Από το πρώτο παιχνίδι της Ευρώπης, η ΟΜΟΝΟΙΑ δοκίμασε αρκετές κομπίνες από στατικές φάσεις, καταφέρνοντας μάλιστα να πετύχει και γκολ από αυτές. Είχαμε τονίσει τότε πως τόση δουλειά στο συγκεκριμένο τομέα, είχε να γίνει από την εποχή του Νεόφυτου Λάρκου. Σε μια από αυτές στη Μόσχα μάλιστα ένα γκολ του Ούτσα Λομπιανίτζε έβαλε μπροστά στο σκορ την ομάδα μας και αποτέλεσε τη βάση του παρολίγο θαύματος. Έμελλε όμως να είναι το τελευταίο τέρμα από στατική.
Έκτοτε η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει κερδίσει δεκάδες κόρνερ, δεκάδες φάουλ γύρω από τη περιοχή, με το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα. Και όχι μόνο αυτό, κάποιες φορές, δίνεται η εντύπωση ότι δεν επιχειρούνται πλέον κομπίνες, ενώ αυτές αποδεδειγμένα είχαν αποδώσει στην αρχή της σαιζόν. Κάπου έχει χαλάσει η συνταγή στις στημένες φάσεις, με αποτέλεσμα η ομάδα μας να μην βρίσκει λύσεις ούτε μέσω αυτών. Τονίζουμε το “ούτε μέσω αυτών” για ένα πολύ σημαντικό λόγο.
Γιατί σε ένα πρωτάθλημα γεμάτο ομάδες μέτριες, που στην πλειοψηφία τους τα παιχνίδια κρίνονται στον πόντο, όποιος έχει τους περισσότερους άσσους στο μανίκι παίρνει προβάδισμα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε ένα σπουδαίο στην αρχή της χρονιάς, που χάθηκε κάπου στη φόδρα του σακακιού της. Οφείλει να το ξαναβρεί, γιατί οι στατικές φάσεις ξεκλειδώνουν κλειστές άμυνες, σου επιτρέπουν να κτυπήσεις κόντρα στη ροή του αγώνα, κάνουν πολύ συχνά τη διαφορά.
