Δεν είναι το ότι χάσαμε δύο βαθμούς τζάμπα στη Πάφο. Δεν είναι ούτε και ο άδοξος αποκλεισμός μας από την Ευρώπη. Είναι η εικόνα που βγάζει η ομάδα αλλά και το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, κι ενώ κουβάλησε στη πλάτη της μία τραγική περσινή χρονιά στο πρωτάθλημα, δεν ενισχύθηκε (τουλάχιστον ακόμα) επαρκώς. Ε δεν γίνεται να μας παρουσιάζεται ο Κουλιμπαλί ως ο ηγέτης της φετινής μας άμυνας. Διότι σε αυτό το πρώτο δείγμα της νέας σεζόν, το περσινό αμυντικό μας πρόβλημα, όχι μόνο δεν δείχνει να διορθώνεται αλλά διογκώνεται. Ουσιαστικά περιμένουμε την επιστροφή του Νικόλα, μπας και σουλουπωθεί λίγο η κατάσταση πίσω.
Είπαμε να δώσουμε πίστωση χρόνου στους νεοφερμένους. Αυτό είναι το σωστό όντως. Όμως να πιστέψουμε ότι ο Σωφρόνης θα μας πάρει να παίξουμε ντέρμπι με το Αποέλ με τον Σιπριάνο αριστερό μπακ; Ο Βραζιλιάνος έβαλε το γκολ, είχε άλλη μία προσπάθεια στην επίθεση όμως στα μετόπισθεν ήταν μία μόνιμη τρύπα αριστερά. Και ένας Γιαν μόνιμη σκιά του εαυτού του. Με την απόδοση του σε παρατεταμένη κάμψη και με τον προπονητή να αρχίζει στο πρωτάθλημα στέλνοντας του μήνυμα αφήνοντας τον διαδοχικά στο πάγκο.
Ο πιο αξιόπιστος παίκτης της αμυντικής μας τετράδας σήμερα είναι, αν είναι δυνατόν, ο Μάθιους. Ο οποίος παίζει μόνος αφού επιπλέον επιλογή στη θέση του, για την ώρα δεν υπάρχει.
Ο Σεμέδο παντελώς ανούσιος έως τώρα. Πήρε μπάλα 30 φορές και χαράμισε τις 50. Ο Σίμιτς ακόμα ψάχνεται και μαζί του και η φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ. Και πίσω τους κανένας. Ο Λοΐζου εκνευριστικός και ο Παναγιώτης Ζαχαρίου να παίρνει συνεχώς ευκαιρίες και να μην τις δικαιώνει.
Στον χώρο του κέντρου έχουμε σήμερα ως ποιοτικότερο μας παίκτη τον Μπασιρού. Ο Χαράλαμπος αντί να αποτελεί μία αξιόπιστη επιλογή στα χέρια του προπονητή, φορτώνεται στους ώμους του το βάρος του βασικού. Μια χαρά τα πάει ο νεαρός όμως δεν θα έπρεπε να είχε ακόμα, κατά την άποψη μας, αυτό το ρόλο στην ομάδα. Ελπίζοντας σήμερα ότι θα μας βγει ο Φράνσον, όταν είναι έτοιμος να παίξει, για να γίνουμε λίγο πιο στιβαροί, σε ένα καλοκαίρι που ήρθε παίκτης για τον κεντρικό διάδρομο, τραυματίστηκε νωρίς στην προετοιμασία και η αντικατάσταση του έγινε ενάμιση μήνα μετά.
Και στην επίθεση μόνο ο Κακουλλής. Τρία χρόνια μετά τον Ματ, πρέπει να περιμένουμε να μας ξελασπώννει με τα γκολ του ο Ανδρόνικος. Παρεμπιπτόντως μπράβο του για την σπουδαία δουλειά που κάνει. Ολόκληρο καλοκαίρι περιμένουμε έναν Μαροκινό, μετά έναν άλλο συμπατριώτη του και στο τέλος να ναυαγούν και οι δύο περιπτώσεις.
Αυτό που ζούμε στο ξεκίνημα αυτής της χρονιάς είναι σαν ντεζαβού των δύο προηγούμενων. Μία ομάδα αναξιόπιστή,του ύψους και του βάθους δηλαδή, ένας προπονητής ο οποίος φαίνεται να νιώθει πως τα χέρια του είναι δεμένα (έτσι μεταφράζουμε την δήλωση «θα δω ποιοι μπορούν να ακολουθήσουν το γκρουπ») και μία διοίκηση η οποία πιστεύει πως αυτή η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι σε θέση να διεκδικήσει τίτλο.
Ακόμα και στο κομμάτι των μεταγραφών ζουμέ… τη μέρα της μαρμότας. Πέρυσι η ΟΜΟΝΟΙΑ μέσα στον Ιούλιο δεν έκανε ούτε μία μεταγραφή και φέτος βλέπουμε τη χρονική απόσταση μεταξύ των μεταγραφών Σίμιτς-Φράνσον.
Είμαστε ακόμα στην αρχή. Ξέρουμε πως υπάρχει πρόθεση να γίνουν κινήσεις ενίσχυσης όμως με βάση το τι μας παρουσιάστηκε μέχρι σήμερα, με το νέο ποδοσφαιρικό καθεστώς στην ομάδα, αναγκαζόμαστε να είμαστε επιφυλακτικοί.
Μακάρι να ανατραπεί σύντομα το αρνητικό συναίσθημα που και φέτος αρχίζει να επικρατεί στις τάξεις των οπαδών, όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει να γίνουν πολλά και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Διότι σε λίγες μέρες θα χάσουμε και τη δυνατότητα για τις όποιες διορθώσεις είναι απαραίτητο να γίνουν.
