Ξεκινώ με το ερώτημα.
Ζούμε μια διαμάχη του Διοικητικού Συμβουλίου με την Θύρα 9;
Απαντώ ΌΧΙ, και εξηγούμε. Η περίτεχνη προσπάθεια της Διοίκησης Σεραφείμ, να παρουσιάσει το διαμορφωθέν σκηνικό ως μια “τρομοκρατική επίθεση” που δέχεται από την ηγεσία της θύρα 9, εκτός από παραπλανητική προπαγάνδα είναι άκρως αποπροσανατολιστική.
Το διαχρονικό αίτημα για ριζοσπαστικές τομές εκσυγχρονισμού και ορθολογισμού στο Σωματείο είναι αίτημα της πλειοψηφίας του κόσμου και όχι μόνο της Θύρα 9. Στο αίτημα αυτό, είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι η Διοίκηση Σεραφείμ δεν μπορεί να ανταποκριθεί, αφού έχει να επιδείξει μηδαμινά δείγματα γραφής σε αυτό τον τομέα. Ενδεικτικό αυτού είναι ότι, το μοναδικό μέτρο που εφάρμοσε πέραν της οικονομικής λιτότητας ήταν η πώληση πράσινων προϊόντων, βάζοντας το ιστορικό έμβλημα της ομάδας όχι σε τρόπαια τιμής και δόξας, αλλά σε κάρβουνα, energy drinks, καφέδες, αλκοολούχα ποτά και σε μπουκάλια του νερού παίρνοντας ως αντάλλαγμα ελάχιστα σεντ, από την πώληση του κάθε προϊόντος.
Την παρούσα κατάσταση την διαμόρφωσαν οι διοικούντες με την απραξία τους, την δεδομένη στιγμή (καλώς ή κακός) η θύρα 9 είναι το μοναδικό οργανωμένο σύνολο εντός του οικοδομήματος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το οποίο μπορεί να ορθώσει ανάστημα και ουσιαστικά να εκφέρει διαφορετικό λόγο, που δεν ελέγχεται από το Δ.Σ. ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα. Αντίθετα τόσο τα ΣΥ.ΦΙ ανά την Κύπρο όσο και τα μέλη του Σωματείου, καθώς και πιο μικρά οργανωμένα σύνολα (όμιλος παλαιμάχων, όμιλος γυναικών) ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από το Δ.Σ. εξού και οι ελάχιστες παρεμβάσεις για άσκηση σοβαρής κριτικής προς την Διοίκηση.
Η Διοίκηση κατάφερε με τα λάθη και τις παραλείψεις της καθώς και τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς της σε πάμπολλα ζητήματα, να οδηγήσει σημαντική μερίδα του κόσμου της ομάδας δίπλα στον αγώνα της θύρα 9. Είτε θέλουν κάποιοι είτε όχι, εδώ που έφτασαν τα πράγματα η Θύρα 9 την δεδομένη χρονική συγκυρία, εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την φωνή απελπισίας, απόγνωσης, αντίδρασης και αντίστασης του κάθε Ομονοιάτη, που δεν ανέχεται και δεν αντέχει την ανεξέλεγκτη κατρακύλα των τελευταίων 20 χρόνων. Εκφράζει τα χιλιάδες αδέρφια μας που μέχρι χτες καθόμασταν μαζί στα διαρκείας και σήμερα απλά δεν ασχολούνται, η απέχουν συνειδητά, αφού αηδίασαν την κατάσταση που βιώνουμε. Εκφράζει επίσης την νέα γενιά Ομονοιατών που δεν έζησε ποτέ (!) σημαντικές επιτυχίες και βλέπουν χρόνο με χρόνο την ομάδα τους να μικραίνει. Οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας, μας έμαθαν ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι η μεγαλύτερη ομάδα του τόπου και όχι μια πρώην μεγάλη ομάδα. Δεν θέλουμε να ζούμε με τις αναμνήσεις επιτυχιών του παρελθόντος, θέλουμε να δώσουμε παρών και μέλλον επιτυχιών στο Σωματείο.
Το ερώτημα που οφείλει να θέσει ο κάθε Ομονοιάτης στον εαυτό του είναι το εξής, τι κάνουμε για να αλλάξουμε την παρούσα κατρακύλα, τι κάνουμε για να σταματήσουμε τον φαύλο κύκλο των αποτυχιών. Ανεχόμαστε την παρούσα κατάσταση ή αγωνιζόμαστε για αλλαγή;
Η απάντηση για μένα είναι ξεκάθαρη και επιτακτική. Συντασσόμαστε στον αγώνα της Θύρα 9 για ουσιαστική αλλαγή. Αλλαγή όχι απλά των προσώπων αλλά στον τρόπο λειτουργίας του Σωματείου. Μακριά από ακρότητες και βία αλλά με παράθεση επιχειρημάτων και προσπάθεια να πιστή και ο τελευταίος Ομονοιάτης ότι δεν πάει άλλο.
