Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.
Τέλος καλό όλα καλά, λέει ο σοφός λαός. Αφού νικήσαμε, ας τα αφήσουμε όλα πίσω, ανεξάρτητα αν έγιναν πάλι τα γνωστά όργια.
ΟΧΙ φίλοι μου, σε αυτή την περίπτωση πρέπει να διαφοροποιηθούμε από το γνωστό απόφθεγμα της λαικής σοφίας για ένα και σοβαρό λόγο. Τίποτα δεν τελείωσε. Τώρα ξεκινούν όλα. Για να κεφαλαιοποιήσουμε τα κέρδη από την προχθεσινή τιτάνια προσπάθεια της ομάδας (και όταν λέω ομάδα εννοώ το τρίπτυχο: Τεχνική ηγεσία – Ποδοσφαιριστές – Πράσινος Λαός) πρέπει να καταγράψουμε ότι έγινε και δεν έγινε και να προγραμματιστούμε για το μέλλον. Αυτή η ομάδα γιγαντώθηκε γιατί δεν συμβιβαζόταν ποτέ με την ήττα, όποιες και αν ήταν οι συνθήκες (βολικές ή αντίξοες). Αυτή η ομάδα έμπαινε στο γήπεδο να κερδίσει ανεξάρτητα αν έπαιζε με τη Δυναμό Περβολιών, το αποελ, τον Αγιαξ του Κρόϊφ. Ξεχύλιζε από πάθος ακόμα και αν θεωρητικά δεν είχε τίποτα χειροπιαστό να κερδίσει (π.χ επαναληπτικός του 0-10 με τον Αγιαξ στη Λευκωσία). Και όμως αυτό το τίποτα για τους πολλούς, για τον ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ ήταν τα πάντα: η ΠΡΑΣΙΝΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Όποιος δεν είναι ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ δεν μπορεί να το αντιληφθεί, όσο και να προσπαθήσει. Αυτή η ομάδα γεννήθηκε για να δίνει δύναμη στον φτωχό βιοπαλαιστή, στον μικρομεσαίο αυτοεργοδοτούμενο και προοδευτικό επιχειρηματία. Να του δίνει κουράγιο να αντέχει τα δυσβάσταχτα βάρη της ζωής που κληρονόμησε. Η ομάδα τα πρώτα δύσκολα χρόνια της απαξίωσης και του πολέμου φθοράς από το γνωστό κατεστημένο της εποχή, όχι μόνο δεν λύγισε αλλά έγινε Βασίλισσα στο πρωτάθλημα τους. Αυτό το τελευταίο ποτέ δεν το χώνεψαν και νόμισαν ότι τώρα, μετά την απερίσκεπτη κακοδιαχείριση και του πλιάτσικου της περιόδου 2008 – 2012, βρήκαν χρυσή ευκαιρία να δώσουν στην ΟΜΑΔΑ την χαριστική βολή. Αμ δε. Θα πάρουν τα @ρχίδι@ μας. Πρέπει να βρουν άλλους τρόπους αν θέλουν να μας εξαλείψουν.
Κλείνοντας να πω ότι το ηθικό δίδαγμα από τον αγώνα του Σαββάτου είναι: αν μας κόβουν τα πόδια να κολυμπάμε μόνο με τα χέρια. Αν μας κόψουν και τα χέρια να συνεχίσουμε να κολυμπάμε με το πνεύμα. Η προσπάθεια να είναι συνεχής, όσα κτυπήματα κάτω από την μέση και να δεχόμαστε. Για κάθε παίκτη που μας αποβάλλλουν οι υπόλοιποι να αγωνίζονται στο 110% των δυνατοτήτων τους και για αυτόν. Για κάθε άδικο πέναλτυ που μας στερούν ή καταλογίζουν εναντίον μας να τους παστελλώνουμε δυο αγροτεμάχια που δεν θα μπορούν με τίποτα να ακυρώσουν. Γιά κάθε άδικη καταδίκη στα δικαστικά τους όργανα να απαντάμε με λαοθάλασσα στο επόμενο εντός έδρας αγώνα της ομάδας μας. Όταν γίνουν όλα αυτά να δείτε που στο τέλος οι εχθροί μας θα κουραστούν και θα διαπιστώσουν ότι με τίποτα δεν μπορούν να μας καταβάλουν. Να πάψει ή ανόφελη μιζέρια που μας διακρίνει τα τελευταία χρόνια. Να επαναφέρουμε το αυθεντικό DNA του ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ των χρυσών δεκαετιών.
Και ένα μύνημα προς την διοίκηση της ομάδας: Να σταματήσει άμεσα η ανάξεση πληγών και παθών με τους νεαρούς οπαδούς μας. Είναι και αυτοί κομμάτι από την σάρκα μας και όχι μόνο δεν πρέπει να τυχάνουν άδικης κριτικής αλλά πρέπει να βοηθηθούν στο δύσκολο αγώνα τους για την ανάταση της πράσινης οπαδικής ψυχής. Ομονοιάτες είμαστε όλοι: βρέφοι, νήπια, μικροί, ενήλικες, ηλικιωμένοι. Ας το αποδείξουμε στην πράξη.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Κυριάκος Αθηαινίτης
Υ.Γ.: Είμουν και εγώ ένα βήμα από το να απαξιώσω πλήρως το ποδόσφαιρο και την ομάδα μου, αλλά πλέον δεν υπάρχει περίπτωση να επαναφέρω στην σκέψη μου τέτοια επιλογή.
ΟΜΟΝΟΙΑ – ΛΑΟΣ – ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
