Λέχθηκαν πολλά και ενδιαφέροντα στην χθεσινή Γενική Συνέλευση του Συλλόγου. Ανάμεσα σε αυτά, αναφέρθηκε και ότι το χρέος του σωματείου παρέμεινε στα 14 εκατομμύρια ευρώ, παρά τη διαγραφή του δανείου της RCB αφού αυξήθηκαν οι πραγματικές υποχρεώσεις προς το κράτος, αλλά και κάποιες δικαστικές διαμάχες που εκκρεμούσαν και εκδικάστηκαν. Τα έξοδα προς το κράτος όπως αναφέρθηκε φτάνουν τα 7 εκατομμύρια. Εύλογα δημιουργήθηκε το ερώτημα, αφού οι διακανονισμοί μειώθηκαν, τα άλλα 7 εκατομμύρια σε ποιους οφείλονται;
Η απάντηση είναι σε πολλούς και διάφορους. Εμπορικούς πιστωτές, οφειλές σε εν ενεργεία παίκτες και μη εν ενεργεία παίκτες και προπονητές, άλλοι πιστωτές και οφειλόμενα έξοδα, αλλά και δάνεια. Με άλλα λόγια, τράπεζες, κάποιες οφειλές σε περσινούς ποδοσφαιριστές και προπονητές (δεν συγκρίνονται με αυτά του παρελθόντος) αλλά και σε 3ους πιστωτές του σωματείου. Η πίεση για αποπληρωμή τους είναι σίγουρα μικρότερη από αυτήν σε παίκτες, που εμπίπτουν και στα κριτήρια. Για να “διαγραφεί” όμως σιγά σιγά το χρέος, χρειάζεται και συγκεκριμένο πλάνο.
Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να πούμε κάτι που νιώθουμε έντονα. Η τωρινή διοίκηση έδειξε διάθεση να εξηγήσει στον κόσμο που χρωστάμε και πώς προκύπτει. Πήρε μάλιστα σε πηγαδάκια συγχαρητήρια τόσο από απλά μέλη (ακόμα και μέλη άλλων συνδυασμών) αλλά και μερίδα οργανωμένων για αυτό. Όταν όμως λέμε πως το χρέος αυξήθηκε λόγω των πραγματικών υποχρεώσεων προς το κράτος αλλά και λόγω κάποιων υποθέσεων που εκκρεμούσαν και εκδικάστηκαν, πάει να πει πως προηγούμενες διοικήσεις σε προηγούμενες συνελεύσεις, δεν έδειξαν όλη την εικόνα. Και ξέρουμε καλά που μας οδήγησε η εσωστρέφεια και η έλλειψη διαφάνειας.
