Πλέον η λέξη που μπορεί να αποτυπώσει την κατάσταση στην ΟΜΟΝΟΙΑ έιναι μία. Μιζέρια! Δεν ξέρουμε από που μπορούμε πλέον να καταπιαστούμε για να αισθανθούμε αισιόδοξοι. Σε έναν αγώνα ο οποίος άρχισε έτσι όπως έπρεπε, με την ΟΜΟΝΟΙΑ να πραγματοποιεί ένα πρώτο διάστημα στο παιχνίδι πάρα πολύ καλό, η εξέλιξη του όμως μας έκανε πραγματικά να αγανακτήσουμε.
Δεχθήκαμε το γκολ της ισοφάρισης και ήταν ωσάν να διαλυθήκαμε. Μία ΟΜΟΝΟΙΑ χωρίς χαρακτήρα, μία ΟΜΟΝΟΙΑ με εμφανή την έλλειψη φυσικής κατάστασης αλλά και αγωνιστικότητα, ένα ράκος μέσα στο γήπεδο, γνώρισε απόψε τον διασυρμό.
Οι ευθύνες είναι βαρύτατες. Και η ειρωνία απόψε είναι πως τη μεγάλη διαφορά έκαναν οι παίκτες που αποκτήθηκαν πρόσφατα και εντάχθηκαν στην αντίπαλο μας. Τέσσερεις παίκτες στον αριθμό. Μία ομάδα η οποία έκανε τραγικό πρώτο γύρο επέλεξε, όπως ενδείκνυτο, να ενισχυθεί εξαντλώντας τον επιτρεπόμενο αριθμό.
Ξαναλέμε πως αυτή τη στιγμή ολίγον μας ενδιαφέρει τι θα κάνει ο Παπασταύρου όταν επιστρέψει ή ποιος θα είναι ο τεχνικός μας διευθυντής. Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε και πραγματικά μας τρομάζει, είναι πως έχουμε μπροστά μας τρία ντέρμπι με το Αποέλ, τα δύο αφορούν τον μοναδικό στόχο που μας έχει απομείνει.
Και νιώθουμε πως έχουμε ήδη σηκώσει… λευκή σημαία.
