Τα γραφόμενα πιο κάτω αφορούν «όλους τους άλλους»… οπαδούς, Προέδρους, ανθρώπους που σέβονται τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους. Οι υπόλοιποι, παρακαλώ όπως μην μπείτε στον κόπο να σπαταλήσετε την ώρα σας σε γραφόμενα που θα διακόψουν το βαθύ και ανέμελο ύπνο σας. Συνεχίστε την πορεία σας, είτε στην εικονική πραγματικότητα που σας έχουν συνδέσει, είτε με σκυφτό το κεφάλι στη μίζερη ζωή των €600 και με τα αποφάγια που σας αφήνουν…
«αποέλ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ»… «ΜΟΝΟ αποέλ»… συνθήματα των απέναντι, δηλώσεις καλύτερα που πληροφορούν όλους τους υπόλοιπους ότι αυτοί ξεχωρίζουν τα τομάρια τους από όλους τους άλλους, που τους προειδοποιούν ότι στην πραγματικότητα του κυπριακού ποδοσφαίρου σημασία έχει το συμφέρον μόνο του αποέλ και, εάν τολμήσει οποιοσδήποτε να σηκώσει κεφάλι, θα ξεσηκωθούν θεοί και δαίμονες, εναντίον όλων άμα χρειαστεί.
Το γνωρίζουν, το γνωρίζουμε, γι’ αυτό και οι κατά καιρούς δηλώσεις προέδρου και παραγόντων τους ότι «…έχουμε τους μηχανισμούς να αντιμετωπίσουμε όσους μπαίνουν στο δρόμο μας…» (σε ελεύθερη μετάφραση των λεγομένων τους). Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνεσαι και συ Κωστάκη, εσύ και το μωράκι. Μας το υπενθυμίζεις άλλωστε όποτε κάποιος παρεκκλίνει από το υπόλοιπο κοπάδι…
Αυτή η πρόστυχη βεβαιότητα, το απύθμενο θράσος που παρουσιάζεται στα λόγια και στις γκριμάτσες των παραγόντων τους, αποτυπώνεται και στην όλη συμπεριφορά των οπαδών τους, όποτε κάποιος που δεν είναι «του κύκλου τους» τους ακούει να μιλούν και να προσπαθούν να δικαιολογήσουν μεταξύ τους αυτό το φανταστικό μικρόκοσμο που έχουν δημιουργήσει. Σε αυτόν τον κόσμο, οι επιτυχίες τους είναι όλες δικαιολογημένες και καθαρές, το αρχοντικό τους δεν έχει στηριχθεί στα οστά ολόκληρου του οικοδομήματος του κυπριακού ποδοσφαίρου, όλοι «τους ζηλεύουν και τους μιμούνται» και οι υπόλοιποι βλέπουν φαντάσματα παντού, ως αμετανόητοι κλαψιάρηδες και κομπλεξικοί που είναι.
Σε αυτό τον όμορφο πορτοκαλί κόσμο, όλοι παίρνουν σφυρίγματα. Κάποιος ευνοείται σήμερα, κάποιος αύριο, κάποιος θα αδικηθεί σήμερα, κάποιος χτες. Ξεχνούν όμως μια σημαντική λεπτομέρεια οι κοιμώμενοι. Έχει σημασία πότε θα ευνοηθείς και πότε θα αδικηθείς, καθώς και πόσο συστηματικά.
Εάν για παράδειγμα αποελλί μου κάποιος διακόψει τελικό πρωταθλήματος για προφάσεις, ανακαλύψει πέναλτι στα όρθια στον αγώνα με το διεκδικητή του τίτλου (ΑΕΚ), δίνει κόκκινες σε όποιο σε απειλήσει με ευκολία, ενώ εσένα ούτε με αίτηση και δώσει ένα σφύριγμα στους υπόλοιπους κάθε τόσο, ο κερδισμένος είσαι εσύ και τα υπόλοιπα είναι για τα μάτια του κόσμου (του δικού σου, του κοιμώμενου που έλεγα). Και μη μου πεις ότι αδικείσαι εάν κερδίζεις π.χ. με 3-0 και δε σου σφύριξε ένα πέναλτι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχουμε αλλοίωση του βαθμολογικού πίνακα (Κωστάκη χαιρετούμεν).
