Δεν ξέρω πόσο αιρετικά θα σας φανούν αυτά που θα αναφέρω πιο κάτω. Ένα είναι το γεγονός, το ποδόσφαιρο της χωρας μας οδηγείται με βήμα ταχύ προς ένα νέο ποδοσφαιρικό σχίσμα.
Τα άτομα που ηγούνται του κυπριακού ποδοσφαίρου, τις τελευταίες δεκαετίες, ξεκίνησαν ένα νέο «project». Να ξεχωρίσουν τους «αμνούς» από τα «ερίφια». Έχουν ήδη αποφασίσει με τα δικά τους υποκειμενικά κριτήρια, ποιοι αποτελούν τους εκλεκτούς και ποιοι τους θλιβερούς ακολουθητές. Αυτοί που μείνουν μόνιμα στην κορυφή, για να γεύονται τα πλούτη, και όλοι οι άλλοι που πρέπει να κάνουν στην άκρη και να μείνουν στην καλύτερη περίπτωση γονατιστοί, αν δεν θέλουν να εξαφανιστούν από τον χάρτη.
Σε αυτό τον πόλεμο εξόντωσης όποιος αντιδρά χωρίς προεργασία και οργάνωση και δεν έχει φροντίσει να δημιουργήσει ένα αξιοπρεπές «αντάρτικο» θα θυσιαστεί πρώτος, για παραδειγματισμό. Η ομάδα μας προσπάθησε στο παρελθόν σπασμωδικά να αντισταθεί. Να παίζει με τους «σωστούς» κανόνες, που άλλοι όρισαν, το παιχνίδι του τάχα «ευ αγωνίσθεσθαι». Το αποτέλεσμα: να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό, στην εξαθλίωση, και στην εξαφάνιση. Έσχατο παράδειγμα η ιστορική πλέον «Σφαγή της Δυναμό». Έκεί έχει γίνει ξεκάθαρο στον καθένα ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιρικός χώρος της FIFA-UEFA-ΚΟΠ δεν μας χωρά. Ας το συνειδητοποιήσουμε και να ξεκινήσουμε να οργανωνόμαστε σε μιά καινούρια ποδοσφαρική πραγματικότητα. Μια ποιο υγειής κατάσταση που όλοι θα συμμετέχουν ισότιμα και το χρήμα δεν θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Να φτιάξουμε μια νέα «Κυπριακή Ερασιτεχνική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου», που θα διοργανώνει δικά της πρωταθλήματα και οι ομάδες μέλη της θα διαγωνίζονται με ίσους όρους, ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία.
Πολλοί θα πουν πως μια τέτοια προσπάθεια δεν θα είναι βιώσιμη γιατί χωρίς τα εκατομύρια και την νομιμότητα που εξασφαλίζει η UEFA δια μέσου της ΚΟΠ, δεν θα μπορέσει να αντέξει στον χρόνο. Η απάντηση δεν είναι απλή αλλά ξεκινά από τον εξης συλλογισμό. Υπάρχουν οι προυποθέσεις επιτυχίας; Εγώ πιστεύω υπάρχουν και εστιάζονται α)στην παθολογική αγάπη που τρέφουν οι γνήσιοι φιλάθλοι για το άθλημα στην Κύπρο (ειδικά οι ομονοιάτες), β)η ηθική επιβράβευση ότι αγωνίζεσε σε μια διοργάνωση που το αποτέλεσμα εξαρτάται από την δική σου απόδοση και όχι άλλων κρυφών παραγόντων, γ) όχι μόνο ΔΕΝ ρέουν στα ταμεία μας τα χρήματα της UEFA-ΚΟΠ που μας αναλογούν για το εκτόπισμα μας αλλά με διάφορους τρόπους είμαστε εμείς που χρηματοδοτούμε την ΚΟΠ για να συνεχίσει να μας εκμεταλεύεται. Άλλο μεγαλό ερώτημα είναι αν θα μας επιτρέψει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του αθλητισμού στην Κύπρο, να συστίσουμε μια ερασιτεχνική ομοσπονδία. Δεν γνωρίζω τις πρόνοιες τις νομοθεσίας για αυτό το θέμα αλλά είμαι σίγουρος ότι θα βρεθεί ο τρόπος να πραγματοποιηθεί το εγχείρημα. Επίσης είναι και το άλλο, οι ομάδες θα αγωνίζονται σε ερασιτενική βάση και η ανταμοιβή τόσο στους παίκτες όσο και στους φιλάθλους θα είναι η αγάπη προς το άθλημα. Και στο θέμα βίας η εν λόγω διευθέτηση θα δίνει διέξοδο γιατί θα εκλείψει ό άκρατος φανατισμός που πυροδοτήται από άλλους κοινονικοικονομικούς λόγους, που δεν είναι της παρούσης.
Τα οφέλη μιας τέτοιας προσπάθειας είναι εμφανή και σίγουρα όχι χρηματικά. Θα σπάσει το κατεστημένο του σαθρού συστήματος και θα αποκταστήσει ο γνήσιος φίλαθλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και άλλων, την αξιοπρέπεια του και θα ανακόψει τη σαρωτική επιδρομή της υπάρχουσας ποδοσφαιρικής ελίτ εναντίων της ομάδας μας (και άλλων προοδευτικών ομάδων που ακόμη να συνειδητοποιήσουν ποιος είναι ο εχθρός). Μην αγνοείται αγαπητοί φίλοι, ότι τώρα που εμείς τρωγώμαστε με τα ρούχα μας οι άλλοι μας περιγελούν και μας δίνουν τροφοί να συνεχίσουμε να ξεσκίζει ο ένας αδελφός την σάρκα του άλλου για να «κάνουν μίλλες».
Κλείνωντας την παρέμβαση μου θέλω να τονίσω το εξής. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, νούσιμη και συλλογική. Ας βάλουμε τέρμα στην κοροϊδία. Φτάνουν οι άσκοπες αντιπαραθέσεις. Ας αναλώσουμε τις δυνάμεις μας, όχι για να επικρατήσουμε των άλλων συνομονοιατών μας αλλά πως θα συνεργαστούμε για κάτι χρήσιμο και ουσιαστικό.
«ANOTHER FOOTBALL IS POSSIBLE»
Με εκτίμηση
Κ.Αθηαινίτης
