Λάβαμε emails από φίλους για φάουλ στο Μαργκάσα και το Γουίλιαμ στη τελευταία φάση. Λάβαμε και ένα email για offside του παίκτη που είναι πίσω από τον Πιτ Φελτχούιζεν, μιας και τον παρεμποδίζει να κάνει κίνηση προς τη μπάλα. Μπορεί και να έχουν δίκαιο οι φίλοι βλέποντας τα σήμερα πιο ψύχραιμα, η αλήθεια όμως είναι πως ακόμα και έτσι, υπήρξε ομαδική, εγκληματική αδράνεια και η ψυχρολουσία θα μπορούσε να αποφευχθεί αν ένας από τους τρεις ποδοσφαιριστές μας που έκανε λάθος στη φάση λειτουργούσε διαφορετικά.
Δεν θα σχολιάσουμε καν το γεγονός πως στήσαμε τον αντίπαλο αναίτια, δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το ματς. Η μπαλιά βγαίνει, ο Φαμπρίσιο που αποκρούει αντί να της δώσει πορεία προς τα πλάγια, την στέλνει προς τα πάνω. Ο ιδιαίτερα δυνατός σωματικά Γουίλιαμ δεν κάνει box out κάποιον Καπαρτή (που τον σπρώχνει ελαφριά αλλά και πάλι). Και ο Φελτχούιζεν βγαίνει και δεν βγαίνει, βάζει τον εαυτό του…in no man’s land και είναι ανήμπορος να αντιδράσει στην κεφαλιά.
Λένε πως στο ποδόσφαιρο για να μπει γκολ χρειάζεται να γίνει ένα λάθος. Οι αμυντικοί μας δεν έκαναν ούτε ένα σε ολόκληρο το 90λεπτο και ολιγώρησαν ομαδικώς στο 90+4′. Είναι αλήθεια πως η ΟΜΟΝΟΙΑ σε ένα ρεσιτάλ γκίνιας πληρώνει όλα τα λάθη της. Είναι αλήθεια πως μπορεί να έγιναν και οι παραβάσεις που αναφέρουν οι φίλοι στην πρώτη παράγραφο. Και πάλι όμως, τα πάντα πέρασαν από εμάς και πάλι κάναμε λάθη. Ένας από τους τρεις να δρούσε διαφορετικά θα συζητούσαμε σήμερα με τρεις βαθμούς στη τσέπη.
