ διαφορετικά απ’ όσο στην Ευρώπη.
Με γνώμονα τα πιο πάνο, λαμβάνοντας υπόψην και το γεγονός πως ο Καϊάφας έχει δείξει θετικό
έργο στην μοναδική άλλη ομάδα που δούλεψε. Έχοντας σαν παράδειγμα Αντόνιο Κόντε στην
Γιουβέντους, Πεπ Γουαρδιόλα στην Μπαρτσελόνα. Την έλλειψη χρημάτων και ονόματος στο παζάρι
εφάμιλλου του παρελθόντος μας. Δεδομένου του γεγονότος ότι όλα τα προβλήματα της ομάδας
πηγάζουν από την έλλειψη πλάνου και ‘ανεξαρτησίας’ του σωματείου μας, έλλειψης
επαγγελματικού πλαισίου λειτουργίας, και έλλειψης θέλησης εκ μέρους των διοικούντων προς
αυτό το στόχο. Νοουμένου ότι έχουμε ενα προπονητή που απέδειξε πως τουλάχιστον είναι
εξελίξιμος, ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει ΟΜΟΝΟΙΑ, είναι ο καταλληλότερος όλων
από κάθε άποψη για να εμφυσήσει την ΟΜΟΝΟΙΑ στα αποδυτήρια, έχει ηγετικότατες ικανότητες
και εμπειρίες ποδοσφαιρικές σαν ποδοσφαιρίστης, σαν ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ, σαν ΑΡΧΗΓΟΣ. Θεωρώ
λοιπόν, πως πάμε στην επόμενη σεζόν, ΧΑΛΑΡΑ ως προς το αγωνιστηκό. Όταν ο ΑΣΟΛ γιατρευτεί
οργανωτικά και επαγγελματικά και απεγκλωβιστεί από τα γνωστά δεσμά, θα γιατρευτεί και
οικονομικά, συνεπώς θα έλθει και η αγωνιστηκή ανάκαμψη, που θα φέρει τέλος και την γιατρειά
του οικοδομήματος ΟΜΟΝΟΙΑ και από ψυχολογικής άποψης. Αυτή είναι για μένα η αλυσίδα
προταιρεοτήτων για να επανέλθουμε στο δρόμο που μας αρμόζει. Άρα, και τελειώνω, με αυτή τη
σειρά πρέπει από εδώ και στο εξής να αναλωνόμαστε σαν οπαδοί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ας αφήσουμε το
αγωνιστηκό αφού φαίνεται πως βαίνει καλώς και από αγωνιστηκής πλευράς, που στο παρόν στάδιο
είναι και ασήμαντη και δεδομένη ότι θα είναι κάτω των αναλογιών του μεγέθους μας αλλά καθώς
και ότι είναι στα κατάλληλα χέρια (Καιάφας). Ας αναλωθούμε με την πραγματική και διαχρονική και
μόνιμη διάσωση του σωματείου μας και ας αφήσουμε την ομάδα να δουλέψει με την υσηχία της,
για μία φορά χωρίς αφόρητη και αχρείαστη πίεση, και αν πάμε καλύτερα από αυτά που
προσδοκούμε, δηλαδή τουλάχιστον κάτι καλύτερο από πέρσυ, θα είναι αρκούντως καλοδεχούμενο
ικανοπιοιτικό και ανυψωτικό ως προς τη ψυχολογία και του κόσμου και της ομάδας.
Νεοκλής Νεοκλέους
Περήφανος ΟΠΑΔΟΣ και μέλος ΑΣΟΛ
