Η ατάκα στον τίτλο δε λέγεται μόνο από αυτούς που ήταν ενάντια στην κάρτα φιλάθλου, αλλά (και) από αυτούς που έβγαλαν την κάρτα και βρίσκονται πλέον στο γήπεδο. Θα ήμασταν αφελείς αν λέγαμε ότι το πάθος για το ποδόσφαιρο χάθηκε εξολοκλήρου λόγω κάρτας, ωστόσο αυτό το μέτρο ίσως να έβαλε ταφόπλακα σε αυτό που ονομάζουμε… ατμόσφαιρα γηπέδου.
Οι στημένοι αγώνες, το χαμηλό επίπεδο διαιτητών, η εύνοια όταν πέσει η εντολή, τα πάρτι εκατομμυρίων στην Κίνα και τώρα η κάρτα, οδήγησαν όλο το φίλαθλο κοινό της Κύπρου σε απαξίωση προς το άθλημα. Οι προσελεύσεις μειώθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια και αρκετοί οπαδοί των ομάδων προτιμούν να ξοδέψουν αλλού τον χρόνο και το χρήμα τους.
Κάποτε τα γήπεδα ξεχείλιζαν και το πάθος στις εξέδρες διοχετευόταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Τα γήπεδα σήμερα την ώρα του αγώνα, δεν έχουν κάποια σχέση με αυτά στις αρχές του αιώνα και πιο πριν. Ασφαλώς την αποκλειστική ευθύνη την έχουν όλοι όσοι ορίζουν τις τύχες του κυπριακού ποδοσφαίρου, και όχι αυτοί που παλεύουν για να κρατήσουν αυτήν τη σπίθα αναμμένη. Η Κυριακή πλέον, δεν είναι… όπως παλιά.
