Στην πραγματικότητα, αυτό το συμπέρασμα προέκυψε από την εργασία της Ανδριάνας Μπέλλου, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ στον Καναδά με τίτλο «The Impact of Internet Diffusion on Marriage Rates: Evidence from the Broadband Market» («Η επίδραση της εξάπλωσης του Ίντερνετ στον αριθμό των γάμων: στοιχεία από την αγορά του διαδικτύου»).

Η κ. Μπέλλου δεν βρήκε απλώς μια συσχέτιση μεταξύ της χρήσης του διαδικτύου και της αύξησης του αριθμού των γάμων, αλλά ανακάλυψε ότι έγιναν περισσότεροι γάμοι ανθρώπων άνω των 20 ετών σε διάφορες περιοχές, μετά τη δυνατότητα παροχής υπηρεσιών ίντερνετ, γεγονός που από μόνο του δημιουργεί αιτιώδη σχέση μεταξύ των στοιχείων.

Τα τελευταία 20 χρόνια έχει αυξηθεί κατά πολύ η πρόσβαση στο διαδίκτυο σε πολλές περιοχές, μολονότι ο αριθμός των γάμων παρουσίαζα μείωση. Μάλιστα, έρευνες έχουν δείξει ότι ο αριθμός των γάμων μειώνεται από το 1970, ενώ η κ Μπέλλου ανακάλυψε ότι οι νέοι άνω των 20 ετών είχαν λιγότερες πιθανότητες να παντρευτούν το 2000 από ό,τι το 1980, το 1985, το 1990 ή το 1995.

Επιπλέον, αν οι περιοχές με κατοίκους πιο υψηλών εισοδημάτων θεωρούνταν πιο πιθανό να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο έτσι κι αλλιώς, αυτό θα μπορούσε να αλλοιώσει τα αποτελέσματα της έρευνας ως προς το συμπέρασμα. Οι γυναίκες με υψηλότερα εισοδήματα είναι το μόνο γκρουπ γυναικών που είναι πιο πιθανό να παντρευτούν στις μέρες μας από ό,τι ήταν το 1970.

Παρόλα αυτά, η κ. Μπέλλου ανακάλυψε ότι η εξάπλωση του ίντερνετ συνδέεται άμεσα με τον αυξημένο αριθμό γάμων στους λευκούς άνω των 20 ετών και στους νέους άλλων εθνικών ομάδων. Από την έρευνά της φαίνεται πως οι γάμοι αυξήθηκαν κατά μέσο όρο περισσότερο σε πολιτείες με μεγαλύτερη αύξηση στην πρόσβαση στο ίντερνετ.

Έτσι λοιπόν, παρόλο που υπάρχουν λιγότεροι γάμοι ανά χίλιους ανθρώπους και πιο πολλές ευκαιρίες πρόσβασης στο διαδίκτυο από ποτέ, εξακολουθεί με κάποιο τρόπο να είναι πιθανό ότι η πρόσβαση στο ίντερνετ μπορεί να οδηγήσει σε πιο πολλούς γάμους, προφανώς γιατί έγινε πιο εύκολη η αναζήτηση ενός συντρόφου μέσω διαδικτύου.

Ωστόσο σε μια υποσημείωση στην εργασία της, η κ. Μπέλλου κρύβει μια συγκλονιστική σκέψη. Το ίντερνετ κάνει το γάμο καλύτερο ή απλώς πιο αποτελεσματικό; Εδώ είναι η διαφορά!

Αν η στοχευμένη αναζήτηση συντρόφου μπορεί να φέρει κοντά ανθρώπους που ταιριάζουν καλύτερα, τέτοια «ταιριάσματα» είναι πιο πιθανό να διατηρηθούν σταθερά. Ωστόσο, αν το να γνωρίζει κανείς ανθρώπους έχει γίνει πιο εύκολο από ποτέ, τόσο ώστε ένα διαζύγιο να φαίνεται πως δεν στοιχίζει πολύ, ίσως αυτό να σημαίνει ότι κάποιος μπαίνει σε ένα γάμο πολύ πιο απερίσκεπτα από ό,τι παλιά. Στην τελευταία περίπτωση, μπορεί να περιμένουμε περισσότερους γάμους (σε σχέση με την εξάπλωση του ίντερνετ), αλλά θα πρέπει να αναμένουμε και μεγαλύτερη πιθανότητα διαζυγίου.

Δεν γνωρίζει κανείς τελικά αν η επίδραση που έχει η εξάπλωση του ίντερνετ είναι να βοηθήσει ώστε να βρει κάποιος τον έναν και μοναδικό που ψάχνει ή αν το υπέρτατο δώρο που προσφέρει είναι να κάνει τους πάντες κοινωνούς των απεριόριστων επιλογών που υπάρχουν. Και τα δυο μπορεί να οδηγήσουν σε μακροχρόνια ευτυχία. Ίσως όμως το τελευταίο να οδηγήσει σε τέτοια ευτυχία, μέσω της έκρηξης του αριθμού των διαζυγίων. Αυτό από μόνο του αντιστρέφει την τάση που επικρατεί ότι τα διαζύγια ανά χίλια άτομα έχουν πέσει τα τελευταία 30 χρόνια.

Ίσως το ίντερνετ να έχει σώσει το θεσμό του γάμου, αλλά έχει πολύ χρόνο για να τον καταστρέψει κιόλας.