Όταν η ΟΜΟΝΟΙΑ ενημέρωνε πριν 8 μήνες για την κατάσταση του Γκόμεθ, όλοι μέσα μας ξέραμε πως ο Ισπανός αρχηγός μας, δεν θα μπορούσε να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Στα 37 του χρόνια και με έναν τραυματισμό τέτοιας φύσης, δύσκολα τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Και ήταν από τους ποδοσφαιριστές που αποτέλεσαν κόσμημα για τα Κυπριακά γήπεδα. Ποιοτικά ένας από τους κορυφαίους που ήρθαν ποτέ στο νησί μας ενώ και ως προσωπικότητα αποτέλεσε τον Αρχηγό με όλη τη σημασία της λέξης μέσα στην ομάδα. Πολλοί ήταν αυτοί που το ανέφεραν. Ήταν σαν καθοδηγητής για όλους τους νεοφερμένους στην ΟΜΟΝΟΙΑ και ωσάν αδελφός τους. Αποτέλεσε έμπνευση για τους μικρούς της ομάδας.
Και μέσα σε όλους εκείνους τους μήνες που μεσολάβησαν, μέχρι την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο, στο μυαλό της ομάδας προγραμματισμού θα έπρεπε να ήταν η πρώτη σκέψη. Να αναπληρωθεί ο Γκόμεθ. Να βρούμε κάποιον έστω με παραπλήσια ποιότητα, κάποιον ο οποίος να έχει την προσωπικότητα για να εμπνέει και τους συμπαίκτες του μέσα στο γήπεδο και να εκπέμπει «αρχηγισμό». Ασφαλώς ούτε ο Μιξ, ούτε και ο Κασάμα πληρούν αυτές τις προδιαγραφές.
Ακόμη δεν έγινε κάτι τέτοιο και μακάρι να υπάρχει στο πλάνο και να είναι στο πρόγραμμα στο προσεχές μέλλον. Η αναπλήρωση του Γκόμεθ η οποία, αντί να αποτελεί προτεραιότητα, ακόμα δεν έγινε.