Πόσο μάλλον όταν κάνεις τρισχειρότερα και φέρνεις στη δύσκολη θέση τους δικούς σου να πρέπει να δικαιολογούν κάθε φορά τα αδικαιολόγητα και να βρίσκουν όλο και πιο ευρηματικούς τρόπους να κρύψουν τη μυρωδιά και τη δυσωδία πίσω από το σάπιο οικοδόμημα που στήθηκε για να υπηρετήσει αποκλειστικά εσένα. Αναλογιστείτε αγαπητοί αποελίστες ότι και εσείς θα βλέπατε όσα δε σας αφήνουν οι πορτοκαλί φακοί σας, εάν στη θέση του Κουτσοκούμνη και της υπόλοιπης τρελοπαρέας καθόταν ο Δώρος, ο Κίρζης (ο πατέρας), ο Σολωμονίδης της Αελ ή ο Κίκης της Ανόρθωσης.
Σε αυτόν τον υπέροχο πορτοκαλί κόσμο, δεν είναι όλα πάντα ρόδινα. Υπάρχουν και περίοδοι προβληματισμού και ανασύνταξης, όταν μαύρα συννεφάκια προβάλλουν στον ορίζοντα, απειλώντας να μετατραπούν σε τυφώνα και να διαλύσουν αυτή την παράγκα, με συγχωρείτε, αρχοντικό ήθελα να πω, που με τόσο κόπο έχει στηθεί. Σε αυτές τις σκοτεινές περιόδους, γρήγορα ξεχνιέται ότι ο «περήφανος που είμαι αποελίστας» ζει το λεγόμενο «orange dream » και στρέφεται κατά του χεριού που τον ταΐζει, απειλώντας να κάνει τέττε αυτούς που τους ανατέθηκε να το νανουρίζουν.
Εάν τους παρακολουθήσει κανείς, θα τους ακούσει να μουρμουρούν ότι «ο Νούνο εν γέρος και δεν ταράσσει», «δεν έχουμε αριστερό μπακ εδώ και χρόνια», «πού πάμε με επιθετικό τον Πιέρο», «ο Μανιταράς τρώει που το αποέλ», «δε δικαιολογούνται να κολοσύρνουνται με τόσα λεφτά που πληρώνονται» (πάντα σε τρίτο πρόσωπο οι αποτυχίες, σε πρώτο οι πανηγυρισμοί), «ο ένας που εφέραν εν κρέας, ο άλλος εν κρέας, ο άλλος εν κρέας», «ο τάδε παίκτης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, του Απόλλωνα, της Αέλ, της Αεκ εν παικταράς, ο άλλος εν πολλής».
Τελικά ποιός έχει τα ψυχολογικά; Οι υπόλοιποι ή εσείς; Όταν μουρμουράς από τη μια ότι στην ουσία δεν έχεις ομάδα, παρόλα τα λεφτά σου, ενώ από την άλλη πιστεύεις ότι είσαι υπεράνω όλων των άλλων, αυτό είναι ένδειξη σχιζοφρένειας!!! Μπορεί να σου ακούεται βαρύς ο χαρακτηρισμός, αλλά δεν υπάρχει άλλη εξήγηση αγαπητέ νέο-οπαδέ, όταν συνειδητά επιλέγεις να απομονώσεις από την αντίληψή σου βροχή εικόνων, στην οποία εύκολα αποκαλύπτονται όσα φωνάζουν και διαμαρτύρονται για χρόνια όλοι οι υπόλοιποι.
Πώς να παρομοιάσω κάποιον που αρνείται η αντίληψή του να δεχτεί την πραγματικότητα πίσω από αριθμούς κόκκινων καρτών, ανάποδων σφυριγμάτων, τιμωριών για το κάθε τι, σε σχέση με το τι ο ίδιος εισπράττει σαν αντιμετώπιση από την Ομοσπονδία, της οποίας η ύπαρξη υποτίθεται είναι η προώθηση του αθλήματος στον τόπο και η συνεχής ανάπτυξη των ομάδων-μελών της; Στις εξετάσεις που έκατσες φίλε αποελίστα λογιστή, οικονομολόγε, κ.λπ. για να πάρεις τα πτυχία σου, η απάντηση που έδινες σε όλα ήταν «είναι πολλά τα ψυχολογικά»;
Ασφαλώς και είναι ρητορικά τα ερωτήματά μου. Δεν αναμένω απάντηση, όπως δε λαμβάνω τέτοια όταν υποβάλλω τέτοια ερωτήματα σε συζητήσεις που έχω κατά καιρούς με εκπροσώπους «του είδους». Τα ερωτήματα αυτά έχουν στόχο από τη μια να τους ξεφουσκώσουν τον παραφουσκωμένο εγωισμό, αλλά κυρίως όλους τους άλλους.
