Φίλε Ομονοιάτη «απαιτητικέ πράσινε λαέ», αναγνωρίζω την απέραντη αγάπη που έχεις γι’ αυτό το τεράστιο οικοδόμημα, αναγνωρίζω τις θυσίες που έκανες τα τελευταία χρόνια για να συνεχίσει να υπάρχει το χρώμα της ελπίδας στα κυπριακά γήπεδα, αναγνωρίζω πως έδωσες κομμάτι της πενιχρής σου σύνταξης, κομμάτι από το ψωμί στο τραπέζι σου, κομμάτι από τα χρήματα που τόση ανάγκη είχε η οικογένεια σου.
Η ιστορία είναι γραμμένη, οι απαιτήσεις σου γνωρίζοντας την ιστορία και το μεγαλείο της Ομόνοιας, ψηλές και αδιαπραγμάτευτες, αλοίμονο και θα συμφωνήσω.
Για εμάς η Ομόνοια είναι κομμάτι της καθημερινότητας μας, είναι η οικογένεια που γεννήθηκε και θριάμβευσε μέσα από ταξικούς και όχι μόνο αγώνες και κατ’ επιλογή γίναμε μέλη αυτής της μεγάλης οικογένειας.
Η Ομόνοια είναι το παιδί του κάθε Ομονοιάτη, που έχασε για λίγο το δρόμο του. Σαν «γονείς» ποτέ δεν θα εγκαταλείψουμε το παιδί μας….. ιδίως στα δύσκολα. Αυτό το έχουμε αποδείξει περίτρανα. Πάντα δίπλα του παρά τις πίκρες και τα στραβοπατήματα των τελευταίων καιρών.
Αναγνωρίζω πως έδωσες πολλά μέχρι τώρα, έκανες υπομονή ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει και κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί σου, οποιαδήποτε σύγκριση αποτελεί απλά ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ…
«Φέτος θα είναι αλλιώς», αυτή ήταν και η «ατάκα» για την προώθηση των εισιτηρίων διαρκείας της ομάδας μας για το έτος 2017. Γελάς….. δικαιολογημένα όμως, 5 αγώνες εκ’ των οποίων η 4 με θεωρητικά εύκολους αντίπαλους, είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκομιδή 8 βαθμών μέχρι σήμερα.
Το ξέρω, η αγάπη σου και η δίψα σου για διακρίσεις σε έκαναν ανυπόμονο, απαιτητικό, πεισματάρη, ισχυρογνώμονα και «γκρινιάρη». Από λόγια μπούχτισες, θες τα λόγια να γίνουν πράξεις και να δεις και πάλι τη βασίλισσα στο θρόνο της όπως και όλοι μας όμως.
Επήλθε αλλαγή στο DNA της ομάδας, κατάλοιπο απο τα χρόνια της «ανομβρίας». Αυτό είναι παραδεκτό αλλά συνάμα ανεπίτρεπτο. Κάνεις τα πάντα για να το αλλάξεις και μπράβο σου, μαγκιά σου. Ποτέ δεν συμβιβαστήκαμε με τα λίγα και ποτέ δεν θα επιτρέψουμε να γίνει αυτό τρόπος ζωής μας.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεσαι όμως Φίλε Ομονοίατη «Απαιτητικέ πράσινε λαέ» είναι ότι επήλθε αλλαγή και στο δικό σου DNA, στο DNA του περήφανου Ομονοίατη, που αυτό είναι ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.
Με την πρώτη επιτυχία ο ενθουσιασμός σου ξεπερνά και την υπερηφάνεια του πιο «μίζερου» Αμερικάνου για την ύπαρξη της «μεγάλης του πατρίδας».
Σε αντίθεση, με την πρώτη αποτυχία, η μουρμούρα και τα παράπονα σου, ξεπερνούν κατά πολύ και την τρέλα της πιο κυκλοθυμικής γκόμενας. Λόγω της μετάλλαξης που προκλήθηκε στο DNA σου, διαφεύγεις στον εύκολο δρόμο της ισοπέδωσης των πάντων και της σύγκρισης ανόμοιων πραγμάτων.
Παρασύρεσαι λόγο της ανιδιοτελούς αγάπης που προσφέρεις σε αυτή την ιδέα, σε δρόμους που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των εχθρών μας.
