Πριν από 1,5 περίπου χρόνο, όταν άρχισαν να διαφαίνονται για τα καλά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, είχαμε δημοσιεύσει μια ανάλυση του μοντέλου ανάκαμψης της Μπορούσια Ντόρτνμουντ. Σήμερα, (μια μέρα μετά το 2-2 στη Μαδρίτη και ενώ όλα δείχνουν πως η Μπορούσια θα τερματίσει πρώτη σε όμιλο με Ρεάλ, Μάντσεστερ Σίτυ και Άγιαξ!) το μοντέλο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ αφού η ΟΜΟΝΟΙΑ καλείται να λάβει δραστικές αποφάσεις. Φίλος της ιστοσελίδας, μας ζήτησε να ξαναδημοσιεύσουμε το κομμάτι. Τα δεδομένα άλλαξαν ελαφρώς, έτσι αλλάξαμε σε κάποια σημεία και το άρθρο.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτός είναι ο τρόπος ανάκαμψης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δεν γνωρίζουμε αν το μοντέλο αυτό μπορεί να ακολουθηθεί. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι πως πρέπει όλα τα μοντέλα να μελετηθούν εις βάθος, να μάθουμε από άλλους που ήταν σε χειρότερη θέση από μας και τώρα κάνουν το κόσμο να παραμιλάει.
Έχουμε την υπομονή να γίνουμε Ντόρντμουντ;
Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία ομάδα που έχει χρέος, κάποιες μάλιστα κατάφεραν να ανακάμψουν. Κορυφαίο παράδειγμα αυτό της γερμανικής Μπορούσια Ντόρτμουντ η οποία βρέθηκε 2 φορές 1 βήμα πριν την χρεωκοπία τα τελευταία 8 χρόνια, αλλά φέτος ξεχρέωσε και πανηγύρισε και το πρωτάθλημα!
Τα όνειρα και τα ανοίγματα
Το 2002 η ήδη σε άσχημη οικονομική κατάσταση Μπορούσια, κατακτούσε το πρωτάθλημα και έφτανε μέχρι τον τελικό του Ουέφα το 2002 όπου έχασε από τη Φέγιενορντ. Για να τα καταφέρει είχε κάνει ανοίγματα που φανερά δεν άντεχε, αλλά αυτό δεν πτόησε τους ανθρώπους της ομάδας! Ονειρεύονταν πως θα οδηγήσουν την ομάδα σε στιγμές 1996, στην κορυφή και πάλι της Ευρώπης και έτσι έκαναν μεγάλες μεταγραφές. Απέκτησαν το τότε next big thing στη θέση του τερματοφύλακα στη Γερμανία, τον Ρομάν Βέιντενφέλερ από τη Καϊσερσλάουτερν, το μεγαλύτερο ταλέντο της Γερμανίας Σεμπάστιαν Κελ από την Φράιμπουργκ, τον Χουάν Ραμόν Φερνάντες από την Εστουντιάντες, ενώ το μεγάλο και δαπανηρό μπαμ του καλοκαιριού άκουγε στο όνομα Θόρστεν Φρινγκς! Το ρόστερ της ομάδας ήταν πανίσχυρο, αλλά η αποτυχία της να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (σας θυμίζει κάτι;) αφού έχασε από την Κλαμπ Μπρουζ άνοιξε τους ασκούς του αιόλου! Οι ανθρώποι της ομάδας έκαναν ανοίγματα με υποθέσεις και τώρα έβλεπαν πως δεν υπήρχε τρόπος να καλύψουν τα ανοίγματα.
Πώληση του σταδίου και αρχή συντηρητικής πολιτικής
Η Ντόρτμουντ ήταν το χείλος του γκρεμού και αναγκάστηκε να υποθηκεύσει το γήπεδο της, το Westfalen, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Η μετοχή της έκανε ελεύθερη πτώση με αποτέλεσμα να φτάσει ένα βήμα πριν τη χρεοκωπία το 2005. Το συμβούλιο της ομάδας έπρεπε να πάρει γενναίες αποφάσεις και το έκανε.
Αυτές συνοψίζονται ως εξής:
α) Ο πήχης μπαίνει χαμηλά και στροφή στον κόσμο
Η διοίκηση αποφάσισε πως δεν μπορούσε να κρυφτεί άλλο! Εξήγησε δημόσια στον κόσμο πως η κατάσταση είναι δραματική και λέχθηκε επίσημα πως η ομάδα χρειάζεται μια δεκαετία να ορθοποδήσει. Αυτή τη δεκαετία οι στόχοι δεν θα ήταν πρωταγωνιστικοί αλλά επιβίωσης της Ντόρτμουντ. Παράλληλα η Μπορούσια χαμήλωσε τις τιμές των διαρκείας και ζήτησε από το κόσμο να σταθεί δίπλα στην ομάδα. Χαρακτηριστικό είναι πως το εισιτήριο για την κερκίδα πίσω από το τέρμα είχε τιμή 10 Ευρώ. Ο κόσμος αγκάλιασε τη Ντόρτμουντ και για χρόνια έσπαγε το ένα ρεκόρ στα διαρκείας μετά το άλλο. Το 2007-08 η Ντόρτμουντ περήφανα ανακοίνωσε πως είχε τον πιο ψηλό μέσο όρο εισιτηρίων στην Ευρώπη (77, 510) μπροστά από ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαρίτης! Για την ιστορία τη χρονιά εκείνη η Μπορούσια τερμάτισε 13η!
β) Μειώσεις και πωλήσεις παικτών
Σε όλους τους ποδοσφαιριστές επιβλήθηκε μείωση 20% στους μισθούς. Όποιος δεν ήθελε να τη δεκτεί, ήταν ελεύθερος να αποχωρήσει. Επιπρόσθετα πωλήθηκαν πρωτοκλασάτοι παίκτες της ομάδας όπως οι Μπεργκντόλμο, Γκάι Ντεμέλ, Νίκλας Γένσεν, Εβέρθον, Τιάγο, Σάντει Ολίσε ενώ είχαν ήδη αποχωρήσει οι Λέμαν, Φρινγκς. Αίσθηση έκανε ότι μεγάλα ονόματα όπως οι Κελ, Μετζέλντερ, Βερνς επέλεξαν να μείνουν για να βοηθήσουν.
γ) Μετονομασία του γηπέδου σε Signal Iduna Park
Η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε να αλλάξει την ονομασία του γηπέδου αφού μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία της περιοχής πρόσφερε ένα μεγάλο ποσό για να πάρει το γήπεδο το όνομα της. Το νέο όνομα του γηπέδου ήταν Signal Iduna Park.
δ) Στροφή στις ακαδημίες, μεταγραφές χαμηλού κόστους
Έτσι κι αλλιώς οι Γερμανοί δίνουν μεγάλη σημασία στις ακαδημίες αλλά η Ντόρντμουντ αποφάσισε να εναποθέσει σχεδόν όλες τις ελπίδες της εκεί. Οι ανθρώποι της ομάδας ανακοίνωναν πως μέσα σε 10 χρόνια (από το 2005) η Μπορούσια θα ήταν σε θέση να πρωταγωνιστήσει ξανά βασισμένη κυρίως σε παίκτες της ακαδημίας. Ταυτόχρονα έκαναν στροφή σε αγορές πιο φτηνές, που αποδεδειγμένα βγάζουν καλούς παίκτες, αλλά έπρεπε να είναι σε εκγρήγορση για να τους αποκτήσουν. Τρανό παράδειγμα η πολωνική αγορά, αφού σήμερα η Ντόρτμουντ διαθέτει 3 από τους καλύτερους Πολωνούς, τους Μπλαζικόφσκι, Λεβαντόφσκι και Πίτζιεκ. Και οι τρεις μαζί κόστισαν στην ομάδα 7.5 εκατομμύρια, την ίδια στιγμή που άλλες ομάδες της Γερμανίας όπως η Μπάγιερν για τον κεντρικό αμυντικό, τον εξτρέμ και τον επιθετικό τους, έδωσαν περισσότερα από 60 εκατομύρια ευρώ. Άλλο παράδειγμα είναι ο Λούκας Μπάριος τον οποίο διεκδικούσε και ο Παναθηναϊκός!
Επιτυχία πιο γρήγορα από ότι είχε προγραμματιστεί!
Και ενώ το συμβούλιο της ομάδας υπολόγιζε πως η επιτυχία θα έρθει 10 χρόνια μετά (το 2014 ήθελαν την ομάδα να είναι ανταγωνιστική), οι παίκτες της ομάδας και κυρίως αυτοί των ακαδημιών τον διέψευσαν! 6 χρόνια μετά το 2005, η Ντόρντμουντ κατακτά το πρωτάθλημα έχοντας πρωταγωνιστές εκτός από τους παλιούς πλέον Βάιντενφέλερ και Κελ τους Νούρι Σαχίν, Ματς Χάμελς, Μάριο Γκότζε, Κέβιν Γκρόσκρουτζ, Σβεν Μπέντερ, Μαρσέλ Σιέλμερ. Όλοι κάτω από 23, όλοι από την ακαδημία, όλοι ήδη διεθνείς με την Γερμανία! Αυτοί μαζί με τους 3 Πολωνούς, τον 22χρονο Νέβεν Σούμποτιτς, τον Κάγκαβα και τον Λούκας Μπάριος ήταν οι παίκτες που τράβηξαν κουπί, έπαιξαν φοβερή μπάλα και πήραν το πρωτάθλημα! Με το τέλος της σαιζόν πωλήθηκε ο Σαχίν προς 10 εκατομμύρια στην Ρεάλ, η ομάδα θα είναι στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κάτι που ισοδυναμεί με άλλα 15 τουλάχιστον εκατομμύρια και ταυτόχρονα οι χορηγοί κάνουν σαν τρελοί να μπουν στη φανέλα της. Με το τέλος του 2011-12 η Ντόρντμουντ ήταν δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πρωταθλήτρια! Στοο τέλος της χρονιάς πώλησε τον Κάγκαβα και τον Μπάριος και συνέχισε τις επενδύσεις με το Μάρκο Ρόις! Η Ντόρντμουντ ξεχρέωσε και έκτισε και ομαδάρα! Δεν ξέφυγε όμως ποτέ από το πλάνο το οποίο θα αξιολογηθεί το 2014!