Και όταν λέω όλους τους άλλους, εννοώ ΟΛΟΥΣ τους άλλους που δε θέλουν να αποτελούν απλώς μαριονέτες στο κουκλοθέατρο που έχουν στήσει εδώ και χρόνια οι «ξεχωριστοί», οι «αριστήνδην» του κυπριακού ποδοσφαίρου, οι κριτές των ορίων ηθικής… Εννοώ ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος, πράσινου, κίτρινου, μπλε, κόκκινου.. μιλώ για τους ανθρώπους που έχουν ακόμα πίστη στη λέξη «δημοκρατία», ως αυτή πραγματικά είναι και όχι όπως την έχουν καταντήσει όλοι οι κουστουμαρισμένοι αυτού του τόπου, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πέραν της υγιούς οπαδικής καζούρας μεταξύ όλων μας, φίλος μου είναι ο άνθρωπος που βλέπει το όμορφο και σε κάποιον άλλο πέραν του εαυτού του, που μπορεί να δει πέραν της ιδεοληψίας ότι είναι ξεχωριστός σε σχέση με τους υπόλοιπους, άρα έχει περισσότερα δικαιώματα από τον άλλο. Μπορώ να ονομάσω φίλο μου αυτόν που μπορεί να κατανοήσει τον κόπο και τον ιδρώτα πίσω από τις προσπάθειες του συνανθρώπου του και που το να κλέψει δεν είναι τιμή, αλλά ντροπή.
Μπορώ να δεχτώ αυτόν που έχει τη δύναμη να με αντιμετωπίσει ως ισότιμο και να συνεργαστεί άμα χρειαστεί μαζί μου, παρόλα όσα μας κάνουν να διαφέρουμε και να ξεχωρίζουμε. Άλλωστε αυτό είναι και το πραγματικό νόημα της δημοκρατίας. Άνθρωποι διαφορετικοί μεν μεταξύ τους, συνεργάζονται δε ως ίσοι, με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία, τη βελτίωση και ανάπτυξη του συνόλου, για το λεγόμενο «κοινό καλό». Με ίσα δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις.
Δε θεωρώ ντροπή μου ως ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ να παραδεχτώ ότι έχω θαυμάσει παίκτες όπως ο Σπόλιαριτς και ο Σαγκόι πιο παλιά, αλλά και ο Άλεξ Ντα Σίλβα κατά τις επισκέψεις μου στο ιστορικό Τσίρειο και τις όμορφες αναμετρήσεις μας με τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ. Δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι έχω ζηλέψει για τη στάση της εν λόγω ομάδας, σε σχέση με τη στάση της δικής μου μέχρι πρόσφατα, αναφορικά με τον τρόπο αντιμετώπισης του παραχαϊδεμένου.
Δεν φοβούμαι να παραδεχτώ τα βήματα προόδου που έκανε η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια με τιμιότητα, εργατικότητα και μεθοδικότητα, δείχνοντας το δρόμο και στους υπόλοιπους για το πώς πρέπει να λειτουργεί κάποιος που θέλει να μεγαλώσει. Η ΑΕΚ μπορεί να είναι μικρή στο μάτι, αλλά μας έδωσε ένα μάθημα ζωής, από αυτά που όλοι μας προσπαθούμε να περάσουμε στα παιδιά μας, μας θύμισε ότι οι άνθρωποι και οι κοινωνίες που προοδεύουν πρέπει να έχουν όραμα: ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΑ-ΔΟΥΛΕΨΕ-ΒΕΛΤΙΩΣΟΥ-ΜΕΓΑΛΩΣΕ!!!
Θεωρώ ότι η συμπάθειά μου προς την ΑΕΛ είχε αυξηθεί όταν είδα τη στήριξη των οπαδών της στη ΄Β Κατηγορία και όχι το αντίθετο. Δεν είναι ντροπή να πέσεις κάτω, ντροπή είναι να μη σηκώσεις πάνω το δικό σου άνθρωπο όταν σε έχει ανάγκη. Σαν Ομονοιάτης, μπορώ να κατανοήσω και να σεβαστώ την αγάπη και τη στήριξη στην ομάδα και να παραδεχτώ το μεγαλείο και άλλων οπαδών πέραν από εμένα!!!
