1948. Η Ελλάδα ζει το δράμα του εμφυλίου πολέμου, το πολιτικό μίσος βρίσκεται σε έξαρση και επισκιάζει την Κύπρο .
Τον Μάιο του 1948, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ) προτρέπει τους Γυμναστικούς Συλλόγους στην Κύπρο να υπογράψουν δηλώσεις ότι ήταν εθνικόφρονων φρονημάτων και υπέρ της τότε κυβέρνησης των Αθηνών. Η πλειοψηφία των συλλόγων υπακούει, ενώ όσοι αθλητές αντιδρούν εκδιώκονται ή απέχουν από τους Παγκύπριους Αθλητικούς Αγώνες.
Οι εθνικόφρονες αθλητικοί παράγοντες της εποχής, επιχειρούν να επιβάλουν την ιδεολογία τους στους προοδευτικούς αθλητές, απαιτώντας την ιδεολογική τους συμμόρφωση και την υποταγή τους σε ιδέες και αξίες που δεν μοιράζονταν. Κάτι που νομοτελειακά θα οδηγούσε είτε στην καταπάτηση της αξιοπρέπειάς τους, είτε στην εκδίωξή τους από τον χώρο του αθλητισμού και την κοινωνική περιθωριοποίησή τους.
Η κρίση γρήγορα εξαπλώνεται και στο ποδόσφαιρο. Οι αριστεροί ποδοσφαιριστές αποχωρούν και ιδρύουν τα δικά τους σωματεία. Στις 23 Μαΐου του 1948, ο ΑΠΟΕΛ, με την ευκαιρία των Πανελληνίων Αγώνων Στίβου, στέλνει τηλεγράφημα στον ΣΕΓΑΣ, με την ευχή όπως «τερματιστεί η εθνοκτόνος ανταρσία». Οι αριστεροί αθλητές του ΑΠΟΕΛ αντιδρούν, θεωρώντας τον χαρακτηρισμό «εθνοκτόνος ανταρσία» ως πρόκληση και πολιτική τοποθέτηση του σωματείου. Ο ποδοσφαιριστής Κώστας Λυμπουρής αποβάλλεται δια παντός, ενώ άλλοι τρεις τιμωρούνται επ’ αόριστον: Οι Αγησίλαος Τσιαλής, Γωγάκης Καραγιάννης και Γεώργιος Χριστοδούλου.
Όπως τραγουδήθηκε δεκαετίες αργότερα «όταν τους φέραν το χαρτί δεν σκύψανε κεφάλι, δεν απαρνήθηκαν αρχές, τον ίδιο το λαό, μα η φωτιά τους γέμισε περήφανο φιρμάνι, υψώθηκαν τα λάβαρα βρήκανε ουρανό». Με πυξίδα την αξιοπρέπεια, την πρόοδο και τη δημοκρατία, οι αποβληθέντες ξεκινούν να βαδίζουν περήφανα, και με το κεφάλι ψηλά, προς την ημέρα ορόσημο, που έμμελε να αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα τον ρουν της ιστορίας του κυπριακού αθλητισμού.
Στις 4 Ιουνίου, με πρωτοβουλία του ιατρού και δημοτικού συμβούλου Λευκωσίας, Ματθαίου Παπαπέτρου, συγκαλείται ευρεία σύσκεψη αθλητών και φιλάθλων, όπου αποφασίζεται η ίδρυση ενός νέου αθλητικού σωματείου, απόλυτα προσηλωμένου στην ιδέα του γνήσιου αθλητισμού. Το όνομά του: «Αθλητικός Σύλλογος ΟΜΟΝΟΙΑ Λευκωσίας». Επιλέγεται η λέξη ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία δείχνει την αντίθεσή της προς τον διχασμό και τη διάσπαση, ενώ ως έμβλημά επιλέγεται το πράσινο τριφύλλι, το οποίο συμβολίζει την αντίσταση και την αποφασιστικότητα. «Όσον το κόφκεις, βλαστά πιο δυνατό», λένε οι πιο παλιοί φίλαθλοι της ομάδας. Ως επίσημα χρώματα, επιλέγονται το πράσινο, το χρώμα της ελπίδας και το λευκό, το χρώμα της χαράς.
Χιλιάδες άνθρωποι αγκαλιάζουν τη νέα προσπάθεια και σπεύδουν να εγγραφούν στο σωματείο. Η ανταπόκριση μαζική.
