Οι νέοι έπαψαν να ονειρεύονται. Οι γέροι έχουν ξεχάσει εδώ και καιρό. Οι ιδέες έπαψαν να ονειρεύονται. Γιατί σύντροφε;
Έλεγε ο Θανάσης «άνθρωπε μου τι ξεφτίλα, να σου χαλάνε το όνειρο κι εσύ να τους αφήνεις». Έλα όμως που υπάρχουν και χειρότερα. Να χαλάς εσύ το όνειρο τρέμοντας στη σκέψη μήπως το όνειρο εξελιχθεί σε εφιάλτη. Προτιμώντας έτσι την άνεση του «ρεαλισμού». Της «εταιρείας» . Αφήνοντας τα όνειρα να ξεθωριάσουν. Όχι μοναχά τα όνειρα των νέων, ούτε των γέρων , αλλά όνειρα που γενιές ολόκληρες δεν τις χωράνε. Όνειρα που μέσα τους έχουν ζυμωμένες ιδέες ανθρώπων πέραν από χωροχρονικά στεγανά, που αγγίζουν τα πλέον αρχέγονα ερωτήματα της ανθρώπινης φύσης. Ποιοί είμαστε και που πηγαίνουμε; Αυτά καλείται να απαντήσει ο φίλαθλος του Αθλητικού Συλλόγου Ομόνοιας Λευκωσίας. Η απάντηση για κάποιους βγαίνει αυθόρμητα , αβίαστη , περήφανη και δυνατή. Είμαστε γέννημα θρέμα του λαού, της εργατικής τάξης και της αντίστασης. Που πηγαίνουμε ; Ο δρόμος για τον Α.Σ.Ο.Λ έχει τη δική του ιστορία , η επιστροφή στις ρίζες μας είναι πιο επιτακτική απο ποτέ , ήρθε η στιγμή να επανακτήσουμε τον ταξικό μας ρόλο και να αποτελέσουμε πράγματι την ομάδα του λαού της Κύπρου. Ήρθε η στιγμή που τα θαύματα που πιστέψαμε πρέπει επιτέλους να βγάλουν το χειμώνα και στις 2 Μαΐου να γίνουμε αυτο που περιμένουμε.
«Να είμαστε ρεαλιστές και να κυνηγάμε το αδύνατο» βλέπω σε ένα ξεθωριασμένο μπλουζάκι, σε ένα μισοσκοτεινό σύλλογο φιλάθλων κάπου στο νησί κατά τη διάρκεια της ένατης συνεχόμενης ήττας της αγαπούλας μας. Τελειώνει ο αγώνας, ανάβει η συζήτηση , «να την κάνουμε εταιρεία να φύουν οι αχάπαροι» λέει το μπλουζάκι. Στα υπόλοιπα της αγοράς θα πεθάνεις ξανά παραμιλώ απομακρυνόμενος από τους πάλαι ποτέ συντρόφους που ετοιμάζουν τη δική μας περεστρόικα. Συντρόφοι, μη με παρεξηγείτε θέλω όσο κανείς άλλος ο σύλλογος να λειτουργήσει με επαγγελματίες. Μα μη γελιέστε αυτό δεν είναι το πραγματικό ερώτημα στην υπόθεση μας. Εσύ οπαδέ της ιδέας , μεταξύ των εκατομμυρίων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και τους κοινωνικούς αγώνες που στέκεσαι; Τι επιλέγεις; Οι επιλογές -άλλωστε- καθορίζουν το είναι, ενώ το δέον κάθεται από μακριά και μας περιγελά.
Πως μπορώ να ξεχάσω ότι η ιδέα του Α.Σ.Ο.Λ γεννήθηκε από ανθρώπους που δεν σκύψανε κεφάλι; Από ανθρώπους που δεν απαρνήθηκαν τις αρχές τους και ύψωσαν τα λάβαρα βρίσκοντας τον ουρανό; Εκεί θα τα κρατήσουμε. Εκεί πρέπει να τα κρατήσουμε. Αυτό μας κάνει διαφορετικούς άλλωστε. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά μας με τους ανταγωνιστές μας. Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε…Ναι, είμαστε!
Αυτή είναι η ιδεολογία μας: Να ονειρευόμαστε.
Υ.Γ Απέναντι στις προλήψεις της λεγόμενης κοινής γνώμης που δεν τις έκανα ποτέ παραχωρήσεις, ισχύει για μένα όπως και πρώτα το ρητό του μεγάλου φλωρεντιανού : “Segui il tuo corso et lascia dir les genti”*
Καρλ Μαρξ απο τον Πρόλογο του Κεφαλαίου.
*Τράβα τον δρόμο σου και άσε τον κόσμο να λέει (Από την «Θεία Κωμωδία» του Δάντη)