Όσο για την ΑΝΟΡΘΩΣΗ, κλασικός μου αντίπαλος μεν, με μεγάλη αντιπαλότητα, αλλά δεν κρύβω ότι ανατριχιάζω όποτε τους ακούω να τραγουδούν το «Χώμα που περπάτησα». Και μην ακούσω μακακίες για δήθεν εθνικιστικό παραλήρημα. Εθνικιστής δεν είμαι! Είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην ύπαρξη δίκαιου και άδικου και όταν αδικείσαι, πρέπει να μάχεσαι για την επαναφορά της δικαιοσύνης!!!
Όντας πρόσφυγας ο ίδιος, μπορώ να κατανοήσω τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο ο ξεριζωμός, το να νοιώθεις ξένος εκεί που κατοικείς, αφού η καρδιά και το μυαλό είναι καρφωμένα εκεί… μπορώ να καταλάβω αυτή την καρτερικότητα, τον πόθο για επιστροφή, την αναμονή να νοιώσω ότι ανήκω κάπου. Γι’ αυτή την επιμονή να παραμείνουν ζωντανές οι μνήμες της πόλης σας, μπορώ να σας σεβαστώ.
Για τη δική μου ομάδα τι να πω; Μπορεί να αμφισβητήσει κανείς την αγνή αγάπη του ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ για την ομάδα; Αυτός που στα πλαίσια της καζούρας αποκαλεί τον ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ ρίφι επειδή δίνει, δίνει, δίνει, χωρίς να παίρνει τίποτα πίσω, σίγουρα μέσα του νοιώθει πολύ μικρός μπροστά στο γεροντάκο που δίνει τη σύνταξή του για να ζήσει η ΙΔΕΑ του, στο παιδάκι που ακούει τη λέξη ΟΜΟΝΟΙΑ και φωτίζονται τα μάτια του και ας μην έχει δει τίτλο, όπως αναφέρουν και ως ανέκδοτο οι αντίπαλοί μας.
Όσα αναφέρω πιο πάνω για τις υπόλοιπες ομάδες δε γράφονται για να γλύψω αυτιά, αλλά για να τα ανοίξω. Αντιλαμβάνομαι ότι, στα πλαίσια του οπαδισμού, δεν ακούμε τους άλλους γατί ήδη έχουμε διαμορφωμένη δική μας γνώμη, αλλά και επειδή κανένας δε μας ακούει ούτε εμάς, όσο και αν φωνάξουμε.
Αυτό είναι μέγα λάθος όλων μας, καθότι αυτή η νοοτροπία έχει αποτυπωθεί και στην κοινωνία μας, με αποτέλεσμα την απομόνωση του κοινωνικού συνόλου και τη διαίρεση των διαφόρων κοινωνικών ομάδων, με συνεπακόλουθο την ποδηγέτηση και εκμετάλλευσή μας από τις διάφορες τοπικές ελίτ!!!
Κατανοώ ότι μεταξύ των οπαδών υπάρχουν διαφορές, δικαιολογημένες ή μη (αν και η ίδια η ζωή μας αποδεικνύει το αντίθετο, κάνοντάς μας γείτονες, φίλους, συγγενείς, συνεργάτες). Ωστόσο, όπως ανέφερα και πιο πάνω, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό, μπορεί να δει το όμορφο και αλλού πέραν από τον καθρέφτη του.
Οι οποιεσδήποτε διαφορές παύουν να υφίστανται έστω και προσωρινά, όταν ο κίνδυνος είναι μεγάλος και απειλεί να καταστρέψει όλα όσα αγαπούμε. Πόσα παραδείγματα υπάρχουν στην αρχαία ελληνική ιστορία, όταν οι ελληνικές πόλεις-κράτη συνενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν την εισβολή της Περσικής Αυτοκρατορίας; Κατά το ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο, πόσες δυνάμεις ενώθηκαν για να σταματήσουν τον κίνδυνο του ναζισμού;
Ή μήπως τυχαία δημιουργήθηκε η ιστορία με τα 2 αδέλφια που τα έβαλε ο πατέρας τους να σπάσουν ένα κλαδί και στη συνέχεια μια ομάδα κλαδιών μαζί. Για όσους δε γνωρίζουν την ιστορία, στην πρώτη περίπτωση το κλαδί λύγισε αμέσως, ενώ στη δεύτερη τα ενωμένα κλαδιά παρέμειναν άθικτα, παρόλες τις προσπάθειες. Και το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ!!!