Σημαντική λεπτομέρεια: ο προπονητής της ομάδας Γιούργκεν Κλομπ είναι εκεί από το 2008 κι ας είχε τερματίσει 13ος τη πρώτη του σαιζόν!Έβαλαν μυαλό! Πλέον στην Ντόρτμουντ είναι πιο σοφοί! Πρωταθλητές ναι, αλλά δεν έκαναν ανοίγματα! Οι μεταγραφές τους πέρσι (2011) ήταν ο 20χρονος Ιλκάι Γκουντογκάν από τη Νυρεμβέργη, ο 22χρονος Πέρισιτς από την Κλαμπ Μπρουζ, ο 17χρονος Μουσταφά Αμίνι που έπαιζε στην Αυστραλία (!!!) ενώ επέστρεψαν από δανεισμό ή ανέβηκαν από τη 2η ομάδα ο 18χρονος Λάιτνερ, ο 20χρονος Τζούλιαν Κοχ και ο 22χρονος Κρις Λόβε! Το 2012 αγόρασαν εκτός από τον Μάρκο Ρόις, τον 22χρονο Σίμπερ και κάποια 18χρονα παιδάκια ως επένδυση ενώ ανέβασαν Μάισνερ, Μπίτενκουρτ και Γκούντερ! Οι μέρες που ξόδευαν εκατομμύρια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί! Αυτό έγινε μόνο σε μια περίπτωση (Μάρκο Ρόις) και όπως φαίνεται ήταν μια σοφή επένδυση, αφού θα πωληθεί πολλαπλάσια.
Οι πραγματικότητες της Cyprusliga
Για να πετύχει η Ντόρτμουντ, έπρεπε να τηρήσει με γερμανική πειθαρχία το πλάνο της! Τερμάτισε 13η, δεν πανικοβλήθηκε και έμεινε πιστή στο πλάνο της! Τερμάτισε 5η και δεν γέμισαν τα μυαλά της αέρα, έμεινε πιστή στο πλάνο της! Στην Κύπρο, αν η ΟΜΟΝΟΙΑ αποφασίσει να ακολουθήσει παρόμοια τακτική δεν θα τερματίσει ούτε 13η ούτε 5η. Θα είναι εκεί στα ψηλά και θα διεκδικεί μαζί με το Αποέλ και την Ανόρθωση το πρωτάθλημα, γιατί στην Κύπρο το Παραλίμνι δεν είναι Βοφσμπουργκ και ο Απόλλωνας δεν είναι Αμβούργο. Δεν πρέπει όμως να παρασυρθεί, να πει κάλυψα ένα μέρος του χρέους άρα επενδύω! Πρέπει να μείνει πιστή στο πλάνο της όσπου να λειτουργεί με υγεία. Έχει όμως πολλά να κάνει ακόμα η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Αναλυτικά το τι θα μπορούσε να κάνει:
α) Στροφή στις ακαδημίες: Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι είναι χαζό να μην στηρίζουμε τους δικούς μας και να δίνουμε εκατομμύρια για να πάρουμε από άλλους. Όπως ο Χριστοφή και ο Αβραάμ πήραν ευκαιρίες και έπαιξαν μπάλα, έτσι μπορούν και ο Θεράποντος, ο Χαραλάμπους, ο Φιλιώτης, ο Μάριος Δημητρίου. Πρέπει όμως και ο κόσμος να είναι προετοιμασμένος να δώσει ευκαιρίες στους μικρούς. Ε λοιπόν ας το πάρουμε απόφαση, γιατί είμαστε βέβαιοι πως η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να κερδίσει άνετα τη Σαλαμίνα, το Παραλίμνι και την Άχνα είτε στο δεξί άκρο είναι ο Γιουβάλ είτε είναι ο Χάρης, ρκεί όποιος κι αν παίζει να τα δίνει όλα, να έχει κίνητρα να παλέψει. Και αν δεν πάρουν τώρα ευκαιρίες οι μικροί, δεν θα τις πάρουν ποτέ.
