Από το καλοκαίρι, έχει ξεκινήσει μια καινούρια προσπάθεια. Νέος προπονητής, εντελώς διαφορετικό ρόστερ, ο κόσμος κοντά στο επιχείρημα και ενωμένος μετά από καιρό. Ο προπονητής της ομάδας Πάμπος Χριστοδούλου προσπάθησε στην αρχή να κρατήσει χαμηλούς τόνους, να μην μιλάει για πρωτάθλημα. Είναι τέτοια η αδημονία του κόσμου όμως, που πέρασε τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια, που η αισιοδοξία μετατράπηκε σε ενθουσιασμό και η ιαχή “ΟΜΟΝΟΙΑ ΛΑΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ” ακούστηκε από τις προπονήσεις.
Ναι, είναι απαίτηση η ΟΜΟΝΟΙΑ να γίνει ξανά ομάδα πρωταθλητισμού και όχι κομπάρσος όπως ήταν στις προηγούμενες σαιζόν. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε όλοι όμως -και δεν είναι εύκολο από τη στιγμή που μεγαλώσαμε με μια ΟΜΟΝΟΙΑ βασίλισσα- είναι πως χρειάζεται χρόνος μέχρι να χαραχθεί στο DNA και τη κουλτούρα μας ξανά το μέταλλο του πρωταθλητή. Μπάλα παίζουμε, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως κανείς δεν παίζει καλύτερη από μας. Θεωρούμε όμως πως ακόμα δεν έχουμε αυτή τη στόφα του πρωταθλητή.
Και φαίνεται από τα αποτελέσματα μας. Είμαστε πολύ καλύτεροι και από τους πέντε αντιπάλους που παίξαμε, κερδίσαμε μόνο τους δύο. Φέραμε δύο ισοπαλίες και μια ήττα κυρίως με δική μας υπαιτιότητα (αν εξαιρέσουμε το έγκλημα του Ξενοφώντος), ενώ έπρεπε τα παιχνίδια μας να ήταν καθαρές νίκες. Και αυτό γιατί ακόμα δεν έχουμε εκείνο το “κάτι” που ξεχωρίζει τις πολύ καλές ομάδες από αυτές που κατακτούν πρωταθλήματα. Γιατί οι δεύτερες, είτε στις καλές είτε στις κακές τους μέρες, μπαίνουν μέσα και παίρνουν αυτό που θέλουν με το έτσι και το θέλω, με κάθε τρόπο. Εμείς για την ώρα κάνουμε δώρα.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ θα αποκτήσει ξανά αυτά τα στοιχεία που προαναφέρουμε, μόνο με τη δική μας στήριξη. Οι απαιτήσεις μας είναι εκεί και δεν πρέπει να μειωθούν ούτε δευτερόλεπτο. Εκεί που χρειάζεται μεγάλη προσοχή είναι οι απαιτήσεις να μην μετατραπούν σε ισοπέδωση των πάντων. Δεν είναι δυνατόν να λέμε πως η φετινή χρονιά είναι “μια από τα ίδια” όταν αγωνιστικά καμία σχέση δεν υπάρχει. Δεν είναι δυνατόν έστω μια πολύ μικρή μερίδα να μας λέει “αν ήταν άλλος από τον Πάμπο θα τον είχαμε καθαρίσει” λες και έχουμε ανάγκη να στοχοποιούμε , να κουνάμε το δάκτυλο και να γυρίζουμε κάθε χρόνο δράματα με αλλαγές προπονητών και 15 παικτών. Από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία αναγνωρίζει πως ο Πάμπος ήδη έχει βοηθήσει την ομάδα να κάνει πρόοδο αγωνιστικά και τον εμπιστεύεται, να τον στηρίξουμε για να κάνει άλματα και στη νοοτροπία της. Γιατί το λέμε ξανά, το DNA δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη.