Η Διοίκηση Σεραφείμ μπορεί να επιφέρει την αλλαγή που επιζητούμε;
Η εμπειρία μας απαντά όχι. Δυστυχώς τα μικροπολιτικά συμφέροντα, η έλλειψη οράματος, η αποφυγή στην λήψη ριζοσπαστικών αποφάσεων εκσυγχρονισμού, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διοίκηση Σεραφείμ στην καλύτερη περίπτωση θα διατηρήσει την παρούσα κατάσταση. Δυστυχώς μάλιστα, με τις τελευταίες κινήσεις τους, δείχνουν να είναι και επικίνδυνοι για το ίδιο το Σωματείο, αφού ο χειρισμός των τελευταίων γεγονότων μέσω της όξυνσης του κλίματος και της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» οδήγησαν το οικοδόμημα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στα όρια του εμφυλίου. Ούτε και τώρα την ύστατη ώρα δεν δείχνουν διάθεση να ανοίξουν κανάλια επικοινωνίας και συνεννόησης με τον κόσμο της ομάδας αλλά “πυροβολούν” τις φωνές αντίδρασης με διάφορους τρόπους.
Ποια η μέχρι τώρα διαχείριση της Διοίκησης Σεραφείμ;
Πέραν την οικονομικής διαχείρισης (η οποία τους αναγνωρίζεται) με την οποία σουλούπωσαν τα οικονομικά εγκλήματα των προηγούμενων, δεν υπήρξε η παραμικρή ενέργεια ανάπτυξης, εκσυγχρονισμού, αξιοποίησης του Λαού της ομάδας. Χρησιμοποιώντας τις δικές τους πολιτικές εκφράσεις, θα έλεγα ότι απλά εφάρμοσαν μια στείρα οικονομική πολιτική λιτότητας. Με άλλα λόγια δεν κάναμε ούτε ένα βήμα μπροστά σε θέματα βελτίωσης του τρόπου λειτουργίας της ομάδας. Η πλήρης αδράνεια για αλλαγές οδηγεί ξεκάθαρα στο συμπέρασμα ότι απλά δεν έχουν την βούληση να προβούν σε ριζοσπαστικές αλλαγές παρά τις παραινέσεις μεγάλου μέρους του κόσμου που εκφράζονται κυρίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ο καθένας μπορεί να δηλώσει ελεύθερα την άποψη του.
Ποιες αλλαγές επιζητούμε;
Το απόσταγμα των απόψεων της πλειοψηφίας του κόσμου όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ είναι, η μετάβαση από μια κομματικά εποπτευόμενη και ελεγχόμενη Ομόνοια, σε μια ΟΜΟΝΟΙΑ όπου θα ανήκει πραγματικά στα μέλη και στον Λαό της και η οποία θα τηρεί κατά γράμμα την αποστολή, τις αρχές και τις αξίες για τις οποίες δημιουργήθηκε αυτό το Σωματείο, με πράξεις και όχι στα λόγια. Με αξιοποίηση του κόσμου μέσα από ένα καλά σχεδιασμένο project εγγραφής μελών με κίνητρα και ευκολίες πληρωμής. Με όσο περισσότερα μέλη έχει το Σωματείο τόσο πιο ισχυρή δημοκρατικά νομιμοποιημένη θα είναι η κάθε διοίκηση ενώ θα επιφέρει και σημαντικότατα οικονομικά έσοδα στο Σωματείο. Η προσέλκυση και εγγραφή μελών θα πρέπει να βασίζεται στην διαφάνεια και τον επαγγελματισμό αφού ο κάθε Ομονοιάτης θα πρέπει να βλέπει ότι τα λεφτά του αξιοποιούνται κατάλληλα για το καλό της ομάδας και όχι για να κάνουν προπονήσεις στο Ηλίας Πούλλος ο κάθε Πέρεζ ή Καπράλ ή για να πληρώνουμε αποζημιώσεις για αποδεσμεύσεις στον κάθε τουρίστα που μας πλάσαρε ο κάθε μάνατζερ της πλάκας ως τον νέο Μέσσι.
Ξεκαθαρίζω ότι προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ μέλος της θύρα 9 αλλά ένας Ομονοιάτης με διαρκείας στην ανατολική για αρκετά χρόνια. Θεωρώ τον εαυτό μου μετριοπαθή άνθρωπο που προσεγγίζω τα πράγματα με βάση την λογική.
Είναι κανόνας της φύσης ότι ο κάθε οργανισμός που δεν εκσυγχρονίζεται στο πέρασμα του χρόνου είναι καταδικασμένος στην φθορά και στην διάλυση. Επίσης κανένα αποτέλεσμα δεν αλλάζει όταν δεν αλλάξουν τα δεδομένα και οι συνθήκες που το συγκροτούν.
Ενώ τελειώνοντας θα χρησιμοποιήσω την φράση που ανάρτησε χθες η θύρα 9.
«Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση».
Β.Β. φίλαθλος ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