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του κυπριακού ποδοσφαίρου. Το αποέλ έχει αφεθεί να δρα ανεξέλεγκτα τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια με ευθύνη και εις βάρος όλων μας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να περάσει στον έλεγχό του όλες τις θέσεις που μπορούν να επηρεάσουν την πορεία του εγχώριου πρωταθλήματος, καθιστώντας το δυνάστη και αποθρασύνοντας όλους όσους αποτελούν το οικοδόμημά του.
Επειδή όμως, πέραν του να αναρριχηθείς στην κορυφή/εξουσία, έχει μεγαλύτερη σημασία να διατηρηθείς σε αυτή, έχει δημιουργηθεί ένα κοκτέιλ συμφερόντων, το οποίο επιτρέπει σε αυτή την ομάδα να παρατείνει την κυριαρχία της. Το υπό αναφορά κοκτέιλ περιλαμβάνει μετοχές του Προέδρου της Ομοσπονδίας καθώς και Οργανισμών που δραστηριοποιούνται στον τομέα των Μ.Ε.Ε. σε αυτή την ομάδα, τοποθέτηση στην Ουέφα συνεργάτη και συμμέτοχου στην εταιρεία του Προέδρου της ΚΟΠ, εκμετάλλευση των διασυνδέσεων αυτού του ατόμου για τη δημιουργία στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ του αποέλ και άλλης ευρωπαϊκής ομάδας που κάνει τα ίδια και καλύτερα στη χώρα της…
Για να δέσει η μαγιά, προστέθηκε και η εισχώρηση του υπόκοσμου σε μικρές ομάδες-δορυφόρους, οι οποίες στηρίζουν με την ψήφο τους την υφιστάμενη κατάσταση, με αντάλλαγμα την ανεκτικότητα της Ομοσπονδίας σε στημένους αγώνες. Να μιλήσουμε για τα προσωπικά συμφέροντα που εξυπηρετούν μέλη της Ομοσπονδίας; Για όσα αναφέρονται σε έκθεση του Γενικού Ελεγκτή για την υπογραφή συμβολαίων με εταιρεία συμφερόντων μέλους της Ομοσπονδίας, με αντάλλαγμα τηλεοπτικό προϊόν, όπου προσφοροδότης και αναθέτουσα Αρχή είναι το ίδιο πρόσωπο;
Για όλα τα πιο πάνω, πρέπει επιτέλους να υπάρξει συσπείρωση μεταξύ όλων όσων ακόμα πιστεύουν στις πραγματικές αρχές της δημοκρατίας, μεταξύ όσων έχουν βαρεθεί να τους εμπαίζουν κατάμουτρα τα κακοποιά στοιχεία και απαιτούν σιγά-σιγά να καθαρίσουν οι στάβλοι του Αυγεία σε αυτόν τον τόπο, τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και σε όλα τα άλλα που μας μικραίνουν σαν κοινωνία. Γι’ αυτό, Πρόεδροι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ΑΕΛ, ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΑΕΚ ΚΑΙ ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ, το ακόλουθο μήνυμα έχει εσάς ως αποκλειστικούς αποδέκτες:
- Άστε στην άκρη τα συμφέροντα του δικού σας Σωματείου και βάλτε πάνω από αυτό το καλό του κυπριακού ποδοσφαίρου. Ως οι κεφαλές των μεγαλύτερων Σωματείων του τόπου, των πνευμόνων του ποδοσφαίρου και γενικά του αθλητισμού μας, είναι η υποχρέωσή σας προς την κοινωνία, η οποία παρακολουθεί τα τεκταινόμενα χωρίς να μπορεί να αντιδράσει.
- Μαζευτείτε και συζητήστε τρόπους δράσης, δημιουργείστε οικονομικές συνεργασίες, βοηθήστε και στηρίξετε η μια ομάδα την άλλη με κάθε τρόπο, ακόμα και με ανταλλαγή ποδοσφαιριστών.