Λίγους μήνες πριν την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ιδρύεται η Νέα Σαλαμίνα στην Αμμόχωστο, ο ΟΡΦΕΑΣ στη Λευκωσία, και η ΑΛΚΗ στη Λάρνακα. Τον Δεκέμβριο του 1948, τα πιο πάνω σωµατεία, μαζί με τον ΑΜΟΛ Λεμεσού και τον Νέο Αστέρα Μόρφου ιδρύουν τη δική τους οµοσπονδία, την ΚΕΠΟ και διοργανώνουν για μία πενταετία παράλληλο πρωτάθλημα. Για τα επόμενα πέντε χρόνια διεξάγονται στην Κύπρο συγχρόνως δύο παράλληλα πρωταθλήματα, της ΚΟΠ και της ΚΕΠΟ.
Στην ΚΕΠΟ, η ΟΜΟΝΟΙΑ κυριαρχεί, με 4 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα. Στους αγώνες, οι φίλοι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ προσέρχονται κατά χιλιάδες. Παρόλο που μπορούν να παρακολουθήσουν τον αγώνα δωρεάν, ενισχύουν οικονομικά την ομάδα σε κάθε αγώνα.
Στα 1953, λαμβάνεται η απόφαση για την ενοποίηση του Κυπριακού ποδοσφαίρου. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μαζί με τα άλλα σωματεία της ΚΕΠΟ, εγγράφονται στη ΚΟΠ και το «τριφύλλι» αγωνίζεται στην 1η κατηγορία. Τα πρώτα χρόνια ήταν χρόνια προσαρμογής, με την ΟΜΟΝΟΙΑ να επιτυγχάνει αρχικά τη σταθεροποίησή της στην κατηγορία και προς το τέλος της δεκαετίας να δείχνει έτοιμη να πρωταγωνιστήσει.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ κερδίζει το πρώτο της πρωτάθλημα το 1961 και το πρώτο της κύπελλο το 1965.
Πολύ γρήγορα η νέα ομάδα ξεπερνά τα σύνορα της Λευκωσίας και γίνεται η λαοφιλέστερη ομάδα στην Κύπρο. Σε 69 χρόνια ιστορίας, η ΟΜΟΝΟΙΑ μετρά 20 πρωταθλήματα, 14 κύπελλα και 16 σούπερ καπ και από τη δεκαετία του ’70 τη συνοδεύει το προσωνύμιο «Βασίλισσα», λόγω των συνεχόμενων τίτλων. Άλλα 4 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα κατακτήθηκαν στο πρωτάθλημα της ΚΕΠΟ.
Βασικότερο συστατικό της επιτυχίας η μοναδική σύνδεση κόσμου και ποδοσφαιριστών, καθώς και η τύχη του σωματείου να διοικείται από διορατικούς ανθρώπους στα πρώτα του βήματα. Το πείσμα και η επιμονή των ιδρυτών, σηματοδότησαν την απαρχή μιας δυναμικής πορείας που συνεχίζει και αντέχει μέσα στο χρόνο. Πρώτη η ΟΜΟΝΟΙΑ φέρνει ξένους ποδοσφαιριστές, ενώ πρώτη μεταβαίνει στο εξωτερικό για προετοιμασία. Οι δε ακαδημίες του σωματείου, άρτια οργανωμένες για τα δεδομένα της εποχής, τροφοδοτούν κάθε χρόνο με ταλέντα την πρώτη ομάδα. Το 1972, η ΟΜΟΝΟΙΑ ξεκινά την κατασκευή προπονητικού κέντρου στη Μια Μηλιά. Το κέντρο κτίζουν μαζί φίλαθλοι και ποδοσφαιριστές, με την προοπτική κάποτε να κτιστεί εκεί το γήπεδο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Το όνειρο αναβάλλεται λόγω του πολέμου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ διατηρεί σήμερα ακόμη 5 αθλητικά τμήματα. Την Καλαθόσφαιρα, την Πετόσφαιρα, το Φούτσαλ, το Γυναικείο Ποδόσφαιρο και την ποδηλασία. Η πετοσφαιρική ομάδα, που καταγράφει συνεχείς επιτυχίες τα τελευταία χρόνια, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (2015, 2016, 2017), τέσσερα κύπελλα (1999, 2006, 2009, 2016) και τρία Σούπερ Καπ (2014, 2015, 2016). Η ομάδα φούτσαλ αναδείχτηκε πρωταθλήτρια το 2009, ενω το νταμπλ κατέκτησε το 2011, το 2012 και το 2013. Μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας καλαθόσφαιρας είναι η 3η θέση που κατέκτησε τη περίοδο 1994-1995, ενώ αγωνίστηκε και στον τελικό κυπέλλου του 2003. Η ποδηλατική μας ομάδα είναι εδώ και χρόνια η πρώτη δύναμη στη Κύπρο.
Ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αποτελεί το μεγαλύτερο στήριγμα του συλλόγου. Την ακολουθεί σε κάθε γωνιά της Κύπρου από τις πρώτες μέρες της ίδρυσής της. Το σύνθημα «ΟΜΟΝΟΙΑ – ΛΑΟΣ», δεν είναι ένα απλό σλογκαν, αλλά ένα μεγάλο κεφάλαιο, βαθιά ριζωμένο στις καρδιές και συνειδήσεις των απανταχού Ομονοιατών.
Σε ένδειξη εκτίμησης, η ΟΜΟΝΟΙΑ αποσύρει τη φανέλα με τον αριθμό 12 από την ποδοσφαιρική ομάδα και την αφιερώνει στον κόσμο της. Τα ρεκόρ προσέλευσης ασύλληπτα σε σχέση με πληθυσμιακά δεδομένα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ την περίοδο 2003-2004 καταγράφει κατά μέσο όρο σε εντός έδρας αγώνες 11,003 εισιτήρια, ενώ την περίοδο 2010-11, διαθέτει 8,500 εισιτήρια διαρκείας. Οι φίλαθλοι της είναι οργανωμένοι σε συνδέσμους στη Λευκωσία (Θύρα9), τη Λεμεσό, την Πάφο, τη Λάρνακα, την Αμμόχωστο, το Πελέντρι, τη Σολέα και την Ορεινή Λευκωσία.
2013. Η κυπριακή κοινωνία ζει πολύ δύσκολες στιγμές και η ΟΜΟΝΟΙΑ βαδίζει τον δικό της γολγοθά. Προ του φάσματος της οικονομικής καταστροφής και της διάλυσης, ο λαός της ομάδας αναλαμβάνει δράση. Μέσα σε συνθήκες κουρέματος και κλειστών τραπεζών, νικά την κρίση μέσα από μια συγκλονιστική και πρωτοφανή κινητοποίηση στην οποία συμμετείχαν φίλαθλοι, ποδοσφαιριστές, διοίκηση και τεχνική ηγεσία. Από τις εισφορές των φιλάθλων του Σωματείου, σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται σε πόλεις, κοινότητες και χωριά σε όλη την Κύπρο, σε χρόνο ρεκόρ συγκεντρώνονται 2,5 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία βοηθούν την ομάδα να περάσει με επιτυχία τον σκόπελο των κριτηρίων της ΟΥΕΦΑ.
Έτσι, σε μια εποχή που οικονομίες και ηθικές αξίες καταρρέουν, μια ιδέα αντιστέκεται και αποδεικνύεται πολύ δυνατή για να πεθάνει.
Λίγα χρόνια αργότερα, η ΟΜΟΝΟΙΑ υιοθετεί το σύνθημα «ΟΜΟΝΟΙΑ Αιώνια», ως επίσημο σλόγκαν του Συλλόγου. Ένα σύνθημα που εκφράζει τους απανταχού Ομονοιάτες και Ομονοιάτισσες και την αιώνια πίστη, αγάπη και αφοσίωσή τους στην ομάδα.
Η οικονομική στενότητα, ως απότοκο της εγκληματικής οικονομικής διαχείρισης, αναμφίβολα επηρεάζει τις αγωνιστικές επιδόσεις των τελευταίων 5 χρόνων. Η κρίσιμη οικονομική κατάσταση θέτει ως προτεραιότητα τη βιωσιμότητα του συλλόγου. Ως αποτέλεσμα, ο Σύλλογος μένει μακριά από τίτλους τα τελευταία 5 χρόνια.
Παρά την πτωτική πορεία των τελευταίων χρόνων, στις τάξεις του συλλόγου υπάρχει σήμερα αποφασιστικότητα για μια ισχυρή ΟΜΟΝΟΙΑ, αντάξια της ιστορίας της. Υπάρχει θέληση για επιστροφή σε πορεία πρωταθλητισμού. Υπάρχει δίψα για τίτλους και διακρίσεις. Άλλωστε, δεν γεννήθηκε για τα εύκολα. Γιγαντώθηκε, εδραιώθηκε και αγαπήθηκε παρά τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες και την πολεμική που δέχτηκε και ακόμη δέχεται. Επιβάλλεται να κοιτάξει μπροστά, να γυρίσει σελίδα. Με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση πρέπει να βαδίσει στην επόμενη μέρα. Το χρωστά στην ιστορία της, στον κόσμο της και σε αυτούς που όταν τους φέραν το χαρτί δεν σκύψανε κεφάλι. Τα 70 χρονα του συλλόγου πρέπει να βρουν την ΟΜΟΝΟΙΑ εκεί που της αξίζει και εκεί που τη συνήθισε ο κόσμος της.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΟΜΟΝΟΙΑ!
