Πιο κάτω δημοσιεύουμε άποψη από αναγνώστη της ιστοσελίδας μας.
Λίγο αργοπορημένα, αλλά θα ήθελα να γράψω κάτω την άποψη μου για τον μεγάλο αυτό ποδοσφαιριστή και τι θα θυμάμαι για πάντα.
Δεν είμαι καθηγητής του ποδοσφαίρου, ούτε αναλυτής. Είμαι ένας οπαδός που αγαπά αρρωστημένα την ΟΜΟΝΟΙΑ. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, οφείλω να σέβομαι τους ποδοσφαιριστές οι οποίοι τιμούν την βαριά φανέλλα της ομάδας μας. Ένας από αυτούς, ο Leandro.
Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους… 5 χρόνια στην ΟΜΟΝΟΙΑ (Γεννάρη του 2010 ήρθε, Μάη του 2015 έφυγε). 130 συμμετοχές και 17 τέρματα. Με την ομάδα μας πανηγύρισε 5 τρόπαια (1 πρωτάθλημα, 2 κύπελλα, 2 ασπίδες).
Το θέμα όμως δεν είναι μόνο οι αριθμοί… Το θέμα είναι η κατάθεση ψυχής και η ποιότητα αυτού του ποδοσφαιριστή. Ένας ποδοσφαιριστής που στο γήπεδο έδινε τη ψυχή του, που τον αγαπούσε ο κόσμος όσο λίγους. Ένας ποδοσφαιριστής που ενώ ήρθε σαν αριστερό back, αγωνίστηκε σε 6 (!!) θέσεις: κεντρικός αμυντικός, αριστερό back, αμυντικός μέσος, κεντρικός μέσος, επιθετικός μέσος και ακραίος επιθετικός. Μόνο τερματοφύλακας δεν αγωνίστηκε. Όπως είπα δεν είμαι αναλυτής και καθηγητής, ούτε μέλος του συμβουλίου είμαι, ούτε απ’ τους «μέσα» είμαι. Γράφω αυτό που βλέπω στο γήπεδο.
Από τον Leandro, κρατώ και θα θυμάμαι για πάντα 4 πράγματα:
1 – Τον πανηγυρισμό του
Μια ζωή ο ίδιος πανηγυρισμός μετά από κάθε τέρμα που έβαζε. Φιλί στα 2 του χέρια. Εκεί που είναι γραμμένα τα 2 ονόματα των κόρων του. Alex και Bianca. Απ’ έξω έχουμε μάθει τα ονόματα αυτά.
2 – Η σημαία της Κύπρου
Ήταν 19/01/2013. Άλλο ένα derby κόντρα στην ομάδα του κατεστημένου, στο οποίο η ομάδα μας έμεινε με 10 παίκτες στο γήπεδο (Margaca 78′). Τελικό αποτέλεσμα 1-1. Ναι, αυτό το παιχνίδι είναι. Αυτό που μεγάλωσαν τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Μετά το τέλος του παιχνιδιού οι Alambi, Assis και Leandro πήγαν μπροστά από την Βόρεια κερκίδα κρατώντας σημαίες. Οι πρώτοι 2 σημαίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ενώ ο Leandro κρατούσε τη σημαία της Κύπρου.
3 – Η βολίδα και τα δάκρυα
06/04/2013. Ένα παιχνίδι που δύσκολα θα ξεχάσουμε. ΟΜΟΝΟΙΑ 3-0 αποέλ. Στο 54ο λεπτό ο Leandro καρφώνει τον Χιώτη με ένα μακρινό σουτ από εκτέλεση φάουλ. Ο Leandro τρέχει να πανηγυρίσει και τα μάτια του δακρίζουν από χαρά, από συγκίνηση, από ηδονή.
4 – Η φανέλα Ultras Hapoel
Το καλοκαίρι του 2013 η ομάδα μας βρισκόταν στο στάδιο της προετοιμασίας. Στην Πολωνία ήταν και η Hapoel Tel Aviv. Ως γνωστό, η Θύρα 9 διατηρεί αδελφοποίηση με τους οργανωμένους οπαδούς της Hapoel, τους Ultras Hapoel. Μετά το τέλος του παιχνιδιού λοιπόν, ο Leandro φωτογραφήθηκε με 2 ποδοσφαιριστές της Hapoel κρατώντας στα χέρια του μπλουζάκι με το σήμα των Ultras Hapoel. Για την ιστορία, η ομάδα μας στο φιλικό ηττήθηκε με σκορ 3-1.
Δεν ειμαι προσωπολάτρης, ούτε θεοποιώ ποδοσφαιριστές. Πάνω από ποδοσφαιριστές, προέδρους και προπονητές είναι πάντα η ΟΜΟΝΟΙΑ. Ουδείς ανώτερος της. Ο Leandro όμως, πρόσφερε πάρα πολλά σε αυτή την ομάδα. Κατά την άποψη του γραφών, είναι ο μεγαλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής (σε ποιότητα και προσφορά) που ήρθε στην ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία 10 χρόνια. Για τα όσα πρόσφερε, του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Δεν ήθελα να ασχοληθώ με τον τρόπο που έφυγε, αλλά θα το κάνω. Θα ασχοληθώ σύμφωνα μόνο με τα όσα ξέρω εγώ κι ο κόσμος μας. Δηλαδή με τα όσα έχουν γραφτεί. Όπως φαίνεται ο ίδιος ήθελε κλειστό συμβόλαιο 2 χρόνια. Αυτό ήθελε και ο Καϊάφας και προς αυτή την κατεύθυνση πίεσε και το συμβούλιο. Το συμβούλιο όμως παρείχε στον Leo συμβόλαιο 1 έτους.
Εκτιμώ ότι ο ίδιος ζύγισε τα πράγματα και αποφάσισε αναλόγως. Είναι 33 χρονών και έχει οικογένεια. Προτίμησε να επιστρέψει στην χώρα του με την οικογένεια του, όπου εκεί η Ferencvaros του πρόσφερε το συμβόλαιο που ζητούσε και έτσι ένα εγγυημένο μέλλον για τα επόμενα 2 χρόνια.
Πολλοί μπορεί να τα βάζουν με τον ίδιο γιατί προτίμησε να φύγει. Αντί αυτού όμως, καλύτερα να τα βάζουν με αυτούς που αρνήθηκαν να του κάνουν το συμβόλαιο που ζήτησε. Ο Leo είχε πάρα πολλά ακόμη να προσφέρει στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Όπως όλοι οι παίκτες, είχε και ο Leandro τις κακές του στιγμές. Όλοι θυμόμαστε π.χ. το τι περάσαμε το καλοκαίρι του 2013 όταν έφυγε και ξαναήρθε. Κρατάμε όμως τις (πολλές) καλές στιγμές.
Leandro Marcolini Pedroso de Almeida – We salute you
*Ευχαριστώ το OMONOIAnews που δίνει βήμα έκφρασης απόψεων στους οπαδούς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Σ.Ι.