- Συζητείστε τη δημιουργία λίγκας με 10 ομάδες. Εάν το αίτημα είναι κοινό και δεν παρεκκλίνει κανείς από αυτό, κανείς δεν μπορεί να σας αντισταθεί. Πρωτάθλημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εσάς, άρα ούτε και αυτοί που μας υπαγορεύουν κάθε φορά με ύφος χιλίων καρδιναλίων τους λόγους που δε δικαιούμαστε να διαμαρτυρόμαστε στη σφαγή μας.
Η λίγκα αυτή, θα αποκλείσει από το χάρτη τις ομάδες της γειτονιάς που έχουν στην ουσία παραπάνω λόγο από τις ομάδες σας. Στην περίπτωση δημιουργίας της, προτείνω τη διεξαγωγή εκλογών κάθε 3 χρόνια, όπου το κάθε Σωματείο δικαιούται ψήφους ανάλογα με τον αριθμό εισιτηρίων τριετίας. Με αυτό τον τρόπο, η φωνή στο κάθε Συμβούλιο θα είναι και ανάλογη του κόσμου που κουβαλάς, άρα και πιο δημοκρατική.
Για όσους ανησυχούν ότι η πιο πάνω μέθοδος θα ευνοήσει ομάδες όπως η ΟΜΟΝΟΙΑ, έχω να δηλώσω ότι αυτός που θα προσπαθήσει να καταστεί δυνάστης στα τρία χρόνια που κατέχει μέρος της «εξουσίας», θα έχει να αντιμετωπίσει μέτωπο συνεργασίας εναντίον του στο τέλος αυτής της περιόδου, άρα δε θα μπορεί να κινηθεί όπως κινείται σήμερα ο Βασιλιάς Καρνάβαλος.
Η ανάγκη δημιουργίας συνασπισμού με άλλες ομάδες που έχουν κοινούς στόχους, θα αποτρέπει τα σημερινά φαινόμενα καταδυνάστευσης των υπολοίπων και συστηματικών χτυπημάτων προς αυτούς, έτσι ώστε να μην μπορούν να ξεφύγουν από το στάδιο «ζόμπι» στο οποίο βρίσκονται. - Τα πιο πάνω είναι καλές λύσεις εφόσον υπάρχει η διάθεση για απομάκρυνση από το έκτρωμα που ονομάζεται ΚΟΠ, ωστόσο απαιτείται χρόνος, που σήμερα δεν υπάρχει. Στην ανάλυση πιο πάνω επεξηγήθηκαν οι λόγοι και ως εκ τούτου δημιουργείται η ανάγκη λήψης άμεσων δραστικών μέτρων, τα οποία να ταρακουνήσουν το υφιστάμενο status quo και να σπάσουν την αλυσίδα που δένει σήμερα τα υπόλοιπα Σωματεία στην πορτοκαλί άμαξα.
Ως άμεση δράση και η πιο ουσιαστική από όλα τα πιο πάνω έχω να προτείνω όπως οι υπόλοιποι μεγάλοι συμφωνήσουν συνειδητά να δώσουν τον τίτλο σε αυτόν που θα είναι πιο κοντά στο αποέλ στο τέλος του 2ου γύρου!!! Προτείνω δηλαδή μάχη μέχρις εσχάτων με όσους δε σέβονται όλους τους άλλους και αποφυγή της αλληλοεξόντωσης μεταξύ μας. Μπορεί να ακούγεται έντονο και να αφήνει πικρή γεύση στο στόμα όλων μας, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να ανατραπεί η πορεία που έχουν προδιαγράψει για όλους τους υπόλοιπους με τις ευλογίες των νονών.
Οι απέναντι κύριοι έχουν κηρύξει «τζιχάντ» εδώ και χρόνια, εκμεταλλευόμενοι και τονίζοντας τις μεταξύ μας διαφορές, εδραιώνοντας τον εαυτό τους στο θρόνο. Εάν δε θέλετε να εθελοτυφλείτε, πρέπει να προετοιμαστείτε για τη συνέχεια αυτού του πολέμου και να είστε έτοιμοι γιατα πάντα. Δόξα σοι ο Θεός, ήδη όλοι έχετε δοκιμάσει τη γεύση των δικών τους μεθόδων!!!