ΝΑΙ, ΦΕΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ, ήδη διακρίνω φως στην άκρη του τούνελ, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, ομάδα, διοίκηση, οπαδοί και οργανωμένα σύνολα συσπειρώθηκαν γύρω απ’ την ομάδα. Παραμέρισαν τις όποιες διαφωνίες είχαν για το μεγαλείο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Σε όλους του αγώνες η ομάδα μας φέτος, ήταν καλύτερη του αντιπάλου της, επιβαλλόταν πλήρως και δημιουργούσε επιθέσεις που τα προηγούμενα χρόνια χρειάζονταν 5 παιχνίδια για να δημιουργηθούν. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, υπάρχουν πολλές επιλογές στο πάγκο. Δεχόμαστε ελάχιστες επιθέσεις έστω και αν δεχθήκαμε αρκετά τέρματα.
Αυτό είναι θέμα χημείας, θέμα ψυχολογίας και θέμα νοοτροπίας. Αυτά θ’ αρθούν με τον καιρό. Στο πάγκο μας έχουμε ίσως τον καλύτερο Κύπριο προπονητή, ενώ οι συστάσεις προς το πρόσωπο του είναι περιττές.
Αν όντως θες ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ, θα πρέπει να αλλάξεις πρώτα το δικό σου DNA, το DNA του ηττημένου, του αδικημένου, του γκρινιάρη.
Το DNA αυτού που αντί να ενθαρρύνει στο γήπεδο τους παίχτες μας στα λάθη τους, με το πρώτο τους λάθος είναι έτοιμος να κρίνει, να κατακρίνει και να ξεκινήσει την γνωστή μουρμούρα της κερκίδας.
Για να μην παρεξηγηθώ, θα αναφέρω ένα γεγονός για παράδειγμα και μόνο. Ο Παναγή στο κεκλεισμένων των θυρών με αντίπαλο την ΑΕΚ έκανε την καλύτερη του εμφάνιση για φέτος. Αδιαμφισβητητα το χρονικό σημείο των απόκρούσεων του έδωσαν στην ομάδα μας τους 3 βαθμούς. Ξέρεις φαντάζομαι το λόγω, ελα μην ντρέπεσαι πέστο, δεν ξέρεις! Ε άκου τότε τη δική μου εκδοχή. Ο λόγος πολύ απλός, γιατί δεν είχε 10.000 προπονητές σαν του λόγου σου στα πέταλα. Προπονητές της κερκίδας που με το πρώτο λάθος, θα ξεκινήσουν το γνωστό και απαράδεκτο κατ’ εμένα βουητό με επακόλουθο την αρνητική ψυχολογία.
Άλλαξε το DNA σου, στήριξε του παίκτες μας στα λάθη τους, χειροκρότησε τους, σπρώξε τους όταν σε χρειάζονται και άφησε τις προπονητικές σου ικανότητες στο σπίτι και τότε όλα θα είναι αλλιώς.
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να επιστρέψει η ομάδα μας στις επιτυχίες, όμως χρειάζεται το παλιό καλό ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΟ DNA των οπαδών της, αυτό που έκανε τους πάντες να παραμιλάνε, αυτό που έκανε τους παίχτες να πετάνε, αυτό που ήταν ασπίδα στις ορέξεις κάθε τζίτζικα που τραγουδούσε για να δικαιολογήσει την ύπαρξη του έστω και αν η ζωή του θα τελείωνε σε 1 ημέρα.
Πιστέψτε στην δουλειά που γίνεται. Σαν «γονείς» θα πρέπει να επικροτούμε το παιδί μας, γιατί όντος, αυτό το παιδί δείχνει σημεία αλλαγής, σημεία επιστροφής, σημεία ανάκαμψης. Επιστρέφει δειλά δειλά στο σωστό δρόμο, υπάρχει δρόμος μα έγινε η αρχή, στηρίξτε το και όταν επιστρέψει για τα καλά, θα κάνει κάθε αλλόθρησκο να επιστρέψει στα ντουλάπια του, γιατί αυτοί είναι μαθημένοι να ζούν εκεί εμείς όχι.
Διατελώ,
Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ
