“Αν ήταν άλλος από τον Πάμπο μέχρι στιγμής θα τον είχαμε φάει”, μας έγραψε ένας φίλος στα σχόλια των χθεσινών άρθρων. Άλλος φωνάζει για κάποιες μεταγραφές που για την ώρα δεν τον βοήθησαν, λες και υπήρχε πιθανότητα να του βγουν και οι δεκατέσσερις. Από την αρχή λέγαμε πως στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει Μεσσίας μόνο η σκληρή δουλειά, φαίνεται όμως η ανυπομονησία για μια ΟΜΟΝΟΙΑ μεγάλη οδήγησε κάποιους στην αντίληψη πως από το Σεπτέμβριο η ομάδα μας θα είναι ξανά βασίλισσα. Σήμερα λέμε πως αυτό το παιχνίδι φέτος δεν πρόκειται να το παίξουμε.
Δεν θα μπούμε στην λογική της ισοπεδωτικής κριτικής, όταν βλέπουμε πως αγωνιστικά η ομάδα δεν έχει καμία σχέση με πέρσι. Δεν θα αρχίσουμε να τσουβαλιάζουμε τα προβλήματα μας μες το μπλέντερ κάθε φορά που ένα αποτέλεσμα δεν μας αρέσει. Και το κυριότερο, δεν πρόκειται να φορτώσουμε στον Πάμπο Χριστοδούλου όλες τις ανασφάλειες που μας δημιουργήθηκαν από τα προηγούμενα χρόνια, απλά και μόνο γιατί κάποιοι πίστευαν πως έχει το μαγικό ραβδάκι και θα τα διορθώσει όλα (συμπεριλαμβανομένης της κακής νοοτροπίας μας) από τον πρώτο μήνα μες το πρωτάθλημα. Η λέξη υπομονή έχει βιαστεί επανειλημμένα από τις διοικήσεις μας, στην προκειμένη όμως είναι κλειδί.
Πιστεύουμε στον προπονητή μας. Πιστεύουμε στη δουλειά που κάνει το τεχνικό τιμ. Πιστεύουμε πως αν στηριχθεί σωστά μπορεί να τα καταφέρει. Κριτική θα του γίνει, χθες για παράδειγμα θεωρούμε απαράδεκτο ότι από το 70′ και μετά δόθηκε τόση μπάλα στον Ολυμπιακό κι ας δεν απειληθήκαμε καθόλου. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα μπούμε στη λογική των δραμάτων, την πρόωρη ισοπεδωτική κριτική στην τεχνική ηγεσία και τη λογική του “η ομάδα θέλει αλλαγή μες τη μέση της σαιζόν”. Και τα πιο πίσω είναι μήνυμα και προς τον κόσμο και προς την διοίκηση (που ως τώρα για να είμαστε δίκαιοι είναι σωστή). Ας αφήσουμε επιτέλους ένα άνθρωπο να δουλέψει απολαμβάνοντας πραγματική στήριξη μας και να τον κρίνουμε μετά από μια πλήρη σαιζόν.
Ή καλύτερα, μετά από δυο σαιζόν. Γιατί ο Πάμπος όταν αναλάμβανε το καλοκαίρι έπρεπε να διορθώσει το φτωχό μας ρόστερ και την σάπια νοοτροπία μας. Ε, κάποια πράγματα θέλουν χρόνο και το λέμε ξανά, δεν θα του φορτώσουμε τις ανασφάλειες μας και τα προβλήματα τα οποία μαζεύτηκαν. Και δεν μιλάμε για το οικονομικό, για την παραχάραξη του DNΑ μας μιλάμε.