β) Να ξανακερδίσει τον κόσμο: Κλειδί στην επιτυχία της Ντόρτμουντ ήταν ο κόσμος καθώς και ο τρόπος που τον αντιμετώπισε η διοίκηση. Για 6 χρόνια η Μπορούσια δεν διεκδικούσε απολύτως τίποτα (7η, 7η, 9η, 13η, 6η, 5η) κι όμως το γήπεδο ήταν γεμάτο και το ένα ρεκόρ διαδεχόταν το άλλο! Η διοίκηση έδειξε στον κόσμο πως τον σέβεται και ζήτησε τη βοήθεια του και αυτός ανταποκρίθηκε! Το ίδιο πρέπει να γίνει και στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Η διοίκηση πρέπει να βρει τους τρόπους να φέρει και τον τελευταίο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ στο γήπεδο, είτε πληρώνει Premium διαρκείας, είτε αυτό της ΘΥΡΑΣ 9. Πρέπει να του δείξει πως τον σέβεται και τον έχει ανάγκη. Πρέπει να του μιλήσει με ειλικρίνεια, να αναληφθούν ευθύνες για τα λάθη του παρελθόντως, να του παρουσιάσει ένα πλάνο στο οποίο θα πιστέψει. Και ο κόσμος τότε θα βάλει στην άκρη τους εγωισμούς, και θα στηρίξει. Αν ο κόσμος δει πλάνο και ελπίδα, θα είναι όπως πάντα δίπλα στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
γ) Σταθερή μεταγραφική πολιτική: Βόμβες και αεροδρόμια τέλος και ας το πάρουμε όλοι απόφαση. Δεν πρέπει να ξεφύγουμε ποτέ από συγκεκριμένα οικονομικά πλαίσια, αφού πρέπει κάθε χρόνο να βγάζουμε κέρδος. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να ψάχνει ότι καλύτερο σε ξένους κυκλοφορεί στην Κύπρο αλλά και σε χώρες που έχουν επίπεδο ενώ ταυτόχρονα δεν απαιτούνται τεράστια ποσά. Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Σλοβακία, Τσεχία έχουν κρυμμένους θησαυρούς φτάνει τα πρωταθλήματα τους να παρακολουθούνται επί τακτικής βάσεως. Πλέον υπάρχει και το παράδειγμα της ΑΕΛ, όσον αφορά τις φτηνές μεταγραφές. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να είναι ανταγωνιστική, χωρίς να διαθέτει τεράστια ονόματα στο ρόστερ της. Φτάνει να γίνεται σωστό σκάουτιγκ και να αξιοποιούνται σωστά τα παιδιά των ακαδημιών.
δ) Εμπορική εκμετάλλευση του ονόματος: Γήπεδο δεν έχουμε να υποθηκεύσουμε, ούτε να του αλλάξουμε όνομα, η ΟΜΟΝΟΙΑ όμως είναι το μεγαλύτερο brand στην Κύπρο και είναι ανεκμετάλλευτο. Η αρχή έγινε, με την αναβάθμιση της εικόνας της ομάδας διαδικτυακά. Από ότι μαθαίνουμε έρχονται κι άλλα. Χρειάζεται συνεχής δουλειά και βελτίωση.
ε) Πειθαρχία στην πολιτική: Το ξαναλέμε, για να πετύχει κάτι τέτοιο χρειάζεται γερμανική πειθαρχία. Η ΟΜΟΝΟΙΑ με αυτή την τακτική θα έχει πρωταγωνιστικούς στόχους, δεν είμαστε Γερμανία, δεν υπάρχει Μπάγιερν να ανεβάσει σε δυσθεώρητα ύψη τον πήχη, ούτε Λεβερκούζεν, Βέρντερ, Βόλφσμπιυργκ, Αμβούργο να κάνουν τα πράγματα δύσκολα. Ένα Αποέλ υπάρχει και αυτό δεν καταφέρνει να απομακρυνθεί παρόλο που του προσφέρουμε απλόχερα τις προϋποθέσεις με τα εγκλήματα μας. Θα έρθουν χρονιές που θα διεκδηκήσουμε, ίσως θα κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Δεν πρέπει να παρασυρθούμε. Θα έρθουν χρονιές που το Αποέλ θα μας πάρει το πρωτάθλημα. Δεν πρέπει να πανικοβληθούμε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να ακολουθήσει σταθερή πολιτική, αν είναι να ορθοποδήσει οικονομικά. Τι λέτε λοιπόν; Έχουμε την υπομονή να γίνουμε Ντόρτμουντ; Τα μέσα τα έχουμε, τη δύναμη την έχουμε, τον κόσμο τον έχουμε. Υπομονή έχουμε; Αντοχές;