Προς τον Πρόεδρο ΟΜΟΝΟΙΑΣ ειδικά,
Πρόεδρε, σε παρακαλώ όπως λάβεις σοβαρά υπόψη όλα τα πιο πάνω και εάν είναι ανάγκη να καταστείς ο ίδιος ο μοχλός που θα ανακινήσει τις ενέργειες προς τη δημιουργία ενιαίου μετώπου με τις υπόλοιπες ομάδες. Για όσους το ξεχνούν, το όνομά μας είναι ΟΜΟΝΟΙΑ και σημαίνει ΕΝΟΤΗΤΑ. Ο σκοπός δημιουργίας μας αναφέρεται ρητά στο καταστατικό μας και, μεταξύ όσων αναφέρονται, το Άρθρο 4.3 τονίζει ότι Αρχή και Σκοπός είναι η διαπαιδαγώγηση της νεολαίας στα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της προόδου, της ειρήνης, της αλληλοκατανόησης, της προστασίας του περιβάλλοντος και άλλων κοινωφελών σκοπών.
Πρόεδρε, όσοι είναι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ μπορούν να αντιληφθούν πώς είναι να είσαι ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ, ποιό το συναίσθημα ευθύνης απέναντι σε οτιδήποτε εκφράζει το πιο πάνω Άρθρο και ότι το μεγαλείο μας προέρχεται μέσα από την Αγωνιστικότητα, την Πίστη στις Πραγματικές Αρχές της Δημοκρατίας και το Ευ Αγωνίζεσθε. Γι’ αυτό, σε προτρέπω όπως η ΟΜΟΝΟΙΑ μπει μπροστά σε αυτή την προσπάθεια για εξυγίανση, καλώντας τους υπόλοιπους Προέδρους και λειτουργώντας συναινετικά όπου χρειαστεί.
Στα πλαίσια αυτής της συναίνεσης, εάν κάποιος θα μείνει εκτός Ευρώπης στα πλαίσια εξυπηρέτησης των σκοπών του Μετώπου, αυτή ας είναι η ομάδα μας. Ας γίνει η ΟΜΟΝΟΙΑ η τελευταία θυσία για λίγη ακόμα Δημοκρατία!!! Και πίστεψέ με, όλοι μας θα το φοράμε ως παράσημο και τιμή μας, καθαρίζοντας τη ρετσινιά της ανοχής και συμπόρευσης με το κατεστημένο.
Τέλος, προς τους Οργανωμένους Οπαδούς όλων των πιο πάνω ομάδων…
Κατανοώ ότι όταν ονομάζεσαι Συ.Φι. και τιμάς το χρώμα της ομάδας σου, είναι δύσκολο έως ακατανόητο να συμπορευθείς με αυτούς που έμαθες να αντιμάχεσαι σχεδόν για ολόκληρη της ζωή σου. Η αγάπη για την ομάδα όμως, όπως και ο σεβασμός για τη Δημοκρατία είναι έννοιες κοινές σε όλους μας. Οι Οργανωμένοι Οπαδοί έχουν τεράστιο ρόλο να διαδραματίσουν σε αυτή την προσπάθεια και πρέπει να καταστούν η ασπίδα των Διοικήσεων στις επιθέσεις που θα εξαπολύσει το σύστημα με όλα του τα όπλα, είτε παρουσιάζονται ως τιμωρίες για ψύλλου πήδημα είτε ως κατά μέτωπο επίθεση από τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε.
Σε αυτή τη μάχη καλείστε να προστατέψετε το δικαίωμα να έχετε φωνή, να χαίρεστε τους κόπους της ομάδας σας, χωρίς να σας τους κλέβει κάποιος άλλος, κερδίζετε το δικαίωμα να δίνετε στις ήττες το ευγενές respect στον αντίπαλο και να λαμβάνετε στις νίκες το χειροκρότημα παραδοχής της ανωτερότητάς σας, χωρίς να νοιώθετε καραγκιόζηδες. Για όλα αυτά, σας καλώ όπως οι Επιτροπές των Οργανωμένων Οπαδών αυτών των Ομάδων έλθουν κοντά, να συναποφασίσουν κοινές δράσεις και να μεταφέρουν και το μήνυμα στις Διοικήσεις τους ότι απαιτούμε την ανάληψη δράσης και είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε προς το σκοπό αυτό.
Ευχαριστώ όσους είχαν την υπομονή να μείνουν μαζί μου μέχρι το τέλος και όσους είχαν ανοικτό το μυαλό τους να δεχτούν κάποιες από τις ιδέες μου.
Υ.Γ.: «Αποέλ εναντίων όλων» θέλετε; «αποέλ εναντίων ΟΛΩΝ» θα έχετε…
